Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (13) en Phaedra (10). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven en het moederschap.
“VERGEET NIET JE FIETSLAMPJE UIT TE ZETTEN!” schreeuw ik mijn dochter na. Ze kijkt achterom met een blik van waar heb je het over mam? Als ze die middag thuiskomt, krijg ik tekst en uitleg en val ik van de ene verbazing in de andere.
Er schijnt een heuse fietslampjesbrigade in het leven te zijn geroepen op haar school. Een wat? Juist, een groepje kinderen die ‘dienst’ hebben om, nadat de bel is gegaan bij álle fietsen op het schoolplein te controleren of er nog fietslampjes aan staan.
Waar vroeger de good old dynamo op een zeer duurzame manier je fiets verlichtte, gebruiken de kinderen vandaag de dag afneembare goedkope fietslampjes van de Action. Wat. Een. Farce! En echt nul innovatie. Sterker nog, dit is volledige achteruitgang op het gebied van de fietslamp en dan trek ik ‘m meteen ook even door; op het gebied van Veilig Verkeer Nederland.
Je wilt niet weten hoeveel er van die halfbakken lampjes bij ons thuis in de la liggen, die het na één week al een soort van begeven hebben. Dus, bij deze heb ik een prangende vraag aan de Nederlandse fietsindustrie; hoe kan het dat de vaste fietslampen van onze kinderen het niet gewoon doen? Waarom moeten vijf op de zes jonge fietsers op zoek naar een alternatief? Ik begrijp daar echt helemaal niets van!
Goed, terug naar de fietslampjesbrigade op de school van mijn jongste dochter. Door dit beleid in te voeren, en met ‘dit’ bedoel ik, kinderen die in kostbare schooltijd inleveren om de fietslampjes van ándere kinderen uit te moeten zetten, creëren we dan niet aartsluie kinderen? Wat een absurde wereld. Laten we nu echt een generatie opgroeien met een wegwerpmentaliteit én ook nog eens zonder verantwoordelijkheid voor hun eigen gedrag?
Lees ook – ‘Voor haar verjaardag krijgt mijn vriendin altijd lingerie van… haar ouders! >
Misschien ga ik wel een eigen brigade oprichten, de Schijnwerper Schreeuwers, waar ik met andere ouders met megafoons bij de ingang van school, gaan vertellen dat de kids hun eigen fietslampje moeten uitzetten, en daarna door naar het Malieveld om aandacht te vragen voor de falende industrie die ons opzadelt met ondeugdelijke verlichting…
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Influencer Vera Camilla deelt verdrietig nieuws: ze had een chemische zwangerschap. De positieve test was zo gewenst, nadat zij en partner Jeff in november een miskraam meemaakten.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag