Tessa
Er is niemand zo hard voor een moeder als een andere moeder. Al maanden merk ik dat online kritiek ver gaat.
Daar schrik ik van. Want ongeacht hoe we het invullen, het moederschap: we doen allemaal ons best. We doen allemaal wat wij denken dat het beste is voor onze kinderen. En natuurlijk verschillen we als moeders – en dat mag. Toch weet ik niet wat ik lees. Ik krijg zoveel lelijke opmerkingen over hoe ik ben als persoon, als moeder van Bodi en Daaf, dat het misselijkmakend is.
Al maanden schrijf ik columns voor Kek Mama over mijn leven als tweelingmoeder en hoe het is om weer zwanger te zijn. Soms schrijf ik het met een knipoog, soms pak ik een serieus onderwerp op. Maar ik kan het niet snel goed doen. Een greep uit de opmerkingen onder mijn persoonlijke verhalen, die ik met veel liefde en zorg schrijf, altijd met een hart vol over mijn jongens, mijn man en mijn leven als werkende moeder: ‘Kakmadam voelt zich ver verheven boven het plebs want komt uit het Gooi’ ‘De vraag is natuurlijk eigenlijk: Hoe kómen 2 mensen aan de “namen” Bodi en Daaf?’ ‘Misschien heeft je therapeut nog een plekje over om het nog es te bespreken’ ‘Kinderen gekregen omdat het zo hoort of ‘voor de heb’?’ ‘Maar nou niet verbaasd zijn als je geen “warme” band hebt met je kids omdat je amper tot niet aanwezig was in hun leven’ ‘Medelijden met haar kinderen. Ze had beter een goudvis kunnen nemen.’ ‘Walgelijke moeder ben jij. Egoïst’ ‘Je kan het hebben over de veel te dure onnodige spullen die ze gekocht heeft, maar die jongen moet zich later op kantoor voorstellen als Daaf he ‘ ‘En dan ik lees dat ze 3 jaar zijn hoezo dan een luier???’ ‘Deze vrouw……niet te doen. Echt onzeker, en alleen maar klagen…en bevestiging vragen.’ ‘Alles voor de likezzzzzzz. Debiel wijf.’
Online kritiek kan pijn doen. Meestal lees ik de reacties op Facebook niet eens, als ik een column heb geschreven. Maar soms wel. Natuurlijk mag iedereen haar mening geven en stel ik me kwetsbaar op door op het internet dingen uit mijn leven te delen met anderen. Daar kies ik zelf voor. Maar ik hoop dat moeders elkaar meer in hun waarde kunnen laten. Wat heb jij er zelf aan om iemand te bekritiseren op haar naamkeuze? Voel je je beter als je gemeen bent geweest tegen een ander? Denk na voordat je op social media een felle reactie de lucht in slingert. Er zit altijd een echte moeder achter, die ook maar gewoon haar best doet in het leven en haar onzekerheden en gevoelens heeft. We hebben als moeders steun van elkaar nodig, in plaats van kritiek. Ondanks dat we het allemaal anders doen. Komende maand staat Kek Mama in het thema van mombracing: wees lief voor een ander in plaats van diegene te momshamen. Dat maakt de wereld zoveel leuker.
View this post on Instagram
Yolanthe Cabau is niet alleen een succesvolle actrice, presentatrice én Kek Mama columnist, maar vooral een liefdevolle moeder. Haar zoontje Xess Xava, die ze samen met ex-man Wesley Sneijder heeft, is haar grote trots. Maar zoals dat tegenwoordig helaas vaker gaat op sociale media, krijgt ook hij te maken met ongevraagde meningen en ongepaste opmerkingen.
Soms doe je als ouders iets waar je later spijt van hebt. Of waar je je enigszins voor schaamt. Zo ook Dilara, die door een actie niet bepaald meer goed bekend staat op de school van haar dochters.
Als de school belt flitsen er tachtig scenario’s door je hoofd, geen van alle goede. Gelukkig is er niet altijd sprake van rampspoed. Zoals bij Mieke (39), moeder van Merel (15) en Xavi (3).
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (3) en baby (10 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: de eerste wendag op de basisschool.
Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.