Misschien is het leuk om voor jou als lezer te weten dat ik deze column eerst aan mijn vriendin heb laten lezen alvorens ik hem naar de redactie van Kek Mama heb gestuurd. Ik probeer in mijn columns namelijk zo dicht mogelijk bij de waarheid te blijven, maar ik wil ook geen mensen kwetsen of ruzie met bijvoorbeeld een juf. Dat laatste is trouwens wel een soort van gebeurd vorig jaar. Tijdens een tienminutengesprek was ík ineens onderwerp van gesprek. De juf had mijn column gelezen, maar vond dat ik voortaan eerst bij haar verhaal moest halen. “Echte journalisten checken hun bron.” “Tja”, zei ik haar. “Mijn kleine bronnetje was zo overtuigd van haar verhaal dat ik per abuis geen andere bron heb gecheckt. Excuses.” Shit…
Goed, om terug te komen op ‘mijn spook’: ik heb dus heel hard mijn ‘ik-probeer-niet-te-oordelengevoel’ geprobeerd uit te schakelen, maar nadat ik mezelf had afgevraagd of ik zelf op vakantie zou gaan als mijn kind jarig zou zijn en het antwoord daarop toch echt nee bleek te zijn, vond ik het tóch lastig. Het hele voorval deed me denken aan mijn vader. Mijn geplande keizersnede en zijn golftoernooi in Spanje vielen toevallig op dezelfde datum. Of ik het erg vond als hij een dag later zou aanschuiven aan mijn kraambed. Ik heb toen maar ‘Ja, eh, nee tuurlijk’ geantwoord, maar ik had op dat moment wel besloten dat ik bij alle bevallingen van mijn kinderen zal zijn. Of ik nu een superspeciale gratis maanreis van Elon Musk aangeboden zou krijgen of niet.
Eerlijkheidshalve gebiedt mij te zeggen dat als ik terugdenk aan mij eigen jeugd, mijn verjaardagen niet per se de uitblinkers waren als het gaat om speciale herinneringen. Mijn meest liefdevolle herinneringen zijn juist de random momenten geweest. Bijvoorbeeld die keer dat mijn moeder me voor het eerst meenam op een koude dinsdag naar een manege. Of toen ik zo vreselijk met mijn oma moest lachen om een buurman die uitgleed en zij vertelde dat ze in haar broek had geplast. Die momenten koester ik meer dan mijn verjaardagen. Dus is het daadwerkelijk echt zo erg om op de verjaardag van je kind er een paar dagen tussenuit te knijpen als ouders zijnde? Mijn vriendin is een fantastische moeder. Ik heb nog nooit een ouder gezien met zo belachelijk veel geduld. En de liefde voor haar kinderen spat er per definitie van af. Ook op de gewone woensdagmiddagen. Dus who am I to judge? Ontvang elke maand Kek Mama met korting en gratis verzonden op jouw deurmat! Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.
Elsemieke (31) is samen met T (32), moeder van twee zoontjes (3,5 en 1,5) en redacteur bij Kek Mama. Chaotisch, chronisch moe en heeft een brein met 46 tabbladen tegelijkertijd open. Probeert rust in de chaos te vinden, maar met drie mannen in huis is die rust ver te zoeken.
Ongepaste betaalverzoekjes krijgen, het is niemand meer vreemd. Of het nou om hele hoge bedragen gaat of om kleine, sommige mensen gaan een grens over met hun Tikkies. Zo ook de organisator van een babyshower, waar Celine voor was uitgenodigd.
Een naam voor je baby uitkiezen, het is niet makkelijk. Waar sommige moeders de namen al hebben klaarliggen vanaf hun tienertijd, twijfelen anderen na de bevalling nog steeds. Yasmin maakte een keuze waar ze nu spijt van heeft.
We weten het allemaal: twee keer per dag poetsen, flossen, stokeren en braaf naar de tandarts. Maar zelfs als je dat keurig doet, kunnen sommige gewoontes je gebit alsnog flink saboteren.
Als moeder wil je eigenlijk maar één ding: dat je kinderen gelukkig zijn. Een warm thuis, vriendjes over de vloer, een veilige plek waar ze gewoon kind kunnen zijn. Maar wat als je daar simpelweg niet de middelen voor hebt? Angela (35), moeder van dochter Emmi (8) en zoon Nico (4), weet daar alles van.
Sanne’s babyshower was niet bepaald wat ze ervan had gehoopt – sterker nog, het viel nogal tegen. Toen er daarna ook nog discussie ontstond over de rekening, was de maat vol. Volgende keer géén babyshower.