Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (12) en Phaedra (9). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven en het moederschap.
Ik kwam laatst tot een schokkende ontdekking. Wijsheid komt met de jaren zeggen ze en dat is, wat mijn borstenkennis betreft, helemaal waar. Binnenkort ligt er weer een mooi themanummer in de winkel van Kek Mama over Mombracing. Mombracing is het tegenovergestelde van Momshaming. Ik werd gevraagd om hierover mee te praten in de Kek Mama-podcast. Een van de vragen die hoofdredacteur Jannine stelde, was of ik wel zelf weleens gemomshamed heb. En weet je waar ik terechtkwam? Bij mij eigen borsten! Ik leg het je uit…
Lees ook: ‘Mam, ik hoop écht niet dat ik jouw neus krijg’ >
Ik vond moeders die hun kroost langer dan een jaar aan de tiet hadden, een beetje aanstellerig. In mijn hoofd schaalde ik deze vrouwen ook meteen in de categorie ‘draagzakmoeder op Birkenstocks’. En ja, dat is tot mijn grote schaamte toch wel degelijk Momshaming. Geschrokken van mijn eigen judgment toentertijd stelde ik mezelf de vraag waarom ik daar toch zo’n oordeel over had. Conclusie? Ik vond deze moeders helemaal niet aanstellerig, ik vond mijn eigen borst gewoonweg niet mooi genoeg. Sterker nog: ik was helemaal niet blij met mijn eigen lijf. Het idee dat ik mijn enorme peervormige Johannes Vermeer-borsten in een lokale kroeg tevoorschijn moest halen om borstvoeding te geven, kon ik niet aan. Dus was mijn reactie om borstvoeden an sich maar flink te kaderen. En heel hard te roepen dat iedereen (dus ik ook) het lekker zelf moest weten. Ik vind dat overigens nog steeds, maar stiekem was ik gewoon heel erg jaloers op de vrouwen die én makkelijk borstvoeding konden geven én ook nog eens van die mooie ronde appels hadden. Met deze kennis hoop ik mijn dochters een positiever zelfbeeld mee te geven. En als ze geen borstvoeding willen geven, is dat ook helemaal prima. Als ze zich maar niet laten tegenhouden door een paar stukken fruit… Meer columns van Patricia? Elke vrijdag komt er een nieuwe column op KekMama.nl. Lees hier de eerdere columns.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.