Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (13) en Phaedra (10). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven en het moederschap.
Ik kreeg een geboortekaartje met daarop de heugelijke vermelding dat Zomer was geboren. Ze was het zusje van Lente. I kid you not. Er gingen zoveel gedachten door mij heen, dat ik voor mijn gevoel alweer bijna in de herfst zat.
Een van de makkelijkste beslissingen rondom mijn zwangerschap vond ik het uitkiezen van een naam. Dat was echt zo gepiept. En mijn partner had ik gelukkig vrij snel aan boord van de babynamenboot. Ík had immers al behoorlijk wat ‘voorwerk’ moeten doen voordat het zaadje überhaupt geplant kon worden. Zes iui-pogingen, één miskraam en twee ivf-behandelingen later was het ein-de-lijk gelukt. Je begrijpt, ik had wat psychologische artillerie in mijn arsenaal om er een babynaam doorheen te drukken.
“Bepaalde naamassociaties gonzen nu eenmaal door in onze maatschappij met gevolgen”
En hoewel ik al vrij snel wist welke naam het werd, was ik me terdege bewust van de verantwoordelijkheid die mijn keuze met zich mee zouden brengen. Ik bedoel: een Floris-Jan-Hendrik-Cornelis-baby heeft een andere connotatie dan een Britney-Priscilla-Dewi-Kayleigh-baby. Bepaalde naamassociaties gonzen nu eenmaal door in onze maatschappij met gevolgen.
Lees ook – In de tijdmachine: dít worden in 2050 (!) de populairste babynamen >
Ikzelf heb pas een paar jaar vrede met mijn eigen naam (en als ik heel eerlijk ben, is het meer een wapenstilstand dan vrede), want Patricia eindigt nog altijd hoog in rijtjes van ordinaire namen. En ik zeg altijd: er is niets mis met een tikkeltje ordinair, maar ik vul dat liever zelf in.
Dit gezegd hebbende zou ik mijn kinderen vandaag de dag een compleet andere naam geven. Om de simpele reden dat de associatie met beide namen direct een meisje is. En omdat onze maatschappij andere kernwaarden toedicht aan dit gender. Yup, ik zou ze een naam gunnen waaruit niet meteen blijkt tot welk geslacht ze behoren. Een naam zoals Pascal, Sam, Kris of Robin bijvoorbeeld.
“Ik zou ze een naam gunnen waaruit niet meteen blijkt tot welk geslacht ze behoren”
Sterker nog, ik pleit voor een (genderneutrale) naam die je op je achttiende mag veranderen of aanpassen. En als je zin hebt ook op je 21e of 22e – of wanneer je wilt. Oké, oké, administratief misschien een dingetje, hoewel ik denk dat we daar in de toekomst vast een digitale oplossing voor vinden. Ik bedoel, ik kreeg mijn voornaam eind jaren zeventig. Joehoe. Dat is superlang geleden!
“Maar hoe wil je dan heten Patricia?” Nou misschien nu wel even Zomer of wellicht iets genderneutraler zoals Sky, Rain of Storm…
Wil je de column van Patricia liever luisteren? Dat kan. Elke zondag tussen 16.00 en 18.00 leest ze ‘m voor op Wild FM.
Met een abonnement op Kek Mama geniet je van mooie voordelen:
*Goedkoper dan in de winkel
*Lees elke maand als eerst Kek Mama
*Gratis verzonden
Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
We doen allemaal ons best, maar eerlijk is eerlijk: sommige moeders zijn nét een tikkie… intenser. Je weet wel, de moeders die bij elke nies al googelen of het kinkhoest is. De moeders die hun kind een helm willen opzetten om naar de speeltuin te gaan. Grote kans dat als je overbezorgd bent, je sterrenbeeld […]
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag
Hij kwam er niet via de geijkte paden, maar via een affaire. Maar dat maakt het zoontje van Sarah er zeker niet minder gewenst om.