Patrick (52) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column op Kek Mama put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Mijn collega Carola liep van de week over de braderie in haar woonplaats. Kinderwagen aan de hand, zoontje van 3 op een tractor en dochter van 1,5 hobbelend achter zich aan. Een liefelijk tafereel van een moedereend met haar kuikentjes om zich heen die tussen de marktkraampjes en de voor de gelegenheid opgetrommelde tractoren rondkijken. Niets aan de hand.
Carola kijkt heel even naar een kraampje, een fractie van een seconde maar. En als ze weer naar haar kids blikt: dochtertje weg! Haar hart maakt een sprongetje! Links niet! Rechts niet! Nu vliegen haar ogen over de omgeving. Dit kan niet waar zijn. Razendsnel gaan haar gedachten alle mogelijkheden af. Doemscenario’s dringen zich aan haar op. Voorbijrijdende auto’s, een gek die haar heeft mee gegrist? OMG, niet in paniek raken nu! Vliegensvlug informeert ze een gezin in de buurt en laat haar zoontje bij hen achter. Van moedereend naar kip zonder kop in een paar seconden.
Lees ook – ‘Laat jij je als ouder de wet voorschrijven door je eigen kind?‘
Ze belt haar moeder, kijkt meermaals op dezelfde plek en rent buiten zinnen en doodongerust van a naar b en laat omstanders een recente foto zien. Nergens haar meisje. Lieve mensen komen helpen. Ze roepen haar om. Maar er zijn ook mensen met nare opmerkingen. ‘Jij bent de baas, hè! Jij bent de baas!’ En ondanks al het liefs dat mensen zeggen, blijven de veroordelende opmerkingen hangen. Was ze dan een slechte ouder? Even later vond iemand haar dochtertje. Totaal overstuur, en zij ook. ‘Toen ik haar weer in mijn armen sloot kwam alle doodsangst eruit’, vertelt Carola, ‘huilen, huilen dat ik deed. Het leek wel een filmscene. Ken je dat gevoel dat je je telefoon kwijt bent? Nou dat, maar dan twintig keer zo erg.’
Haar verhaal zit me de rest van de middag als een steen in mijn keel. Herkenbaarheid. Steeds sta ik met mijn kleine meisje van toen 3 weer in de Hema in Amstelveen. Ik zie een mintgroene handdoek, ik weet de kleur nu nog. Ik buk en kijk om me heen; weg dochter! Vlug check ik het gangpad, niets! De volgende, niets! De tent met rookworsten, niets! Nu begin ik te rennen langs de paden. Niets, niets, niets, niets! Help, ik word gek. Ze lijkt wel in de lucht opgelost. Wat te doen? Ze is er niet meer. Mensen kijken als ik over de grond kruip en onder de rekken loer. Hoe dan?
“Ze lijkt wel in de lucht opgelost. Wat te doen? Ze is er niet meer”
Opeens herinner ik me plots dat ze iets mompelde over de helikopter. Maar… die staat aan de andere kant van dit enorme winkelcentrum! Ga ik de plek loslaten waar ze voor mijn gevoel móét zijn en steek ik over? Sprintend en scannend ren ik door de gangen. Tot bij de helikopter. Daar zak ik op mijn knieën, van schrik, van blijdschap, van boosheid. Daar zit ze, achter het stuur, een beetje pruttelgeluidjes te maken met haar mond. Uitgeput neem ik haar mee. Ik voel me schuldig.
Als ik het aan mensen vertel blijkt iedereen zoiets weleens mee te maken, maar ook dat er negatieve reacties komen. ‘Je had haar gewoon niet los moeten laten lopen,’ ‘Je raakt je kind toch niet kwijt?!’ Ik hoorde ze ook allemaal. En dat is zonde wat mij betreft. Waar is dat oordelen goed voor, mensen?
Een fijne oppas vinden is een zegen. Want als ouder is het een klein wonder als je iemand vindt die je leuk vindt, betrouwbaar is én altijd beschikbaar. Maar soms bezorgt zo’n zegen je ook bijna een hartaanval. Als je een Tikkie van 800 euro krijgt bijvoorbeeld.
Zangeres Eva Simons, die dit jaar de rol van Maria speelt in The Passion, deelt een intens persoonlijk verhaal. Tijdens een repetitie voor de paasvertelling kreeg ze een miskraam. “Het was intens verdrietig.”
Weet je wat jij op dinsdag moet doen? Nee, geen was vouwen of kind nummer drie ophalen van zwemles. Dinsdag is dé dag om je vakantie te boeken. Dat is niet zomaar een moedergevoel, maar keihard onderzocht door de CheapTickets.nl.
Het kabinet presenteert de voorjaarsnota met maatregelen die de portemonnee van veel Nederlanders raken. Belastingverhogingen en een verlaging van het kindgebonden budget staan centraal in de plannen om de begroting sluitend te krijgen.
Iedere ouder maakt fouten. Kleine, grote, gênante – het hoort erbij. En meestal kun je er achteraf hartelijk om lachen. Maar soms ook niet. Carlijn baalt nog altijd dat haar dochter zilveren tanden heeft door haar fout.
“Ik vroeg het eigenlijk gewoon voor de grap…” Dat schrijft de 28-jarige Natallia Tarrien over het moment dat ze ChatGPT raadpleegde vanwege een vreemd gevoel in haar kaak. Wat begon als een onschuldig gesprekje met een chatbot, eindigde met een spoedopname, een bevalling en… het redden van haar leven.