Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van Maria (10) en Phaedra (7).
Een vriendin van me vraagt heel voorzichtig of ik doorheb dat mijn jongste vaak een wat kinderachtig stemmetje gebruikt.
Mijn eerste ingeving is om al háár guppen ook te voorzien van ‘eerlijk’ commentaar. Zo van: ‘Sorry maar het is nog niet te laat om bij je oudste een pleister over zijn luie oog te plakken, en als je je middelste dochter niet wat meer aandacht geeft zou ze zomaar eens een psychische stoornis kunnen ontwikkelen. En weet je wel zeker dat de jongste een nazaat van je eigen man is en niet van de plaatselijke fysiotherapeut?’
Maar ik hou me in en haal diep adem voordat ik haar een volwassen wedervraag stel.
‘O, wat zou jij doen als je mij was?’
Ondertussen gaan mijn gedachten weer alle kanten op. Heeft ze gelijk? Ja, eigenlijk is het ook wel zo. Jezus, mijn kind is bijna acht en praat inderdaad nog steeds infantiel, OMG, al die logopedielessen hebben helemaal niets uitgemaakt, shit dit komt nooit meer goed, zal het haar schoolcijfers beïnvloeden? Heeft ze daarom maar één vriendin omdat niemand haar verstaat? Jezus, ik heb weer een steek laten vallen als ouder…
Ik wil eigenlijk het gesprek omkeren en het over een defect van één van haar kinderen hebben, maar ik krijg geen kans. Een andere vriendin van mijn vriendin heeft namelijk hetzelfde ‘probleem’ met haar kind. Het gaat nu allemaal razendsnel: het is van ‘attenderen op’ naar een heus ‘probleem’ gegaan. Zo snel kan het dus gaan tijdens mom-talk.
De onzekere moeder in mij besluit haar toch aan te horen.
Lees ook
Prestatiedruk bij kinderen: ‘Toen mijn kind bleef zitten, wilde ik de juf ompraten’ >
Volgens de moeder van dat andere ‘probleemkind’ komt het allemaal goed, maar is het wel verstandig om je kind erop te wijzen. En volgens die andere moeder moet je dan niet zeggen ‘praat eens normaal’, want dat is te abstract voor die kleine probleemgevalletjes, maar moet je zeggen ‘praat als een groot kind’ – whatever that may be…
Ik neem me stilletjes voor de laatste rekening van de logopedist nog even niet te betalen en thuis nog wat advies van internet te plukken. De rest van onze koffiedate verloopt rustig. Vlak voordat ik mijn vriendin gedag zeg, komt haar middelste kind woedend de keuken ingelopen. Ze pakt een mes en begint boos een appel te snijden.
Mijn vriendin gebaart me dat ze moet ingrijpen en ik laat mezelf uit.
Ik moet stiekem een beetje lachen. Ha, ik heb liever een kind dat af en toe een lief stemmetje opzet dan een seriemoordenaar die onder mijn dak woont.
Patricia van Liemt is radiopresentator, schrijver en moeder van 2 lab baby’s Maria (10) en Phaedra (7). Ze werkte o.a. bij Qmusic en 100% NL. Haar succesvolle podcast serie Let’s Talk About Sex(e) hoor je nu op GoodLIFE Radio. Haar man woont doordeweeks in Zwitserland, wanneer ze probeert kids, werk en girls nights zo goed en zo kwaad te combineren. In haar debuut roman ‘De Lab Baby’ vertelt ze over haar persoonlijke ervaringen met IVF.
Meer Kek Mama? Schrijf je hier in voor de nieuwsbrief >
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Weet je wat jij op dinsdag moet doen? Nee, geen was vouwen of kind nummer drie ophalen van zwemles. Dinsdag is dé dag om je vakantie te boeken. Dat is niet zomaar een moedergevoel, maar keihard onderzocht door de CheapTickets.nl.
Zangeres Eva Simons, die dit jaar de rol van Maria speelt in The Passion, deelt een intens persoonlijk verhaal. Tijdens een repetitie voor de paasvertelling kreeg ze een miskraam. “Het was intens verdrietig.”
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
“Ik vroeg het eigenlijk gewoon voor de grap…” Dat schrijft de 28-jarige Natallia Tarrien over het moment dat ze ChatGPT raadpleegde vanwege een vreemd gevoel in haar kaak. Wat begon als een onschuldig gesprekje met een chatbot, eindigde met een spoedopname, een bevalling en… het redden van haar leven.