
Dit is de beste leeftijd om zwanger te worden
We hebben het allemaal wel eens gehoord: ‘De biologische klok tikt!’ Maar is er écht een beste leeftijd om zwanger te worden?
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (9 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over mom guilt.
Ik zag op TikTok een video voorbijkomen van een emotionele moeder die aangaf op haar laatste dag van haar zwangerschapsverlof zich niet klaar te voelen voor werk. Het ging om de Amerikaanse moeder Marissa, die een tweelingmoeder is en drie maanden zwangerschapsverlof had gehad. En eigenlijk het enige wat ik daar op kan zeggen is: I feel you, Marissa.
In de laatste week van mijn zwangerschapsverlof voelde ik mij ook niet klaar om naar werk te gaan. Ik heb in totaal zes maanden verlof gehad en ging aan het werk toen mijn baby 4,5 maand oud was. Hoewel ik dit vrij lang vond, omdat we in Nederland nog niet zo lang het nieuwe, betaalde ouderschapsverlof hebben met negen extra weken betaald tegen 70 procent van je salaris, voelde ik me toch niet klaar om mijn baby achter te laten op de opvang.
Mijn baby voelde nog zo klein en kwetsbaar om haar drie dagen per week naar de kinderopvang te brengen. Mijn moeder en schoonmoeder wisselen elkaar om de week af op donderdag, want ik werk vier dagen. Mijn mom guilt bereikte in die laatste week van mijn verlof dan ook een hoogtepunt en zat op 110 procent.
Ik geloof ook wel dat in die laatste week van je verlof je hormonen een loopje met je nemen, want eigenlijk is het, denk ik, nooit het juiste moment om je baby voor het eerst naar de opvang te brengen. Ik overwoog in die week om te stoppen met werken en thuisblijfmoeder te worden – terwijl ik houd van mijn werk. Ik overwoog om toch weer te gaan freelancen (meer flexibiliteit) en ik bedacht zelfs dat mijn vriend maar moest stoppen met werken en thuisblijfvader moest worden. Als hij dit leest moet hij waarschijnlijk hardop lachen, want dit heb ik nooit tegen hem gezegd. Maar waarom hebben mannen geen last van dad guilt? Voer voor een andere column.
Dus toch ging ik werken die eerste dag van september en bracht mijn vriend onze 4,5 maand oude baby voor haar eerste dag naar de opvang. Het zat namelijk zo: ik kreeg in mijn verlof mijn droombaan aangeboden. Schrijven bij het leukste tijdschrift over ouderschap van Nederland. Je leest mijn stuk hier namelijk niet voor niks. Ookal heb ik geen dag spijt gehad van mijn keuze om ja te zeggen op deze baan en vier dagen te gaan werken, begrijp ik Marissa als geen ander en had ik dezelfde huilende video op kunnen nemen in die laatste week van mijn verlof. (Al zou ik nooit mezelf huilend filmen en dit vervolgens op TikTok plaatsen, maar ik ben dan ook een stokoude millenial en geen Gen Z).
Het punt dat ik wil maken: het zwangerschapsverlof mag ook in Nederland nog flink uitgebreid worden. Want ja, we hebben afgelopen jaren stappen gemaakt. Gelukkig krijgen mannen nu vijf dagen volledig betaald in plaats van twee schamele dagen (dit was nog de norm tot 1 januari 2019!). Maar als je het vergelijkt met andere landen is het nog steeds mega schraal en ik denk dat we hier nog véél meer in mogen eisen.
Onder de TikTok video van Marissa reageren vrouwen uit andere landen massaal met hoeveel zwangerschapsverlof ze krijgen. Bulgarije: 2 jaar, Noorwegen: 1 jaar, Groot-Brittanië: 9 maanden, Kroatië: 3 jaar, Duitsland: 5 jaar(?!). Als ik dat zo lees, besef ik me dat het met de verlofregeling van Nederland eigenlijk nog steeds vrij bagger gesteld is. Niet zo gek, dat ik mij zo enorm schuldig voelde en het lastig vond om mijn baby met 4,5 maand naar de opvang te brengen. Het is ook gewoon erg kort na de bevalling.
Marissa eindigt haar video huilend met: “you can’t have it all. You’re doing the best that you can for your kids, and that’s all that matters.” Dat is denk ik de boodschap die iedere moeder in haar achterhoofd moet houden. Elke moeder maakt met de beste intentie de keuze die voor haar en haar gezin het beste is. Of je nu gaat werken, thuisblijft of parttime gaat werken na je verlof. Hoe zwaar ik het ook vond om mijn baby die eerste weken minder te zien, ik haalde ook veel energie en blijdschap uit mijn nieuwe baan. Mezelf ontwikkelen, nieuwe mensen ontmoeten en weer iets anders doen dan alleen moeder zijn. Die dubbele gevoelens horen denk ik bij het moederschap.
Dat is soms heel pittig en verdrietig (het gemis) en op andere momenten geeft het je juist vervulling (jezelf ontwikkelen), trots (om financieel onafhankelijk te zijn) en werkgeluk. Je wordt het hele moederschap door geconfronteerd met het feit dat je niet op twee plekken tegelijk kunt zijn. Maar het is ook een goede les in relativeren: het leven is niet alleen maar elke dag knuffelen met baby’s (en ik bedoel niet dat dit is wat je je hele zwangerschapsverlof lang doet of wat thuisblijfmoeders de hele dag doen – haha we wish!).
Als ik na een lange en leuke werkdag naar de opvang ga en mijn peuter me om de nek vliegt en mijn baby breed begint te lachen in haar wipstoel, dan geeft me dat zo’n blij en groot gevoel van vervulling. Dan weet ik dat ik voor mezelf het juiste doe. Juist die afwisseling maakt mij de beste moeder. Zoals Marissa zegt: je doet het beste wat je kan voor je kinderen en dat is het belangrijkste.