Beeld: Laurens Eggen
Marit Haegens-Brugman (33) is getrouwd met Dylan en moeder van Nami (5 maanden).
Met in mijn linkerhand een tros bananen en rechterhand de kinderwagen snel ik de supermarkt uit. Fjoeh, ze heeft niet gehuild. Ik voel opluchting, alsof ik nét die vertrekkende trein heb gehaald. En dat is knap, want treinen zijn immers net zo onvoorspelbaar als een kind.
Het is zo raar, die angst dat mijn dochter gaat huilen op openbare plekken. Waar komt dat vandaan? Dat ze ergens kan gaan huilen is totaal niet gek. Hallo, het is een baby. Haar enige communicatiemiddel tot nu toe is huilen, dus dat ze het kan inzetten is biologisch gezien hartstikke slim.
Toch voel ik een bepaalde schaamte. Ik denk dat het een mix is tussen sociaal wenselijk gedrag willen vertonen en bang zijn dat andere mensen hier wat van vinden. Dat ze je aan zullen kijken met een blik van: wat ben jij een slechte moeder, je kunt je kind niet eens stilhouden.
Maar zelf heb ik die gedachte helemaal niet bij een ander. Als ik een kind hoor jengelen in een restaurant of winkel denk ik vooral: I feel you, moeder. En ik geef haar een blik van herkenning en hopelijk wat comfort, het is niet erg dat jouw kind huilt. Dat maakt jou geen slechte moeder.
Daarom pleit ik bij deze voor een algeheel symbool van herkenning. Als je een moeder ziet met een huilend kindje, kijk geen moment naar het kind, maar meteen naar de moeder en geef die blik van herkenning. Je weet wel, zo’n bescheiden lachje.
“Geef haar die blik van herkenning. Je weet wel, zo’n bescheiden lachje”
Vraag je je af of je die blik in de vingers hebt, oefen hem dan even voor de spiegel. Heb ik ook moeten doen, want soms heb ik het idee dat ik heel vriendelijk kijk, maar blijk ik mijn resting bitch face te tonen. Sorry, dat is de natuurlijke stand van mijn gezicht.
Met mezelf spreek ik af dat ik me niet meer ga haasten in de supermarkt. Laat haar maar huilen. Laat mensen er maar wat van vinden. Die mensen zijn toch geen familie of vrienden van me. Stiekem hoop ik dat ik een volgende keer één van jullie tegenkom, die me dan dat glimlachje geeft. Missie geslaagd.
Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
1 April is voor kinderen een feestdag op zich. Geintjes bedenken, mensen foppen en dan gierend van het lachen kijken of iemand erin trapt. Maar dit jaar liep het bij Keesje thuis nét even anders dan gepland. Of nou ja, misschien juist precies zoals gepland: een Tikkie voor iedereen!
Als de school belt flitsen er tachtig scenario’s door je hoofd, geen van alle goede. Gelukkig is er niet altijd sprake van rampspoed. Zoals bij Mieke (39), moeder van Merel (15) en Xavi (3).
Soms doe je als ouders iets waar je later spijt van hebt. Of waar je je enigszins voor schaamt. Zo ook Dilara, die door een actie niet bepaald meer goed bekend staat op de school van haar dochters.
Is jouw kind ook zo’n grapjas en ben je al de hele dag op je hoede? We delen de leukste 1 april grappen van onze Facebookvolgers.
Merel had nooit gedacht zó’n moeder te worden en vond thuisblijfmoeder eigenlijk een beetje een vies woord. En haar baan was toch ook best leuk? Maar toen ze weer ging werken na haar verlof, wist ze ineens helemaal niet meer wat er nou zo leuk aan was geweest.