Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (13) en Phaedra (11). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven en het moederschap.
Daar stonden ze aan mijn ziekenhuisbed… Als er een deur tussen mij en hen had gezeten, hadden ze er een voet tussen gezet. Ze stonden daar in full force, met meer overtuiging dan iemand met een geloof. Het waren twee afgezanten van het borstvoedingscomité. Ze bogen zich over me heen en begonnen in koor te ratelen waarom ik mijn kind écht wel borstvoeding moest geven. Het leek wel een scène uit De Reuzenperzik met die twee tantes. Terwijl ze maar door ratelden, viel hun speeksel op de grond. Kon iemand deze hysterische vrouwen alsjeblieft verwijderen van mijn bed? Ik had mijn eigen moeder nog niet eens gezien! Waarom stonden ze hier überhaupt? Zat dit per ongeluk bij mijn verzekering? Was dit een extraatje van het ziekenhuis?
Tijdens mijn pufcursus had ik al een deken van do’s over me heen gekregen, waarom nu nog een keer? Ze deden me denken aan mijn strenge biologie- en wiskundelerares, het soort mensen dat geen ‘nee’ duldt. Uitputtend, deze types.
Begrijp me niet verkeerd, als jij borstvoeding wilt en nog veel belangrijker, kunt geven, dan moet je dat natuurlijk doen. Maar er zijn legio vrouwen bij wie het niet lukt of die het om tal van redenen niet willen. Wat wisten deze twee kenaus van mijn achtergrond? En wie waren zij dan om zo tegen mij te praten Misschien had ik wel een trauma? Misschien waren mijn borsten net afgezet voordat ik zwanger werd! Zij
waren absoluut niet op de hoogte van het cv van mijn borsten. Het voelde grensoverschrijdend. Ik voelde me kwetsbaar en schuldig. Want ik had de moeilijke keuze gemaakt geen borstvoeding te geven the second time around.
Drie jaar eerder was het namelijk gruwelijk misgegaan. Ik wilde na acht weken stoppen met borstvoeding, want het was overduidelijk niet mijn ding. Mijn huisarts (man, zestigplus) zei dat ik prima in één keer kon stoppen, want acht weken waren volgens hem helemaal niet zo lang. Dit abrupt stoppen resulteerde in een gigantische borstontsteking. Ik heb jankend en creperend op bed gelegen van de pijn. Als iemand toen had aangeboden om mijn borsten te amputeren, had ik direct ingestemd, zoveel pijn had ik. Een paar dagen en een antibioticakuur later besloot ik dat ik dat nooit meer wilde ervaren.
“Dit wilde ik nóóit meer ervaren”
Goed, met de morfine die langzaam begon uit te werken en de pijn van mijn hechtingen die steeds voelbaarder werd, moest ik me weren tegen deze twee op mijn geweten inspelende bruten. Uiteindelijk riep ik: ‘Nee!’ Ze waren zichtbaar aangeslagen. Wat gebeurde hier? Een kersverse moeder die haar kleintje niet op nummer één zette?
Nee, wat hier gebeurde, was een moeder die zichzelf beschermde en daarmee ook haar kind. Het zijn mijn borsten, en dus mijn rechten!
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Verena heeft drie kinderen en een druk gezin, maar ook een diep verlangen naar af en toe een momentje voor zichzelf. Haar vriendin Lisa denkt hier anders over. Ze besloot haar drie kinderen mee te nemen naar het feestje dat eigenlijk alleen voor volwassenen bedoeld was.
Heeft een groot leeftijdsverschil invloed op je relatie? Leeftijd is maar een getal, zeggen ze. Maar als je moeder je aankeek alsof je gek was toen je een oudere date meenam naar het kerstdiner, dan weet je: het speelt tóch een rol. En niet alleen in de ogen van de buitenwereld, maar soms ook als […]
Je kind gaat uit logeren, leuk! Totdat er ongewenste souvenirs mee naar huis komen. Dat ontdekte Nina, moeder van Alina (7), toen haar dochter na een gezellig logeerweekend ineens hevig begon te krabben. Wat een klein ongemak had kunnen zijn, ontaardde al snel in een drama én een nogal opmerkelijke Tikkie.
Anna (28) kreeg uit het niets een telefoontje van haar zus Jamie (36), met de mededeling dat ze even een paar weken op haar drie kinderen moest passen. Jamie had een babymoon geboekt met haar vriend en geen budget voor een oppas.
Sommige kinderen trekken vanaf dag één naar dieren toe alsof ze een magneet in hun kleine knuistje hebben. Ze aaien élke hond die ze tegenkomen, stoppen slakken in hun jaszakken (want hij had het koud) en houden fanatiek bij welke eenden er in de sloot wonen.
Iedere ouder kent het: je wilt een goede indruk maken, maar soms heb je gewoonweg geen tijd of energie om alles zelf te doen. Dus ga je voor een slimme oplossing die toch niet zo slim blijkt.