Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (14) en Phaedra (11). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven.
Lees verder onder de advertentie
Als je ouder wordt, gebeurt er iets vreemds. De meeste mensen zullen zeggen dat het gewoon de natuur is, maar voor mij voelt het behoorlijk tegen mijn natuur in.
Nieuwe groep
Sinds een paar jaar merk ik dat een nieuwe groep mensen denkt dat ze met mij kunnen flirten. En met ‘denken’ bedoel ik: ze ‘geloven’ het echt. Dit klinkt misschien cliché, maar de eerste keer dat een wat oudere man (ik schatte op basis van zijn grijze lokken dat hij minstens 50 kaarsjes had uitgeblazen) mij benaderde als een serieus romantisch object, was ik in shock. Ik weet nog dat ik om me heen keek, zo van: was die blik echt voor mij bedoeld? r
Lees verder onder de advertentie
Maar wat ik probeer te implementeren in mijn ouder-worden-jaren, is: niet meteen oordelen. Dus ik ving de blik van deze man van middelbare leeftijd en besloot ermee aan de slag te gaan. Wat gebeurde hier? Had dit wezen een natuurlijke aantrekkingskracht op mij, of was het een lichte vorm van pedofilie?
Conclusie: het laatste kon het niet zijn, want ik had inmiddels zelf ook de leeftijd van 40 bereikt. Tien jaar leeftijdsverschil kan in die categorie prima. Toen ik dat besefte, kwam het als donderslag bij heldere hemel dat ik dus ouder aan het worden was. Ik was nu net zo oud als mijn ouders vroeger waren en dat rijmde totaal niet met mijn gevoel. Ik voelde me nog een jong hertje, dartelend door het leven. Natuurlijk was ik aan het moederen, maar dat dempte mijn innerlijke jeugdigheid toch niet?! Nee, ik stond midden in het leven. Zo had ik nog minimaal drie carrièremoves te gaan, een wereldreis te maken en een boek te schrijven dat Oprah zou opnemen in haar bookclub.
”
Ik was nu net zo oud als mijn ouders vroeger waren en dat rijmde totaal niet met mijn gevoel
Spiegel
Ik leefde in de verheerlijking dat ik, samen met mijn leeftijdsgenoten, nauwelijks rimpels had (don’t be too jealous though, kanker runs in the family like a motherfcker*). Hoe kon deze man in godsnaam inschatten dat ik al in deze leeftijdscategorie zat en denken dat hij zomaar een move kon maken? Ik bleef met die blik achter, alsof ik net iets vreemds had ontdekt over mezelf. Ik was niet alleen opeens in een categorie terechtgekomen waarvan mannen van middelbare leeftijd mij als ‘optie’ zagen; ik kreeg ook een spiegel voorgehouden. Was dit hoe de wereld mij nu zag?
Lees verder onder de advertentie
Het idee dat ik ineens niet meer dat dartelende hertje was, maar meer een… hoe zal ik het zeggen… volwassen ree? Eentje die nog wel sierlijk is, maar met een tikkeltje minder naïviteit en een paar littekens van het leven. Het deed iets met me. Niet per se negatief, maar het zette me wel aan het denken. Als ik heel eerlijk ben, was het niet alleen zijn blik die me irriteerde. Het was ook de realisatie dat ik ouder werd, terwijl ik daar helemaal geen toestemming voor had gegeven of zo.
Maar daar stond ik, oog in oog met de realiteit dat de tijd niet wacht. Dat mijn huid misschien nog de strijd tegen rimpels had gewonnen, maar dat mijn leeftijd inmiddels duidelijk was. Althans, blijkbaar voor deze man…
We hoeven het jullie niet te vertellen, maar het leven met kinderen is duur. En het wordt alleen nog maar duurder, want de vaste lasten gaan ook in 2025 weer flink omhoog.
Bella en Martin zijn hartstikke verliefd, maar toch komt seksen er nauwelijks van. Is het niet de baby die huilt, dan is het wel een ander kind dat het vuurtje weer weet te doven.
Of je nu uit een warm nest komt of niet, je neemt altijd wel iets mee uit z’n jeugd waar je later mee worstelt. Wil je dat soort patronen doorbreken, misschien omdat je nu zelf een gezin hebt, dan is een familieopstelling geen slecht idee.
Daisy is de trotse moeder van een dochter, maar toen haar relatie strandde, kwam ook haar hoop op een groot gezin in gevaar. Om verlost te zijn van de tijdsdruk liet Daisy haar eicellen invriezen. “Ik hield het stil, want ik was bang voor negatieve reacties.”
Dat je partner zich af en toe ontpopt als een totaal onverantwoorde opvoeder is al irritant, maar dat ie jouw bezwaren niet serieus neemt, slaat werkelijk alles.