Presentatrice Nicolette Kluijver is moeder van Isabella en de tweeling Ana Sofia en Jesse.
Ik weet even niet hoe ik het nog kan bolwerken. Het is te veel: de was, de afwas, de honden die uit willen, de vuile vloer, de vuilniszakken die naar buiten moeten, eten dat gemaakt moet worden, de telefoon die gaat… Ik word gek. Ik probeer mezelf te kalmeren door sussende woorden tegen mezelf te fluisteren (ik begin nu echt door te draaien), maar de kers op de taart zijn de vragen: mama, waar is…? Mama, hoe doe ik…? Mama, weet jij…?
Gemiddeld stelt een klein kind zo’n 210 keer per dag een vraag aan z’n moeder en ik kan je vertellen: die van mij verdrievoudigen dit aantal. Normaal vind ik het heerlijk, al die vragen, maar vandaag heb ik de kracht niet. Mama weet het even niet, want mama moet nog stofzuigen, afwassen, huiswerkbegeleiding doen en eten koken. En dan dat speelgoed; het lijkt alsof ik in de speelgoedwinkel woon. “Maar mama, je had beloofd met ons te spelen! Vader en moedertje? Schooltje? Please!”
Ik kijk naar de puinhoop in huis en weet met mijn volle hoofd niet meer waar ik moet beginnen. Hoe heet die opruimgoeroe ook alweer, Marie Kondo? Ik wilde dat ik haar hierheen kon toveren. En dan heb ik een superidee. Marie Kondo, eat your opgeruimde heart out.
“Isa, Ana, Jesse, we gaan spelen, ik heb een leuk idee”, zeg ik. “Jaaa”, roepen ze in koor. “Mama speelt de verwende dame en jullie zijn een soort Assepoesters”, vervolg ik. Met luid gejuich en gespring wordt mijn rollenspel omarmd. Ik maak van een wollen sjaal een soort chique cape en neem vol flair een elitaire houding aan. “Zo, dus jullie gaan deze verwende oude dame helpen. Ruim dat speelgoed maar eens op voor de klok twaalf uur slaat.” “Wat gebeurt er als het twaalf uur is dan, mam?” vragen ze. Theatraal draai ik me om met mijn sjaal over mijn schouder. “Dan veranderen jullie in een pompoen”, zeg ik. Ze gieren het uit en werken ijverig verder. Met effect: al het speelgoed verdwijnt in de kast. En ik bedenk dat we gewoon verder spelen met de verwende dame. Ha, dan is die afwas straks ook meteen gedaan.
Na twee jaar mee te kunnen lezen met de gezinsavonturen van Nicolette, is dit haar laatste column.
Deze column staat in Kek Mama 02-2022.
Lees ook
Je kinderen laten opruimen zonder mokken? Deze moeder deelt haar tips >
Iedereen kent er wel een: een verwend kind. En niemand van ons vindt verwende kinderen leuk, toch? We willen dus ook zeker niet dat ónze kinderen ineens verwend gedrag gaan vertonen.
Mijn dochter leert praten. Ik vind het werkelijk een van de schattigste fases tot nu toe. Die brabbelende dreumes die allemaal grappige dingen zegt: het is om van te smelten. Het levert alleen ook weleens gênante situaties op.
Daniel (38) dacht dat hij het allemaal voor elkaar had: een lieve vrouw, een zoontje van vier en pas een tweede kindje erbij. Maar waar het gezin op het eerste gezicht compleet leek, begon het van binnen langzaam uit elkaar te vallen.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Groep 8 kamp. Voor veel kinderen het hoogtepunt van hun basisschooltijd, maar voor Mariska en haar dochter was het iets waar ze enorm tegenop zagen. Haar dochter mocht namelijk geen contact hebben met het thuisfront.
Je zou denken dat volwassenen met een hoge functie en flink salaris allemaal begonnen met een bibliotheekkaart op hun tweede en elke avond luisterden naar literaire meesterwerken bij het zachte licht van een nachtlampje. Dat zit toch anders.