Patricia: ‘Achteraf was dit niet het moment om ‘stoer’ te doen tegenover mijn ex’
Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (14) en Phaedra (11). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven en het moederschap.
Als je gaat scheiden zijn er plotseling weer heel veel ‘eerste keren’. De eerste keer dat de plek naast je in bed leeg is, de eerste keer alleen naar een verjaardag of de eerste keer dat ik zelf mijn belastingaangifte moet invullen. Sommige eerste keren zijn confronterend. Ach wat zeg ik? Ze zijn het allemaal.
Compleet misplaatst
Maar er is één eerste keer die ik echt verschrikkelijk vond en dat was de eerste keer niet meer met elkaar op vakantie. En die ‘eerste keren’ kun je ook nog onderverdelen. Want de meivakantie voelt toch weer anders dan de zomervakantie.
En ondanks dat ik vind dat mijn ex-partner en ik het best ‘goed doen’, had ik deze toch anders aangevlogen. Letterlijk, want ik moest mijn kinderen afzetten op een luchthaven om ‘ alleen’ naar mijn ex man te laten vliegen. Deze was namelijk al op bestemming. In praktijk had ik daar mee ingestemd, ook omdat je in deze situatie soms een wit voetje wil halen. Soms wil je even tof overkomen, in mijn geval ’though’. Compleet misplaatst, want achteraf was dit niet het moment om ‘stoer’ te doen tegenover mijn ex.. Maar we hadden het nu eenmaal zo geregeld, en nu was het tijd om ze naar de luchthaven te brengen.
Ik voelde me zo’n sukkel
De hele dag voelde ik dat mijn tranen een weg naar buiten zochten. Mijn dieptepunt was in de Intertoys toen ik met de uitbreidingsset van Quixx bij de kassa stond en moest huilen. Ik voelde me zo’n sukkel. Ik besloot die dag niet meer in het openbaar mijn verschijning te maken. De uren kropen voorbij en op een gegeven moment was het dan toch echt tijd om te gaan. Ik moet hier echt het grootste compliment aan mijn kinderen maken, want die hielden zich super groot. En ik ken ze een beetje zullen we maar zeggen, dit was niet gespeeld. Ze waren ‘ excited’. Ja, ze vonden het heus wel een beetje spannend, maar geen traan in velden of wegen te bekennen. Bij hun niet.
Daar stond ik dan
We reden naar Rotterdam en daar zouden ze dan worden opgehaald door een zogenaamde UM- begeleider (“Unaccompanied Minor”). Een super behulpzame stewardess van Transavia hielp ons. Mijn jongste kreeg zo’n mapje om haar nek waar haar boarding pass en paspoort in zat, mijn oudste hoefde dat niet. Alles ging goed totdat we bij de gate zagen dat ze per ongeluk niet naast elkaar waren gezet. Daar ging het lipje van mijn jongste en kwamen de tranen. Kun je je voorstellen hoe ik me voelde? Ik was de allerslechtste moeder die de laatste duizend jaar op aarde had rondgelopen hier op aarde. Want ik moest zo nodig scheiden en ik deed ze dit aan. En zoals een moederbrein gaat, golfde deze gedachten heen en weer. Ook was ik ineens plotseling woedend op mijn ex. Had hij ze verdomme niet gewoon vanuit huis mee kunnen nemen. Dus daar stond ik dan. Met honderdduizend emoties. Mijn Intertoys tranen zouden spoedig een vervolg krijgen.
“Ik was de allerslechtste moeder die de laatste duizend jaar op aarde had rondgelopen hier op aarde. Want ik moest zo nodig scheiden en ik deed ze dit aan”
Alles kwam eruit
Voor de kinderen kwam alles goed. Ze zaten uiteindelijk gewoon naast elkaar, ze hadden heerlijke noodles besteld en de vlucht was voorbij gevlogen zonder problemen. Die avond heb ik wel 100 Intertoys vol gejankt. Alles kwam eruit. Maar dat was kennelijk ook nodig geweest, want ik ben sinds het hoge woord eruit is, maar doorgedenderd.
De volgende dag kreeg ik foto’s van hele blije kinderen die heerlijk op vakantie waren met hun vader. Mijn hart kwam weer langzaam op gang…. Deze eerste keer had ik maar net overleefd.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
