Presentatrice Nicolette Kluijver is moeder van Isabella en de tweeling Ana Sofia en Jesse.
Onze liefde voor dieren gaat ver. Alles met drie poten of één oog dat aan komt lopen, mag sowieso blijven en zo hebben we inmiddels een hele verzameling beesten. Ik leer mijn kinderen hoe belangrijk het is om goed voor dieren te zorgen en dat je niets zomaar doodmaakt. Zelfs als er een bij door ons huis vliegt, vangen we hem en zetten we hem buiten. Misschien is dit voor sommigen wat overdreven, maar ik leer mijn kinderen dat elk leventje (ook al is het slechts een mini-leventje) telt.
Lees ook
Zó ga je luizen te lijf >
Het is een mooie overtuiging hoor, van mijzelf. Maar nu heb ik toch een groot probleem. Ik heb namelijk luizen ontdekt bij alle drie mijn kinderen. Na de ontdekking vertel ik ze wat er gaat gebeuren: wassen en kammen tot er geen luis meer te bekennen is. “Nee hoor”, zegt Jesse. “Ik vind het zielig voor mijn luizen als ik ze vermoord met luizenshampoo.” Ana Sofia valt hem bij. “Ik ook mama, ik ook! Ze mogen blijven wonen op mijn hoofd.” Isabella is al wat ouder en ik hoop dat zij me zal begrijpen. Maar zij heeft geen zin in dat gezeur met wassen en kammen en kiest de makkelijke optie. “Zielig voor de luizen! Want weet je mama, luizen hebben ook een familie.”
“Ik vind het zielig voor mijn luizen als ik ze vermoord met luizenshampoo.”
Ik probeer te denken in oplossingen, want morgen moeten ze echt luizenvrij naar school. Dan zie ik een kap-pop, zo’n hoofd met een pruik die je kan kappen en make-uppen. “Hé schatjes,” zeg ik, “wat als ik jullie luizen nu eens verhuis naar de pop? Dan kan de hele familie van jullie drie hoofden samenwonen!” Hoopvol wacht ik af of ze mijn idee accepteren. Gelukkig helpt de jeuk mee bij hun beslissing en ze vinden het een goed plan. IJverig begin ik de luizen uit de haren te kammen en doe alsof ik ze verhuis naar de pop. “Kijk eens luisjes, wat een mooi huisje!” roep ik.
Als alle luizen verhuisd zijn, kan ik eindelijk de kinderen overhalen om hun haren te wassen. De kap-pop mag voorlopig even buiten logeren.
Deze column staat in Kek Mama 13-2021.
Lees ook
‘Ik geloof dat ik de spanning van een liveshow minder vind dan de spanning van een klassenuitje’ >
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Daniel (38) dacht dat hij het allemaal voor elkaar had: een lieve vrouw, een zoontje van vier en pas een tweede kindje erbij. Maar waar het gezin op het eerste gezicht compleet leek, begon het van binnen langzaam uit elkaar te vallen.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.
Groep 8 kamp. Voor veel kinderen het hoogtepunt van hun basisschooltijd, maar voor Mariska en haar dochter was het iets waar ze enorm tegenop zagen. Haar dochter mocht namelijk geen contact hebben met het thuisfront.