Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (13) en Phaedra (10). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven en het moederschap.
Als ik het vandaag allemaal opnieuw zou mogen doen, had ik 100% een nachtnanny ingezet. Dat is een soort kraamhulp die tegen betaling ‘de nachten’ van je overneemt als nieuwbakken ouder. Mijn vriendin had jaren geleden al een zogenaamde nachtnanny. Ik weet nog goed dat ik bij haar was en er rond 21:00 uur werd aangebeld. Het was de night nurse. Ik was blown away. Wat? Iemand die ’s nachts voor je baby komt zorgen? En jij kan gewoon gaan slapen?
Lees ook – ‘Soloseks it is!’ >
Ze was net bevallen van een tweeling en manlief was vaak voor zijn werk in het buitenland. Ik voelde dat ik als moeder van een eenling hier niet over mocht oordelen, maar toch vond ik er op dat moment echt heel veel van. Hier konden zelfs de Kardashians nog een puntje aan zuigen. Dit deed je toch niet? Iemand anders voor je kind laten zorgen. Dat hoorde er gewoon bij. Ik was zelf ook net moeder geworden en mijn nachten leken meer op een uit de hand gelopen raveparty. Slaapgebrek was nog een vriendelijke term. Ik sliep gewoon helemaal niet meer.
“Mijn nachten leken meer op een uit de hand gelopen raveparty. Slaapgebrek was nog een vriendelijke term; ik sliep gewoon helemaal niet meer”
“Je moet gewoon ook gaan slapen als je baby slaapt”, zei men. Tot op de dag van vandaag vind ik dit het meest onzinnige advies dat er in babyland wordt gegeven. Ten eerste zijn er een ziljoen dingen die je nog moet doen. Ten tweede ben je blij dat je even een moment voor jezelf hebt. En ten derde als je dan zogenaamd mee gaat slapen, dan lig je alsnog met een half oor te luisteren of je kleine konijn niet ineens wakker wordt. Nee, deze kan overboord lieve mensen.
Goed, ze zeggen wijsheid komt met de jaren. En dat klopt. Waar ik bij mijn eerste keizersnede er op de derde nacht in het ziekenhuis pas achter kwam dat ze ’s nachts je baby even naar een andere afdeling kunnen bonjouren, heb ik daar bij mijn tweede keizersnede meteen de eerste nacht op gehamerd. Het was beter als de baby bij mij bleef, vond de verpleger. Nou ik vond het beter als ik na een zware buikoperatie een nacht kon slapen. En nee, dat is niet egoïstisch. Dat is selfcare zodat je sneller aansterkt om thuis goed voor je kleintje te zorgen. Vandaag de dag moet ik mijn 13-jarige lieverd in het weekend om 11:30 uur haar bed uitsleuren. Tja, het kan verkeren, dus houdt vol lieve ouders.
En toch hè, als ik het allemaal opnieuw zou mogen doen en de financiën laten het toe, want zo’n nachtnanny zit niet in het basispakket, dan zou ik mezelf én mijn partner dit 100% gunnen. Dat is toch feest! Dat er iemand aanbelt op het moment dat jij na een lange dag ongeveer door je hoeven zakt. Afkolven die boel en hoppa je bed in. Waar kan ik tekenen?
Moraal van dit verhaal is eigenlijk het volgende; wijsheid is doen waar jij je goed bij voelt. Een baby krijgen is funest voor je slaap. Oordeel zacht of liever helemaal niet. #notetoself
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.