‘Gisteren’ lag ze nog onwennig aan mijn borst en vandaag staat ze te schitteren in de eindmusical van groep acht. Ongrijpbaar is de tijd die ons meevoert naar later. De emoties zaten hoog de laatste weken en het besef was er weldegelijk: dit waren de laatste weken op de lagere school. Ze kreeg een tweede gaatje in haar oor en toen we de juwelier uitliepen zei ze: ‘Mam, ik voel me nu echt groot.’
En dat is ze ook. Mijn twaalfjarige mensje. Met een been op de lagere school, met de ander in het *patriarchaat. Zes familieleden zijn opgetuigd om naar het resultaat te komen kijken in de stadschouwburg. Ik heb bloemen en gemengde gevoelens mee. Fuck. Ze gaat naar de middelbare school en de wereld is nog niet klaar voor haar. Het doek gaat open en de eerste twaalfjarige amateur verschijnt op het toneel. Opa’s en oma’s klappen het kroost van hun kroost toe en de sfeer is beladen, maar zoals het hoort. Ik voel de tranen in mijn ogen springen.
De kinderen hebben goed geoefend en er wordt zo nu en dan luidkeels gelachen om de woordgrapjes. Voor en achter me zitten allemaal ouders en ik voel de samenhorigheid tussen ons. De musical gaat over een eiland en we zitten allemaal in hetzelfde denkbeeldige bootje. Fijn. Maar toen sloeg mijn stemming om… Dit kon toch niet waar zijn? Het is 2022! Waarom had niemand dit van tevoren gesignaleerd? Jezus.
Ik keek om me heen of ik nog meer verbaasde ouders of grootouders zag, maar de zaal leek nog altijd in vervoering te zijn. Drie jongens komen het toneel opgelopen, ze spelen drie zakenmannen. Even later komen vier kapsters op. Het zijn vier meisjes. Drie archeologen (professoren) verschijnen ten tonele. Het zijn weer drie jongens. Vervolgens komen een paar ‘verveelde kinderen’ op het podium, die alleen maar zin hebben om te shoppen. Het zijn meisjes. Tot slot zijn er nog verwende snobs, twee meisjes met drie bodyguards. Je raadt het al… dat zijn drie sterke jongens.
Lees ook: Patricia vraagt zich af: ‘Waarom mag één meisje niet met acht jongens kamperen in een tuin?’
Tot overmaat van ramp hebben ‘de moeders’ het in de musical alleen maar over hun uiterlijk en hun antirimpelcrème. Ik kon wel janken, maar deze keer van verdriet. Godver. Geven we nou echt deze uitgekauwde voorbeelden mee aan onze kinderen? En ik heb het hier niet alleen over meisjes. Jongens zitten net zo hard gevangen, maar dan in de mannelijke stereotypen. En daarom is feminisme ook goed voor jongens.
Hm. Ik kijk naar links waar ik mijn vader zie genieten van zijn opgroeiende kleindochter. Ik kijk naar rechts en zie mijn man. Ik denk een traan in zijn ogen te zien als het doek valt en terwijl onze kinderen een staande ovatie krijgen, veegt hij hem snel weg. Mijn wens is dat alle kinderen die nu op dat podium staan zich weten vrij te vechten uit de gecultiveerde kernwaarden die de maatschappij ze toedicht. Of je nu een jongen of een meisje bent, non-binair of transgender of… *Patriarchaat is een hypothetische maatschappijvorm waarin vaders – of meer in het algemeen mannen – een dominante rol innemen. Wil je de columns van Patricia liever luisteren? Dat kan hieronder, op Spotify. Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.