Mam, heb je nou geen bh aan?’, schalt het over de ontbijttafel. Afgelopen week werd ik getroffen door een longontsteking (ja, ik gebruik hier een dramatisch woord want holy shit wat is dat een intense ervaring). Dit lichamelijk ongenoegen kwam volledig van links en voordat ik er erg in had zat ik in een soort van mini lockdown. Omdat ik mij in deze dagen uitsluitend verplaatste van mijn bed naar de bank was een bh overbodig. Nu heb een bescheiden B75 (hoogstwaarschijnlijk trouwens een andere maat, maar ik heb het nog steeds niet kunnen opbrengen een medewerker van een lingeriewinkel mijn daadwerkelijke maten op te laten meten) en heb ik dus geen kilo’s hout voor de deur liggen, maar kennelijk was het niét dragen van een bustier een grote happening voor mijn oudste dochter.
Ik vond haar observatie interessant en ben eens in bh-dragend Nederland gedoken. Tot mijn grote verbazing had ik de free-the-boobies-quarantaine trend helemaal gemist. Klaarblijkelijk zat elke zelf respecterende feminist thuis te werken zónder bh. Lekker bh-loos zoomen en tussendoor een bh-loos wasje draaien. Bij nader zelfonderzoek kwam ik tot de conclusie dat het dragen van een bh voor mij net zo ‘normaal’ is als het poetsen van mijn tanden. Maar waarom eigenlijk? In mijn mini-onderzoek moest ik ook meteen aan een vriendin denken. Zij heeft namelijk vier jaar geleden besloten geen bh’s meer te dragen. Ik vond dat een super stoere Allanis Morisset-move van haar, maar ik sla de mijne toch liever op in een H&M-etje. Als ik haar zie dan kijk ik wel stiekem altijd even of de zwaartekracht haar beslissing afstraft, maar niets blijkt minder waar. Als je haar borsten met twee bergbeklimmers vergelijkt, is de een misschien net iets verder dan de andere, maar dat heeft wel iets. Goed, na 5 dagen voelde ik me gelukkig ietsepietsje beter en tot mijn grote verbazing ging dat gepaard met het dragen van een bh. Je kunt dus concluderen; bh aan = gezond, bh uit = ziek. En toch voelde dat ding ineens als een keurslijf. De feminist in mij schreeuwde direct ‘free those nipples, Patries! Come on, you can do it!’, maar ik vind het lastig. En toch liet het me niet los en zocht ik naar antwoorden op het wereldwijde web. Wat ik daar aantrof vond ik schokkend en wil ik graag met je delen.
Lees ook: Patricia: ‘Nee, wij vrouwen houden niet van dickpics!’
Een Franse onderzoeker heeft namelijk 15 jaar lang de borsten van 320 vrouwen onderzocht. Dit kun je oprecht een borstenman noemen lijkt me. Zonder enig seksistische bijbedoelingen! Goed, volgens dit onderzoek worden onze tepels met gemiddeld zeven millimeter per jaar gelift als je je beha in de kast laat liggen. Want een beha houdt de natuurlijke groei van het ondersteunende borstweefsel tegen. Joehoe! Sterker nog de bh zorgt ervoor dat onze borsten eerder gaan hangen, omdat de spieren niet meer zelf aan de slag hoeven. En daar worden ze lui van. Klinkt logisch, toch? Slapen met een bh moet je al helemaal niet doen, want daardoor kunnen de lymfeklieren rond je borsten en onder je oksels afknellen en kunnen dan hun werk niet doen, wat weer vrij belangrijk is, want ze vallen schadelijke stoffen aan. Tja. Ik was ook even stil.
Je snapt dat mijn inner feminist én hypochonder nu samen aan een wijntje zitten. Maar zoals ik al zei ik vind het lastig om mijn borsten vrij te laten. Ik denk dat mijn volgende stap een bralette is. Dat is zo’n topje zonder bh-beugel. Ik kan er vast wel een van mijn oudste dochter lenen… Wil je nog meer mooie en herkenbare verhalen van mede-mama’s lezen? Neem nu een abonnement en ontvang Kek Mama elke maand als eerst op jouw deurmat.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.