Fotografie: Laurens Eggen
Marit Haegens-Brugman (33) is getrouwd met Dylan en moeder van Nami (3 maanden).
Het was een week na mijn bevalling. Trots ging ik voor het eerst samen met mijn man en dochtertje naar buiten om te wandelen. Ik was blij, na heel wat kraamtranen te hebben gelaten eerder die dag. Het zonnetje scheen, de kinderwagen was nog brandschoon. De kraamverzorgster maakte een foto van ons gezin. Ja, dit bedoelden ze dus met die roze wolk. Ik voelde me zelfs even niet onzeker over mijn postpartum lichaam. Tot een kennis ons op straat kwam begroeten. Trots als een pauw lieten we onze dochter zien. Hij vroeg me: hoe gaat het met je herstel? Ik zei: ‘Heel goed eigenlijk!’ Waarop hij antwoordde: ‘Dat is niet te zien.’
Dit is geen grap uit een mislukte comedy, dit is echt gebeurd. Net als het moment dat ik een week later in de supermarkt een bekende tegenkwam die mij feliciteerde met mijn dochter en direct daaraan toevoegde: ‘je bent er wel wat stevig op gebleven.’
Daar ging dat roze wolk-gevoel. Ik donderde er keihard vanaf. Tranen stonden in mijn ogen en ik voelde een brok in mijn keel. En omdat ik me beide keren best wel lekker in mijn vel voelde, kwam het des te harder aan. Het triggerde mijn eetstoornis. Dat oude stemmetje kwam opdagen en zei: zie je? JIJ hebt een vertekend lichaamsbeeld. Je dacht dat je er wel goed uitzag, maar anderen zijn het daar niet mee eens.
“De opmerking triggerde mijn eetstoornis”
Mijn man kon zich er zo boos om maken. Het liefst had hij een kraamverband op hun mond geplakt om de mond te snoeren. Een compliment van mijn man kon de schade al niet meer herstellen. Ik
moet zeggen: het heeft mij even bezig gehouden in de weken daarna. De hormonale veranderingen droegen er niet aan bij. Gelukkig ben ik al hersteld van mijn eetstoornis en val ik niet snel terug in oude patronen.
Maar alsjeblieft lieve mensen: kunnen we ophouden met het maken van opmerkingen over het uiterlijk van de kraamvrouw? Hallo, we hebben net een kind op de wereld gezet. Er zit geen visagiste naast ons kraambed. En als het ons gelukt is om een joggingbroek en T-shirt in de eerste week aan te trekken, dan is dat een grote prestatie. Het is dat er nog geen Olympische medaille mee te verdienen is, maar heel ver zit het er niet vanaf.
Van gymtassen inpakken tot zwemlessen plannen, van BSO-schema’s tot traktaties regelen: het loopt allemaal via jouw hoofd. En nu blijkt uit onderzoek dat al die mentale to-do’s niet alleen jouw brein bezetten — maar ook je relatie beschadigen.
De opmerking: “Wat ben jij volwassen voor je leeftijd”, klinkt als een onschuldig compliment, bedoeld om een kind te prijzen voor zijn gedrag, verantwoordelijkheidsgevoel of empathie. Maar volgens deze therapeuten kun je die zin beter niet meer zeggen tegen je kind.
De bevalling: sommigen zien er als een berg tegenop, anderen krijgen een spirituele awakening tijdens de geboorte van hun kind. Hoe dan ook: het is altijd een verhaal op zich, wat moeders maar al te graag delen. Bij voorkeur met veel details. Deze week het bevallingsverhaal van Floor (29).
Niets in het leven is zwart of wit, en opvoeden brengt altijd dilemma’s met zich mee. Zelfs al lijkt de keuze op sommige momenten nog zo helder.
Een leerkracht vertelt aan Kek Mama wat ze meemaakt. Deze keer: juf Marijke van groep 4 die ineens een bekende moeder voor haar had zitten.
Aicha (32) is moeder van twee kinderen en getrouwd met Zakaria. Al negen jaar is ze hecht bevriend met Sharona, ondanks hun totaal verschillende achtergronden. Maar tijdens een kinderfeestje gebeurde er iets wat alles veranderde.