Patricia over angst om door te lekken: ‘9 kilometer fietsen in een natte rode broek’

Patricia van Liemt

10 juni, 2022 - 06:44

Leestijd: 4 minuten

In mijn vorige column vertelde ik je dat mijn eerste werkdag vooral werd gekenmerkt door mijn angst om niet door te lekken. Niet dat ik kan doorlekken, want ik gebruik al-tijd een super plus tampon én maandverband. Dit komt door een trauma uit mijn jeugd. Een hele grote rode vlek op mijn Levi’s 501 op de middelbare school heeft toen een diep gevoel van schaamte achtergelaten. Ik zat in de derde klas van de middelbare school toen dit noodlot mij trof. En ik was al twee jaar ongesteld dus ‘I should have know better’, was het overheersende gevoel.

Natte rode broek

Ik was vrij jong toen ik ongesteld werd; twaalf jaar. Ik voelde vanaf het eerste moment dat het onderwerp in het taboehoekje viel. Geen idee waarom, maar iedereen inclusief mijn eigen moeder deed er geheimzinnig over. In ons huis werd er gefluisterd dat ik ongesteld was geworden en mijn vader mompelde iets verplichts waarvan ik alleen het woord ‘vrouw’ verstond. En dat was dat.

“Ik schaamde me zo erg dat ik mijn moeder niet durfde te vertellen wat er was gebeurd”

Nadat de conciërge mijn moeder had gebeld, mocht ik naar huis. Negen kilometer op de fiets met een natte rode broek. Ik schaamde me zo erg dat ik mijn moeder niet durfde te vertellen wat er was gebeurd. Bij thuiskomst zei ik dat ik gewoon niet lekker was en heb ik mijn broek stiekem uitgespoeld en te drogen gehangen op zolder.

Tamponschaamte

Als ik terugdenk aan deze gebeurtenis is het echt van de zotte. Ik heb zelfs medelijden met mijn jongere ik. Maar wat ik nog droeviger vind, is dat menstrueren nog steeds in de taboehoek zit. In mijn tas zitten altijd tampons en vaak genoeg rolt er per ongeluk eentje uit als ik mijn portemonnee pak. Nog altijd raap ik dat ding met grote schaamte op. En als ik maandverband of tampons koop, dan ben ik me er altijd zeer bewust van dat het pakje heel opvallend in mijn boodschappenmand ligt. En dat iedereen in de rij bij de kassa weet dat ik dus super plus tampons gebruik of – nog erger – dat ik op dat moment ongesteld ben. Ik wil zo graag af van die tamponschaamte.

Lees ook: Alles wat je moet weten over de eerste menstruatie van je kind >

Menstruatiearmoede

Ik las van de week een onderzoek dat de meeste mannen ongesteld zijn maar vies vinden. Kijk, dat helpt natuurlijk niet mee. Uit dit onderzoek kwamen nog veel meer schrijnende feiten naar boven. Dat veel vrouwen in Nederland lijden aan menstruatiearmoede, bijvoorbeeld. Dat betekent dat je niet genoeg geld hebt om tampons en maandverband te kopen. In veel arme landen gaan meisjes zelfs niet naar school als ze ongesteld zijn. Dan worden ze vier dagen naar een apart hutje verbannen waar ze hun onreinheid moeten uitzitten.

Uit de taboesferen

Het is goed dat er de laatste tijd meer aandacht is voor menstrueren. Zo gaf een tennisster toe dat ze een wedstrijd moest stoppen, omdat ze te veel last van buikkrampen had. Ik vond dat zo goed, want ze had net zo goed kunnen liegen en een oude blessure de schuld kunnen geven.

“Het is hard nodig om menstruatie anno 2022 uit de taboesferen te trekken”

Het is mijns inziens hard nodig om menstruatie anno 2022 uit de taboesferen te trekken. En wordt het voor mij persoonlijk hoog tijd om mijn trauma een plekje te geven, want ik ben de afgelopen 25 jaar niet één keer doorgelekt. Dus misschien ga ik de volgende keer wel voor een normale tampon en een inlegkruisje… Wil je de columns van Patricia liever luisteren? Dat kan hieronder, op Spotify. Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.