Patrick van Rhijn (52) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn columns put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Het is ruim na etenstijd en onze magen knorren na een dagje shoppen. Samen met Rikki, mijn 13-jarige puberprinses, en Jazz, mijn 11-jarige achtstegroeper, rijd ik over de ring A20 bij Amsterdam.
In de verte het gebouw van de Telegraaf. De laatste keer dat ik daar columns schreef (voor de zaterdagbijlage Vrouw, van 2016 tot 2018, red.) waren de kids op mijn achterbank nog zo klein dat ze geen idee hadden wat hun vader deed. Ook mijn romans stammen uit de tijd dat die twee nog vloeibaar waren. Maar tijden veranderen. Zowel Rikki als Jazz heeft inmiddels een sterke mening over mijn haar, mijn buikje, mijn kledingkeuze, mijn dansmoves, mijn datingleven, het eten dat ik dagelijks voor ze maak, de manier waarop ik hun kleding was, de grapjes die ik maak in het bijzijn van hun vrienden en vriendinnen, waarom ze geen tweede ijsje mogen en ja, over wat niet eigenlijk? Ik zoef langs een vrachtwagen. Met lichte maar vrolijke vrees kijk ik in mijn achteruitkijkspiegel. Daar zitten ze, die dotjes. De TikTok-geluidjes uit hun mobieltjes vullen de auto.
‘Hee schatjes,’ zeg ik, ‘guess what, ik sprak gisteren wat mensen van Kek Mama, en ik ga de komende tijd weer een wekelijkse column schrijven. Over mijn vaderschap. Genoeg bizarre verhalen te vertellen met vijf kids…’
Geen enkele reactie. Dan, plots – alsof mijn woorden vertraagd bij haar binnenkomen – een dodelijke blik. Van Rikki. Ze laat zelfs haar telefoon zakken. ‘Jouw vaderschap?! Over ons bedoel je!’
‘Even kijken… ik ben vader, onder andere van jullie. Eh… ja. Ook over jullie.’ Via het spiegeltje glimlach ik naar haar met overdreven ontblote tanden.
‘Gaat-ie straks zijn flauwe grapjes ook daar lopen maken! Over onze rug!’
Maar Rikki wil er niets van weten. ‘Ja, dahag,’ zegt ze, ‘dat dacht ik dus mooi niet, papa!’ Dan stoot ze haar broertje aan. ‘Jazz! Hee, hoor je dat?’
Jazz kijkt verstoord op van zijn telefoon. ‘Wat?’
‘Hoor je dat? Papa gaat ons lopen misbruiken voor zijn verhaaltjes! Hij gaat columns schrijven voor een of ander platform voor ouders. Gaat-ie straks zijn flauwe grapjes ook daar lopen maken! Over onze rug!’
Mijn zoon haalt zijn schouders op en stopt een Haribo big in zijn mond. ‘Boeien.’ Dan kijkt hij mij aan. ‘Leuk hoor pap… Krijg ik ook credits? Ten bucks per column waar ik in zit!’
Ik lach hardop. ‘Ja, doei.’ Nu neem ik een zogenaamd dreigende toon aan. ‘Maar als jij een keer lelijk tegen je zus doet of je zegt iets héééél beschamends, dan kan het vanaf nu wel zomaar in een column terechtkomen.’
Ik knipoog naar hem in de achteruitkijkspiegel, maar Jazz is alweer in zijn schermpje verdwenen. Hij slaakt een kreetje van opwinding. Iets met het bereiken van ‘een nieuwe wereld’, in Roblox.
Rikki kan zich opeens wel vinden in de twist van haar broer. Haar gezicht staat plots op standje niet-geschoten-is-altijd-mis-want-ik-zie-mogelijkheden. ‘Oké pap,’ zegt ze, ‘Ik weet het goed gemaakt. Voor iedere keer dat jij me noemt in een column moet je me als betaling meenemen naar Starbucks.’ Ze kijkt me heel zelfingenomen aan.
‘Voor iedere keer dat jij me noemt in een column moet je me als betaling meenemen naar de Starbucks’
‘Echt niet,’ antwoord ik lachend, ‘maarrrr, maar, maar…’ Even laat ik een stilte vallen. ‘Als blijk van goede wil ben ik bereid jullie mee te nemen naar een fastfoodrestaurant.’
Opwinding en gejuich op de achterbank. Hun selectieve gehoor is nu wel paraat. Terwijl ze hardop nadenken over welk menu en welk drankje ze gaan kiezen, vraag ik: ‘Dus dat is een deal?’
‘Deal!’ roepen ze in koor.
Met een vette glimlach neem ik de afslag richting de Mac. Ik zal ze maar niet zeggen dat ik dat eigenlijk toch al van plan was. Ja, je denkt toch niet dat ik na een dag winkel in winkel uit ook nog ga staan koken voor die gasten? Nu maar hopen dat ze dit ‘verhaaltje’ niet te zien krijgen.
Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.