‘Een ode aan al die ouders en grootouders die hun kinderen niet mogen zien’
Beeld: Paulien van Beusekom
Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Zelf was ik er jarenlang bang voor; mijn kind niet meer mogen zien na een echtscheiding. Nu zit een vriend er momenteel compleet doorheen omdat die horror voor hem werkelijkheid is geworden. Door de scheiding met zijn internationale vrouw zijn z’n zoon (6) en dochter (7) voorgoed naar het buitenland vertrokken na een uitspraak van de rechters. Er is dan wel een omgangsregeling vastgesteld, maar dat komt er in de praktijk op neer dat hij ze de komende jaren hooguit een á twee keer per jaar gaat zien.
Verslagen
Verslagen zit hij op de bank. Net als zijn ouders die altijd op hun kleinkinderen pasten. Ik kan alleen maar naar hen luisteren als steun. In de kamer staan de stille getuigen, een doos met lego waar een half afgemaakte politieauto uitsteekt, een voetbal, een hoelahoep, een kindertafeltje met twee stoelen en een stapel stiften. Aan de muur foto’s uit gelukkiger tijden. Ik kijk naar zijn lachende ex. Zo ziet iemand eruit die haar kinderen hun vader ontneemt.
Zoveel leed
Hoeveel ouders en grootouders kunnen door rechterlijke uitspraken niet meer of bijna nooit bij hun kinderen en kleinkinderen zijn? Het is een stil leed dat door onze straten sluipt. Al dat verdriet dat mensen elkaar en hun kinderen aandoen. Zoveel ouders, mannen en vrouwen, die hun eigen emoties na de scheiding verwarren met de emoties en belangen van hun kroost. Gedreven door wraak, verwachtingen die niet uitkwamen ‘we zouden toch voor altijd samenblijven’, verlatingsangst en allerlei andere persoonlijke emoties en boosheid maken veel ouders in scheidingssituaties een soort ontoerekeningsvatbaar en verwarren de eigen emoties met de belangen van hun kinderen. ‘Ik vind hem een eikel want hij ging er met de secretaresse vandoor, dus mijn kind vindt hem ook een eikel want… etc’.
Maar al die ouders kunnen niet zien dat de kinderen zowel mama als papa nodig hebben. Er zijn natuurlijk uitzonderingen wanneer het kind fysiek gevaar loopt, maar zo goed als nooit mag de ene ouder de omgang tussen de kinderen en de andere ouder frustreren.
Ouders stoken in de afwezigheid van de andere ouder de kinderen op zodat als ze iets te kiezen krijgen ze ervoor kiezen hun afwezige ouder niet te zien. Vergiftigd door de input van de aanwezige ouder. Echte liefde voor je kind is zelfs als je het zelf compleet oneens bent met de acties van je ex je nooitnooitnooit je boosheid, verdriet etc mag uitspelen over de rug van je kinderen. Had ik al gezegd nooit? Nooit dus.
“Echte liefde is nooitnooitnooit je boosheid uitspelen over de rug van je kinderen”
(zelf)Liefde
Wat je niet wilt dat jou gebeurt, doe dat ook een ander niet aan. Op ieder gebied. Het vraagt grootsheid en heel veel zelfliefde en liefde voor je kinderen om hen toch omgang te gunnen en de gemaakte afspraken actief na te leven na een breuk. Zelfs als je zelf verscheurd bent door pijn en emoties. Op de hoek van de straat hier zit elke avond een man eenzaam voor zijn tv. Foto’s aan de muur van kinderen die je hier nooit ziet. Aan alles zie je dat hij een groot gemis met zich meedraagt.
Dit is een ode aan al die ouders en grootouders en de kinderen die hun ouders en opa’s en oma’s moeten missen. Opdat er betere tijden mogen komen voor ieder van jullie.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
