Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (13) en Phaedra (10). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven en het moederschap.
Ik heb een tattoo laten zetten. Wacht, correctie. Ik heb drie tattoos laten zetten in vier weken tijd. Zo. Sommigen vinden dat wat veel. Ik vond het hoog tijd. Adriaan van Dis zei het laatst heel treffend: ‘ik heb te lang gevangen gezeten in mijn eigen fatsoen’. Toen ik deze uitspraak van hem hoorde, herkende ik mezelf er direct in. En besloot over te gaan op actie. Er moest een tattoo komen.
Met de hele maatschappij oordelend in mijn nek liep ik de welbekende tattooshop van Henk Schiffmacher binnen. En ik vind het ongelofelijk fascinerend dat ik me als volwassen vrouw een klein kind voelde. Dat ik iets ging doen wat eigenlijk niet mag van je vader en moeder. De sfeer in de tattooshop was geweldig. Cardi B kwam uit de speakers en minstens drie pijnbanken waren bezet. Het geluid van de tatoeëermachine galmde onder de snoeiharde rap door.
Lees ook – ‘Laten we de vreselijke beelden uit de bio-industrie tonen in de supermarkt’ >
Ineens voelde ik me supergroot en volwassen. Want wacht eens eventjes, dit is mijn lijf en mijn leven. En ik voelde het niet op een kinderachtige manier (overigens vind ik het woord ‘kinderachtig’ negatief en afbreuk doen aan een kind, maar dat terzijde), maar op een hè-hè- ik-doe-eindelijk-waar-ik-blij-van-word. En uit een soort van rebelsheid heb ik meteen twee stipjes op mijn vingers laten tatoeëren. En weet je wat ik nog het allerleukste vind? Als mensen vragen ‘maar wat betekent het nou?’ Dat ik dan antwoord : ‘Niets! Ik vind het gewoon super stoer’. Seriously, je moet hun gezichten zien…
Maar, ik heb ook nog twee kinderen waarvan er eentje de pubertijd een nieuwe betekenis geeft. En met hangende pootjes ging ik naar huis. Daar was toch weer dat kind in mij dat voelde dat ik iets had gedaan wat eigenlijk niet mocht. Maar net zoals vroeger gooide ik het er thuis maar meteen in: ‘Mama, heeft een tattoo laten zetten’ Ook hun gezichten spraken boekdelen, maar toch voelde ik me daar minder goed bij. ‘Echt! Mag ik ‘m zien?’, maar nog voordat ik ook maar iets kon laten zien kwam de tweede vraag ‘Wat betekent het dan?’, tja en toen stond ik ineens met mijn mond vol tanden. Om nou tegen mijn kinderen te zeggen dat ik het alleen maar ‘stoer’ vind, is misschien niet de beste pedagogische benadering… Gelukkig vulde hun kindergedachten mijn onzekerheid aan. ‘Die twee stipjes zijn wij natuurlijk mam!’ ‘Ehh ja! Dat zijn jullie!’
“Om nou tegen mijn kinderen te zeggen dat ik het alleen maar ‘stoer’ vind, is misschien niet de beste pedagogische benadering…”
Pff, had ik even een goede escape. Manlief trok enkel een wenkbrauw op. Ik heb de afspraak voor een navelpiercing maar even op de lange baan geschoven…
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Influencer Vera Camilla deelt verdrietig nieuws: ze had een chemische zwangerschap. De positieve test was zo gewenst, nadat zij en partner Jeff in november een miskraam meemaakten.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag