Patrick (52) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Hoeveel single ouders zijn er via hun kind(eren) tegen de liefde aangelopen? Of tegen een blauwtje… Ik vraag dat omdat een van mijn dochters, Bloem, samen met haar vriendinnetje een tijdje terug een even schattige als sluwe list uitvoerde. Fee, het vriendinnetje, en zij hadden tijdens het make uppen namelijk bedacht dat ze het zo leuk zouden vinden om ‘zusjes’ te worden. En omdat de moeder van Fee behalve heel knap, heel lief en intelligent ook vrijgezel was, net als ik, was het snode plannetje in hun kinderbreinen snel gemaakt. Dus nadat ik weer eens met de leuke moeder van Fee had staan kletsen (ik had zelf natuurlijk óók heus wel gezien dat ze heel knap, lief en intelligent was – Waar is de engeltjessmiley als je hem nodig hebt?) kreeg ik zomaar een briefje van die leuke moeder. Via Fee en Bloem.
‘Pap,’ zei mijn dochter toen ze samen met haar vriendin binnen kwam lopen, ‘de moeder van Fee vroeg of ik dit aan je wilde geven,’ en ze gaf me zo’n papiertje uit een kleurig kinderkladblok. Hi,’ las ik het vrouwenhandschrift hardop, ‘je weet dat we vaak heel fijn samen staan te kletsen en onze meisjes het ook heel goed kunnen vinden samen. Zullen we binnenkort samen of met z’n allen eens iets doen? Het lijkt me fijn om samen tijd door te brengen…’
Eerlijk is eerlijk, hééééél even maakte mijn hart een sprongetje. Wauw, zij, met mij??? Maar opeens bekroop me een gevoel van achterdocht. Dat overdreven handschrift met rondjes op de i, het gekleurde papier met een soort paardenwatermerk… ‘Hebben jullie dit geschreven?’ vroeg ik. De meisjes keken totaal onschuldig. ‘Nee hoor, echt niet.’
Lees ook – ‘Dit is een zeikcolumn’ >
Ik pakte mijn telefoon om een collega een whatsappje te sturen. Mijn wangen kleurden; bovenaan de ongelezen berichtjes stond een appje. Van de moeder van Fee. ‘Hoi Pat,’ las ik, ‘ik heb de meiden een briefje meegegeven. Het lijkt me echt heel leuk om binnenkort met zijn viertjes gezellig iets te doen.’ Nu ging ik toch twijfelen. Nadat ik om de hoek verdween hoorde ik wel nog net twee meisjes heel ondeugend giechelen.
“Opeens bekroop me een gevoel van achterdocht. Dat overdreven handschrift met rondjes op de i, het gekleurde papier met een soort paardenwatermerk…”
Op het schoolplein de volgende dag zag ik de moeder van Fee al staan. En heel gek, maar ondanks dat ik zo goed als zeker wist dat de berichtjes van onze dochters kwamen liep ik toch anders naar haar toe. ‘Dank je wel voor je briefjes,’ zei ze met een glimlach toen ze me zag. ‘Hoe bedoel je? Heb jij oo-…?’ De moeder van Fee hield net zo’n briefje als ik had gekregen omhoog. Er stond op dat ík binnenkort heel graag iets met zijn viertjes wilde gaan doen. ‘Ohhooooo, die meiden!’
Er hing plots een gekke sfeer tussen ons. Of stelde ik me dat maar voor? ‘Kom,’ zei de moeder van Fee, ‘we pakken die meiden terug. Als ze zo aankomen, doen we net alsof we staan te zoenen. Laten we ze heel even denken dat hun plannetje gelukt is.’ Daar zag ik wel wat in. ‘Maar niet te lang, hè,’ zei de moeder van Fee. ‘Anders gaan ze nog echt denken dat het iets zou kunnen worden. ’Ik lachte overdreven en maakte een wegwerpgebaar. ‘Nee, precies, dat – ahum – zouden we natuurlijk niet willen.’
Kinderen verzinnen de gekste dingen om ergens onderuit te komen. Vaak met hele slechte smoezen die je zo doorziet, maar soms zijn ze slimmer dan je verwacht. Zo dacht Sylvia maandenlang dat haar dochter naar paardrijles ging, maar dat was helemaal niet zo.
Liefde is prachtig, tot je ontdekt dat jouw sterrenbeeld en dat van je partner samen net zo goed matchen als een peuter en een witte bank.
We kennen allemaal wel een verhaal over een bizar betaalverzoek, toch? Dat is lachen, tot het je ineens zelf overkomt. Sonja kreeg een Tikkie van het vriendje van haar dochter.
We doen het allemaal weleens: uit automatisme roepen we “Goed gedaan!” als onze kinderen iets presteren. Volgens kinderpsycholoog Becky Kennedy zijn juist deze twee woorden – hoe goedbedoeld ook – niet altijd goed voor het zelfvertrouwen van je kind.
In de podcast Geuze & Gorgels vertelt Monica Geuze dat ze de achternaam van haar dochter wil laten aanpassen. Zara-Lizzy gaat nu door het leven met de naam van haar vader, Veldwijk, en dat ziet haar moeder graag anders.
Als ouder wil je natuurlijk niets liever dan je kleintje na het zwemmen lekker warm inpakken met een zachte handdoek. Maar wist je dat de manier waarop je die handdoek omdoet, een groot verschil kan maken voor de veiligheid van je kind? Zweminstructrice en waterveiligheidsadvocate Nikki Scarnati deelde onlangs een belangrijke tip.