Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (11) en Phaedra (8). Elke vrijdag schrijft ze rake, eerlijke, grappige en vooral herkenbare columns over haar leven en het moederschap.
Een column die ik het liefst NOOIT had willen schrijven…
Twee weken geleden huilden onze harten nog voor Sam die met zijn fiets in het water belandde en overleed, nu is onze buurt opnieuw in diepe rouw vanwege de dood van een kind, Maia. Op nog geen 200 meter van mij en deze computer ligt weer een bloemenzee langs de weg. Afgelopen week stak ze daar nog over. Onderweg naar school en met de broodkruimels van het ontbijt nog tussen haar kiezen. Ze was 16 jaar jong en had op het moment dat ze de deur thuis dichttrok nog een hoopvolle toekomst voor zich.
“Ik ga hoor, doei!”
“Ja, tot vanmiddag lieverd!”
Het kon ook zomaar zijn dat het een puberafscheid was:
“Jezus mam, zeur niet zo. Ik doe het echt vanmiddag.”
“Maar dan wel echt hè, anders…”
Hoe het ook ging: het was een definitief afscheid. Zo plotseling. Zo onverwacht. Zo oneerlijk. Dit kan een ouderhart toch niet aan?
Lees ook
Uit elkaar na de dood van ons kind: ‘We raakten elkaar volkomen kwijt’ >
Elke dag rijd ik langs de plek waar de bloemen zich opstapelen. Het stoplicht staat meestal op rood als ik ervoor sta, waardoor mijn blik én gedachten meteen in dit verschrikkelijke drama worden gezogen. Aan de lopende band staan er scholieren met de armen over elkaar en gebogen hoofden te turen naar de bloemen die aan hun voeten liggen. Gisteren nog zag ik een man die knielend een kettinkje neerlegde.
Ik keek naar hem. Wat moest ik anders. Mijn tranen laten zich toch niet tegen houden.
Ik huil voor haar in de ochtend als ik boodschappen ga doen, ’s middags als ik naar mijn werk rijd en ’s avonds als ik naar mijn paard ga. Steeds voel ik het verdriet van Maia’s ouders en tegelijkertijd besef ik dat onze kinderen zo fucking kwetsbaar zijn.
Deze gedachte maakte mij de afgelopen dagen radeloos. Want hoe moet ik hiermee om gaan? Zonder mijn kinderen al te bang te maken, wijs ik ze op het gevaar dat in het drukke Nederlandse verkeer schuilt.
Gisteren kwam mijn jongste dochter thuis op de fiets en zei: “Mam, vandaag wordt Maia begraven hè. Denk je dat ze dan samen met Sam in de hemel is?”
“Ja misschien wel lieverd.”
“Dan hoop ik dat ze vrienden worden.”
“Dat hoop ik ook liefje, dat hoop ik ook…”
Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van 2 lab baby’s Maria (11) en Phaedra (8). Ze werkte o.a. bij Qmusic en 100% NL. Haar succesvolle podcast serie Let’s Talk About Sex(e) hoor je nu op GoodLIFE Radio. Haar man woont doordeweeks in Zwitserland, wanneer ze probeert kids, werk en girls nights zo goed en zo kwaad te combineren. In haar debuut roman ‘De Lab Baby’ vertelt ze over haar persoonlijke ervaringen met IVF.
Meer columns van Patricia? Elke vrijdag komt er een nieuwe column op KekMama.nl. Lees hier de eerdere columns.
Het kabinet presenteert de voorjaarsnota met maatregelen die de portemonnee van veel Nederlanders raken. Belastingverhogingen en een verlaging van het kindgebonden budget staan centraal in de plannen om de begroting sluitend te krijgen.
Iedere zwangere vrouw droomt van haar perfecte babyshower: een feest vol liefde, verrassingen en alle aandacht voor haar en de baby. Maar wat als je die bijzondere dag ineens moet delen?
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Zangeres Eva Simons, die dit jaar de rol van Maria speelt in The Passion, deelt een intens persoonlijk verhaal. Tijdens een repetitie voor de paasvertelling kreeg ze een miskraam. “Het was intens verdrietig.”
“Ik vroeg het eigenlijk gewoon voor de grap…” Dat schrijft de 28-jarige Natallia Tarrien over het moment dat ze ChatGPT raadpleegde vanwege een vreemd gevoel in haar kaak. Wat begon als een onschuldig gesprekje met een chatbot, eindigde met een spoedopname, een bevalling en… het redden van haar leven.