Patrick (52) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Lees verder onder de advertentie
Ik kom net van een condoleance van een belangrijke jeugdvriend en ik denk aan het verdriet dat ik zag bij zijn moeder en zusjes. En tegelijk aan al die vaders en moeders en gezinnen die een kind, een broer of zus moeten missen. Als ouder zou je sowieso nooit je kind moeten overleven.
Lees verder onder de advertentie
Zoon van de straat
Boyke was zijn naam. Hij was een zoon van de straat. Ooit, we waren kinderen nog, leerden we elkaar kennen op het voetbalveld, vele avonturen volgden, maar ieder gaat zijn eigen weg. Op die van Boyke stikte het van de demonen. Langzaam aten ze de lieve en tegelijk stoere jongen die hij was op, tot hij het kort geleden van hen verloor en geen uitweg meer zag.
Voor ieder van mijn kindjes houd ik boekjes bij, met bijzondere verhaaltjes over hun jongste jaren. Ik zet er ook levenstips in, voor later. Een van die tips luidt: ‘Ken jij op dit moment iemand die je eigenlijk nog wilt bellen, met wie je nog contact wilt maken, om iets goed te maken, iets uit te spreken of om zomaar even aan te raken, en bij wie je dat om een of andere reden steeds maar niet doet? Wat houdt je tegen en hoe zou je je voelen als je nu zou horen dat diegene er niet meer is? Maak verschil.’
Ik leer mijn kinderen om die contacten wel te maken, wel dat verschil te maken, even iets liefs te zeggen of te sturen, af te spreken en zomaar aan te raken. Voor mijn gevoel zeg ik het vaak tegen dovemansoren, want ze zijn zo jong dat ze nog compleet in hun kinderbubbels zitten. Ik hoop vurig dat er iets blijft hangen voor later. Want zoiets als wat een oud-collega van me ooit overkomen is gun je niemand. Die had ruzie met zijn vriend en zakenpartner en zonder nog iets te zeggen gingen ze uit elkaar. De vriend verongelukte die avond en nooit konden ze het nog goed maken.
Lees verder onder de advertentie
Een schouder bieden
Voor mij was Boyke iemand met wie ik graag nog eens contact had gemaakt, even naar hem luisteren, hem ergens mee helpen, een schouder bieden, het gevoel geven dat hij niet alleen was, want in zijn leven was – ondanks dat hij van superlieve huize kwam – hulp altijd dringend gewenst. Hij was immer op zoek naar geld om zijn grillen te stillen.
Achter zijn problemen zat nog altijd het jongetje, de zoon, het broertje, de vriend verscholen die hij ooit was. Het kind dat we allemaal geweest zijn en zoals de meesten op dit platform ze zelf thuis hebben. Ieder met zijn eigen dromen en tekortkomingen. Maar ik was blind door wat ik zag. En nu is het te laat.
Dus de voor de hand liggende vraag is; hoe zit dat bij jou? Bij wie in jouw leven kun jij een groot verschil maken door een klein gebaar, een handreiking of een lief berichtje? En, wat houd je tegen? Wees lief voor elkaar. Nu het nog kan.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Of je kind nu een echte fijnproever of een kieskeurige eter is, het menu van je kleintje kan een enorme zoektocht zijn. Wat eet een dreumes op een dag? En hoeveel eet een peuter nou écht? Wij geven je een realistisch kijkje in de keuken van andere ouders. Deze week het menu van dreumes Wies.