Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (11) en Phaedra (8). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven en het moederschap.
En dan ineens is daar een bericht waarvan je weet: dit is niet goed. Een bericht dat direct als een zware steen met vlijmscherpe randen op je maag ligt. Een bericht waar je je geen raad mee weet, omdat het eigenlijk boven je ouderlijke pet gaat.
Het is de allergrootste nachtmerrie voor een ouder. Dat je niet weet waar je kind is. Dat hij of zij niet is thuisgekomen en dat je zeker weet dat het niet klopt. Dat er op het moment van besef een adrenalinestoot van alleen maar slechte voorspellingen door je lijf raast. Het overkwam de ouders van Sam…
‘Sam, 17 jaar vermist’
Toen ik dit las, begaf ik me direct in de hel van mijn eigen gedachten. Ik waande me er in de donkerste uithoeken waar berichten als die van Anne Faber en de kinderen van het Stint-drama hun pijn hebben achtergelaten. Sam, een 17-jarige jongen die na een avondje bij vrienden thuis in de zoveelste lockdown op zijn fiets stapte om vervolgens nooit meer thuis te komen.
Het laatste wat ik wil is er een ‘how can I make this about me’-column van maken, maar ik ken de plek van het ongeluk heel goed. Zelf ben ik er in mijn jeugd talloze keren langs gefietst. Mijn dochters gaan dat in de nabije toekomst ook doen, en die gedachte laat me niet los: over een paar jaar gaan ze, net zoals Sam, ook ‘hangen’ bij vrienden en fietsen ze ook alleen naar huis. Welke gevaren staan hun allemaal te wachten?
Lees ook
Kind opeens in de bovenbouw: ‘Heb ik hem wel voldoende losgelaten?’ >
Ik heb jaren geleden een pact met mezelf gesloten: als één van mijn kinderen ooit wordt ontvoerd, ga ik elk huis ter wereld af tot ik ze heb gevonden. Een moederbrein gaat nu eenmaal ver. Heel ver. En ik weet zeker dat ook de moeder van Sam een oceaan had kunnen overzwemmen als ze haar zoon daarmee had kunnen redden.
Na het vreselijke ongeluk is er direct een petitie op touw gezet om deze vaart te voorzien van hekjes. Een kleine geruststelling voor ouders zoals ik waarvan hun kinderen langs ditzelfde water (gaan) fietsen.
Maar voor Sam en zijn ouders is het te laat… En daarom huilt mijn hart voor hun.
Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van 2 lab baby’s Maria (11) en Phaedra (8). Ze werkte o.a. bij Qmusic en 100% NL. Haar succesvolle podcast serie Let’s Talk About Sex(e) hoor je nu op GoodLIFE Radio. Haar man woont doordeweeks in Zwitserland, wanneer ze probeert kids, werk en girls nights zo goed en zo kwaad te combineren. In haar debuut roman ‘De Lab Baby’ vertelt ze over haar persoonlijke ervaringen met IVF.
Meer columns van Patricia? Elke vrijdag komt er een nieuwe column op KekMama.nl. Lees hier de eerdere columns.
Oppaskosten besparen door grootouders in te schakelen, dat doen toch zo veel mensen? Klinkt ideaal, vond ook Anne-Marije. Ze had van tevoren niet kunnen bedenken dat het zo’n wig tussen haar en haar schoonouders zou drijven.
Een nieuw jaar, een nieuw bedrag voor de kinderbijslag. Dat is fijn om te weten, want elke euro helpt als je kinderen sneller groeien dan je portemonnee kan bijhouden. Dit zijn de bedragen voor 2025.
Het kiezen van een babynaam kan een behoorlijke uitdaging zijn, vooral omdat iedereen er een mening over heeft. Maar wat als die mening van een kenner komt? Op TikTok deelt expert Colleen Slagan wat volgens haar de grootste no go’s zijn.
Of je kind nu een echte fijnproever of een kieskeurige eter is, het menu van je kleintje kan een enorme zoektocht zijn. Wat eet een dreumes op een dag? En hoeveel eet een peuter nou écht? Wij geven je een realistisch kijkje in de keuken van andere ouders. Deze week het menu van Ties.Vajèn is […]
Iedere week delen we op Kek Mama een dilemma van onze lezers. Deze week vraagt Josje (28) zich af of ze de vriendschap met haar beste vriendin moet opgeven.
De geboorte van je kind missen: het klinkt als een nachtmerrie die geen enkele vader ooit wil meemaken. Toch overkwam het deze drie mannen. “We zijn inmiddels zes jaar verder, maar ik ben nog steeds niet vergeven.”