Eerste kerstdiner op school: ‘Een halfuur later belde zijn juf’
Het is spannend, zo’n eerste kerstdiner op school. En dan kan je kleine in al z’n enthousiasme de festiviteiten íets te ver door trekken.
Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column op Kek Mama put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
‘Zullen we een milkshake halen,’ vroeg ik aan de kids op de achterbank. We reden van de week op een snelweg in de buurt van Zoetermeer na een bezoekje aan vrienden. Een milkshake en ander lekkers, daar hadden de kinderen wel oren naar. We namen de afslag naar zo’n foodplaza met allerlei fastfoodketens en ik parkeerde de auto. ‘Zoeken jullie alvast wat uit,’ zei ik, ‘dan loop ik even naar het toilet.’
Zo gezegd, zo gedaan. Ik opende de deur van de toiletten en stond oog in oog met een man van in de dertig met zo te zien zijn kleuterzoontje in zijn armen. Het kind hing met zijn rug tegen de buik van zijn vader, had zijn broek op zijn knieën en hing boven de wasbak. De vader zag dat ik in de deuropening bleef staan en mijn wenkbrauwen fronste.
‘Brandon moet heel nodig plassen, he Brandon?’ zei de vader met een kinderachtig stemmetje via zijn zoon tegen mij. Althans zo voelde het, want het jongetje hing daar maar en gaf geen kik. Op dat moment zag ik een straal plas van het jongetje zo in de wasbak belanden. Door de ronding van de wasbak sprongen er wat druppels in het rond.
‘Gadver,’ zei ik. ‘Wat doe je?! Daar wassen mensen hun handen.’
‘Nou,’ antwoordde de vader met diezelfde piepstem, ‘dat weten Brandon en papa wel, hè? Dat doen wij voor een beter milieu… Weet je wel hoeveel water er onnodig door die spoelbakken gaat? Nou? In een wasbak hoeven we maar heel even de kraan open te zetten om alles schoon te spoelen. Zo besparen we heel veel water.’
‘Doe ff normaal, man,’ zei ik. ‘Dat is ronduit goor.’
Doe ff normaal, man,’ zei ik, ‘Dat is ronduit goor
De vader haalde zijn schouders op. ‘Het is maar plas hoor. Al dat verspilde water en de extra onnodige belasting voor het milieu en het klimaat, dat is pas goor. We doen dit sinds een jaar zo, sinds hij geen luiers meer heeft, ook thuis, en dat heeft, zo heeft papa uitgerekend zomaar 2000 liter water bespaard.’
‘Schaamteloos,’ reageerde ik.
Even wist ik niet of ik nou meer verbijsterd was over wat ik zojuist had gezien of over de vanzelfsprekendheid waarmee deze vader me stond uit te leggen waarom hij zijn kind in wasbakken laat pissen.
‘Dit is een restaurant,’ zei ik nog, ‘hoe zou je het vinden als iedereen dat zou doen? Jij bent echt niet wijs, man.’
Heel even overwoog ik naar de manager te lopen, maar het zit niet in mijn aard om de snitch uit te hangen, dus ik deed zelf – netjes in een van urinoirs – mijn plasje en verliet, zonder bij die wasbak in de buurt te komen, de ruimte.
‘Mag ik een vanille milkshake?’ zei mijn zoon bij de balie.
‘Ik ook,’ zei mijn dochter, ‘en mag ik een hamburger?’
Ik knikte en zag in de verte de man en Brandon bij een vrouw en nog twee kinderen in zo’n hoekbank zitten. Zouden die allemaal…? Op tafel voor hen twee dienbladen vol met bergen papieren, plastic en kartonnen fastfoodafval. Het resultaat van één gezinsmaaltijd. Blijkbaar was dat geen probleem.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!