Beeld: Getty Images
Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (11) en Phaedra (8). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven en het moederschap.
We gaan het toch weer een keer doen. Tegen beter weten in. We geven het een tweede kans, want er zijn zoveel goede liedjes geschreven waarin gezongen wordt dat ‘the second time around’ uitmondde in iets positiefs. Dan moet daar wel een kern van waarheid in zitten.
Nee, we gaan niet voor een derde, alhoewel dat voor mij altijd een diep gekoesterde wens is geweest. Meer voor de vorm overigens dan voor de inhoud, want als ik ouders met drie kinderen zie, dringt zich toch een intrinsiek gevoel van respect bij me op. Wij met twee zijn eigenlijk een cliché – dat gevoel. Maar nee. Ik heb het dus niet over nog een baby.
Al is het gevoel wel bijna vergelijkbaar. We gaan namelijk ons huis, ons mooi ingerichte en eindelijk ‘soort-van-af-huis’, wederom verhuren in de zomervakantie. Mijn geldzucht is kennelijk groter dan mijn angst voor kapotte glazen of meubels. ‘Ik gooi wel een sprei over de nieuwe beige bank’, hoor ik mezelf tegen mijn man zeggen. ‘Moeten we het wel doen na wat er de laatste keer is gebeurd?’, vraagt hij volledig terecht.
*stilte*
Ik neem je even mee naar twee jaar geleden.
In tijden was ik niet zó enthousiast over een project als ons huis verhuren terwijl we zelf op vakantie waren. Na een tip van een vriendin en het jaw-dropping bedrag dat zij voor haar aanzienlijk kleinere huis kon krijgen, was dit mijn nieuwe missie. Ik was van boekhouder gepromoveerd tot de CFO van het huishouden. Ík zou deze zomer eens de big bucks gaan verdienen! Daarvoor leende ik een speciale camera met angle view en kocht ik bloemen voor op elke tafel. Het enige vakje dat ik niet had aangevinkt, was koolstofmonoxidemeter. Maar die was overbodig in ons net gerenoveerde huis.
Daar stond ze. Te shinen op internet om verhuurd te worden. En ze werd verhuurd, binnen een dag. Een gezin uit China. Prima. Geen kinderen, maar een stel dat met hun ouders onder andere de Keukenhof wilde bezichtigen. En ze wilden meteen negen dagen blijven dus dat was kat in het bakkie.
Een snelle rekensom leerde dat we onze eigen vakantie zo goed als terugverdiende. De champagne ging op in het vliegtuig richting Portugal, want dit gaf toch een extra lekker vakantiegevoel.
Lees ook
‘We begonnen een B&B, maar het was één grote uitputtingsslag’ >
Aangekomen in het vijfsterrenhotel (kom maar door met die upgrade, want hé: de vakantie was toch ‘gratis’) verruilde ik mijn gympen voor slippers. Ineens ging mijn telefoon…
Een vrouw in complete paniek probeerde in gebrekkig Engels iets duidelijk te maken. Ondertussen hoorde ik de WhatsApp-berichten binnenstromen. Ik zette de vrouw op speaker om te kijken wat er allemaal aan de hand was.
De buurt-app…
Hierin werden beveiligingsfoto’s doorgestuurd met daarop een verwarde Chinese vrouw die foto’s van de hele buurt maakte. Side note: er werd in die tijd veel ingebroken, dus alle pensionado’s hadden hun carrière verlengd door als BOA op te treden.
Meteen snapte ik de paniek van de vrouw aan de telefoon: haar 89-jarige moeder was in alle vroegte gaan wandelen en nooit meer teruggekomen. Aha. Geen inbreker dus. Ik bood mijn welgemeende excuses aan in de buurt-app: vals alarm, de vrouw was een huurder van ons huis en nu in blinde paniek in de wijk op zoek naar haar moeder. Die werd uiteindelijk zes uur later door de politie gevonden, negen kilometer(!) verderop. De oude vrouw sprak geen Engels en had geen telefoon bij zich.
Dit was dus dag één van ons Airbnb-avontuur. Inmiddels is het twee jaar later en is mijn geldzucht kennelijk ook groter dan mijn reputatie als buurvrouw.
Ze staat er dus weer op. En binnen een dag had ik een reactie: een gezin met vier kinderen. Vier! En ondanks dat mijn respect voor de bewuste ouders enorm is, ben ik ook bang. Het is dan wel the second time around waarin ze beloven dat het beter gaat, ik doe voor de zekerheid een extra grote sprei over de bank en een subtiele vooraankondiging in de buurt-app…
Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van 2 lab baby’s Maria (11) en Phaedra (8). Ze werkte o.a. bij Qmusic en 100% NL. Haar succesvolle podcast serie Let’s Talk About Sex(e) hoor je nu op GoodLIFE Radio. Haar man woont doordeweeks in Zwitserland, wanneer ze probeert kids, werk en girls nights zo goed en zo kwaad te combineren. In haar debuut roman ‘De Lab Baby’ vertelt ze over haar persoonlijke ervaringen met IVF.
Meer columns van Patricia? Elke vrijdag komt er een nieuwe column op KekMama.nl. Lees hier de eerdere columns.
Iedere zwangere vrouw droomt van haar perfecte babyshower: een feest vol liefde, verrassingen en alle aandacht voor haar en de baby. Maar wat als je die bijzondere dag ineens moet delen?
Het kabinet presenteert de voorjaarsnota met maatregelen die de portemonnee van veel Nederlanders raken. Belastingverhogingen en een verlaging van het kindgebonden budget staan centraal in de plannen om de begroting sluitend te krijgen.
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
“Ik vroeg het eigenlijk gewoon voor de grap…” Dat schrijft de 28-jarige Natallia Tarrien over het moment dat ze ChatGPT raadpleegde vanwege een vreemd gevoel in haar kaak. Wat begon als een onschuldig gesprekje met een chatbot, eindigde met een spoedopname, een bevalling en… het redden van haar leven.
Nog één mep en ik vertrek, dacht Yvonne (39) steeds. Toen vier jaar later – vele klappen en vernederingen verder – haar man Ivar ook een tik gaf aan dochter Milou (nu 5), had ze eindelijk de moed hem te verlaten.