Sem is drie maanden oud en ik laat hem achter bij een vreemde vrouw. Ja, ze zal goed op hem letten, heus. Ja, het is goed zo.
Drie maanden na je bevalling ga je als vrouw weer aan het werk en breng je je baby naar de opvang.
Het is fysiek het zwaarste moment in mijn leven geweest, mijn tweede bevalling. Uren ontsluitingsweeën, uren geperst en alsnog een keizersnede. Ik kon dagen niet lopen, niet naar de wc of uit bed komen. Dan heb je ook gelijk de zorg over een kleintje erbij. Sem is mijn derde kind dus ik wist gelukkig wat ik kon verwachten. Het is ook nog eens de makkelijkste, zoetste en liefste baby ooit. Maar dan nog. Het waren bizarre, overweldigende en intense weken.
Maar met het verlof in Nederland is het zo slim nog niet geregeld. Het lijkt heel wat, maar nu ik mij eindelijk weer een half mens voel, kan ik op een kantoor zitten. In plaats van dat je na de heftigste periode in je leven wat tijd krijgt om te gaan sporten, aan je mentale gezondheid te werken of om je huis aan kant te krijgen, wordt er verwacht dat vrouwen werken. Sterker nog: we verwachten het ook van onszelf. We vinden het normaal. Je buik lubbert nog wat na die zwangerschap en je bent nog elke nacht om een uur of vier bezig met een voeding, maar ach. Je kunt prima weer vergaderen en calls doen. Ik vind het niet normaal.
Dat vrouwen last krijgen van postnatale depressies of mom burn-outs, begrijp ik maar al te goed. Het systeem klopt niet. We kunnen niet fysiek en hormonaal het meeste van onszelf vragen om vervolgens na 12 weken weer te doen alsof er niets is gebeurd. Daarom zitten veel moeders thuis met mentale problemen – of ze gaan minder werken omdat het niet te doen is. We kunnen niet anders. We moeten te snel weer. De opvang voor je kind is ontbetaalbaar geworden. En dus is het – soms – aantrekkelijker om te teren op het salaris van je man dan om zelf weer aan de bak te gaan.
Ik hoop dat in de tijd dat mijn kinderen zelf kinderen krijgen, er een boel is veranderd. Laat vaders ook langer 100% betaald verlof krijgen. Laat werkgevers moeders meer ruimte geven door 100% door te betalen voor minstens vijf maanden na de geboorte van een baby. Zo krijg je sterkere werknemers terug die er oprecht weer zin in hebben. Ik heb met buikpijn mijn baby achtergelaten op de crèche en ik vraag me ernstig af of ik er wel goed aan doe, om nu alweer te gaan werken. Zou Sem weten dat ik hem vreselijk mis?
View this post on Instagram
Is jouw partner altijd degene die je verrast met een romantisch gebaar? Een onverwacht cadeautje, een avondje fancy uiteten of zelfs een ontbijtje op bed. Sommige mannen lijken gewoon geboren voor romantiek. En ja hoor, je sterrenbeeld speelt daar zeker een rol in.
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Soms staat het gewoon in de sterren geschreven: bepaalde moeders hebben een hart van goud, maar dat maakt ze soms ook net iets té lief. Ze willen alles en iedereen tevreden houden, maar vergeten daarbij zichzelf.
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Amelia (30) is getrouwd met Liam (36), moeder van Mees (6) en Lucy (4). Ze vertelt over haar leven met twee jonge kinderen en hoe ze alles (meestal) draaiende houdt. Deze keer vertelt ze hoe ze zich tijdens haar zwangerschap allergisch voelde voor haar man.