Beeld: Shutterstock
Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (10) en Phaedra (7).
Het is officieel. De klas van mijn jongste is een zogenaamd ‘cluster’. Meer dan gemiddeld, en met dat laatste doel ik op de pre-coronatijd, krijgen wij updates van school. De GGD heeft de situatie in groep 4A nu dus ook een naam gegeven. Wel zo fijn, want geef iets een naam en we kunnen ermee aan de slag.
Gelukkig staat er in de mail van de schooldirectrice ook meteen een uitleg over wat een ’cluster’ betekent. Zelf had ik een vaag vermoeden, want in een ver verleden heb ik ooit een cursus sterrenkunde gedaan. Een cluster is een groep sterrenstelsels die door de onderlinge zwaartekracht bij elkaar wordt gehouden. Nou, zo zou je de klas van mijn jongste eigenlijk ook zonder corona kunnen omschrijven, maar dat terzijde.
Het begon dus allemaal bij de juf die corona kreeg. ‘Nu komt het toch wel heel dichtbij’, galmde het door de klassenapp. In verband met privacy (en coronaschaamte), noem ik de volgende kinderen niet bij hun echte naam. Maar de ouders van Klaasje, Pietje en Annabella kwamen stuk voor stuk met een update over hun kind de klassenapp ingerold. Klaasje is getest en is positief. Pietje is getest en is positief. Annabella is getest en is ook positief.
We zitten aan de ontbijttafel als ik óók licht ontmoedigd de afgezaagde woorden ‘nu komt het wel heel dichtbij’ uitspreek. Hatsjoe! Klinkt het van rechts. Ik draai mijn hoofd richting mijn kleine sterrenstelsel en kijk recht in een paar lodderige oogjes.
Shit.
Dat wordt testen.
Lees ook
Wanneer laat je je kind testen op corona? >
Tot nu toe vielen wij als gezin nog in de categorie wij-testen-alleen-als-het-echt-nodig-is. Wij schaarden ons onder de zogenaamde niet-testers. Ik heb met moeders gesproken die en passant in een gesprek lieten weten dat ze al vier keer een test hadden gedaan. Vier keer negatief. Mijn gedachten sloegen meteen op hol. Was ik nou too cool voor school of stonden zij net iets te gespannen in de hele coronastrijd?
Ik heb mezelf voorgenomen, al aan het begin van deze pandemie, om echt te proberen om het hele I Don’t Judge als een nieuwe en verbeterde karaktereigenschap uit te dragen. Voor iedereen is het nieuw en niemand, zelf niet meneer Gommers, kan de toekomst voorspellen van iets dat ons als wereld compleet heeft verrast. Ja, behalve Bill Gates. Hij en Melinda hadden waarschijnlijk wel al aandelen in Pfizer gekocht.
Terug naar de ontbijttafel. Ik leg mijn hand op het voorhoofd van een steeds zieker wordend sterretje. Dat wordt testen. Waar moeten we eigenlijk zijn, vraag ik aan mijn man. De GGD? In zo’n teststraat? Een sneltest? Op locatie? Het kan toch ook thuis? Is het nou gratis? Ik las toch ergens dat dat 150 euro kost?
Het is opmerkelijk dat je ergens middenin kan zitten, maar als puntje bij paaltje komt je echt geen flauw benul hebt van waar je moet beginnen. Ik had de routekaart duidelijk nog nooit gehanteerd.
Ik moest dus de honderden berichten in de klassenapp teruglezen die ik tot dan toe, eerlijk gezegd, alleen maar even nonchalant had gescand. Bingo! Een sneltest van vijftien minuten kost geld, de andere duren een dag en zijn gratis. Ik kijk mijn man aan en daarna mijn oudste die blakend van gezondheid nog een TikTok-filmpje maakt en lachend zegt: ‘Dan hoef ik ook niet naar school!’
Het wordt de sneltest. Dan maar één cadeau minder voor Kerstmis. Een gezond kind op school is het mij wel waard.
Mijn kleine sterretje en ik rijden een kwartier later richting een teststraat. Een aardige mevrouw krijgt het helaas niet voor elkaar haar te kalmeren. Ze vindt het vreselijk. Mijn moederhart breekt. Klote corona. Gelukkig is de testdame doortastend en is het voorbij voordat we het weten.
We wachten samen in de auto. Ik maak een inhaalslag als het gaat om quarantaineberekeningen. Als ze positief is, dan…
Klop, klop. Ik doe mijn raampje omlaag en de dame lacht achter haar mondkapje en zegt: ‘negatief!’
Op dat moment begint de zon te schijnen. De atmosfeer, of in jip-en-janneketaal, de ‘rand’ van de zon is mooi zichtbaar en heet – hoe ironisch – de corona. Ik heb toch wel wat geleerd op die cursus sterrenkunde. Ik kijk naar mijn eigen sterretje naast me en zie gelukkig dat het al iets beter met haar gaat.
Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van 2 lab baby’s Maria (10) en Phaedra (7). Ze werkte o.a. bij Qmusic en 100% NL. Haar succesvolle podcast serie Let’s Talk About Sex(e) hoor je nu op GoodLIFE Radio. Haar man woont doordeweeks in Zwitserland, wanneer ze probeert kids, werk en girls nights zo goed en zo kwaad te combineren. In haar debuut roman ‘De Lab Baby’ vertelt ze over haar persoonlijke ervaringen met IVF.
Meer Kek Mama? Schrijf je hier in voor de nieuwsbrief >
Iedere zwangere vrouw droomt van haar perfecte babyshower: een feest vol liefde, verrassingen en alle aandacht voor haar en de baby. Maar wat als je die bijzondere dag ineens moet delen?
Het kabinet presenteert de voorjaarsnota met maatregelen die de portemonnee van veel Nederlanders raken. Belastingverhogingen en een verlaging van het kindgebonden budget staan centraal in de plannen om de begroting sluitend te krijgen.
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
“Ik vroeg het eigenlijk gewoon voor de grap…” Dat schrijft de 28-jarige Natallia Tarrien over het moment dat ze ChatGPT raadpleegde vanwege een vreemd gevoel in haar kaak. Wat begon als een onschuldig gesprekje met een chatbot, eindigde met een spoedopname, een bevalling en… het redden van haar leven.
Nog één mep en ik vertrek, dacht Yvonne (39) steeds. Toen vier jaar later – vele klappen en vernederingen verder – haar man Ivar ook een tik gaf aan dochter Milou (nu 5), had ze eindelijk de moed hem te verlaten.