Beeld: Paulien van Beusekom
Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Een goeie vriendin van me, moeder van twee kleintjes, zat naast me op de bank en had wallen onder haar ogen die tot op haar knieën hingen. ‘Wat is er met je aan de hand?’ vroeg ik terwijl ik twee theetjes neerzette. Mijn dochtertje is de laatste tijd wat onrustig en slaapt weer bij me in bed,’ antwoordde ze. ‘Ohhhh, hoe leuk,’ riep ik. ‘Geniet er maar van. Voor je het weet is het voorbij en rollen ze met hun ogen bij alles dat je zegt.’ ‘Ben jij soms vergeten hoe het is om nacht in nacht uit om de haverklap wakker gemaakt te worden?’ vroeg die vriendin. Even dacht ik na. En ik moet eerlijk zeggen, achter mijn geromantiseerde herinnering van met z’n allen in een groot bed slapen, zat inderdaad weggestopt hoe het werkelijk was.
“Achter mijn geromantiseerde herinnering van met z’n allen in een groot bed slapen, zat inderdaad weggestopt hoe het werkelijk was”
Plots lag ik weer op het laatste randje matras, of meer de scherpe houten rand net ónder het matras, zeg maar het allerlaatste stukje bed waar je je aan probeert vast te klampen voor je er alsnog vanaf valt. Die. Onze pasgeboren zoon had maandenlang last van hevige buikkrampjes, gek genoeg alleen ’s nachts. Hartverscheurend om dat kleine lichaampje te voelen verkrampen in je armen. Als ouders ben je in alle staten. Dus nadat we hem wekenlang vijf, zes, zeven keer per nacht door de gangen en de kamers hadden lopen wiegen legde zijn moeder hem maar aan. Dat hielp niet alleen steeds heeeel even. Het was ook het begin van het einde van ons.
De kleine man wilde vanaf nu maar een ding. De tiet. Oke, oke, ik begrijp hem wel, maar dit hield in dat hij vanaf nu tussen ons in werd gelegd in bed. Automatisch betekende dat dat ik naar de zijkant schoof en omdat dat schattige manneke de neiging had om tijdens het aanleggen heel breeduit te gaan liggen, bleef voor mij een reepje matras over van ongeveer 20 cm breed. Daar lag ik dan. Al snel had ik rug- en
nekpijn van het geforceerd tegenhouden van de zwaartekracht zodat ik niet op het koude zeil zou zakken. ‘Ga jij anders in het logeerbed liggen,’ zei zijn moeder na een paar nachten. ‘Dan slaapt er tenminste nog iemand.’
Lees ook – Patrick schrok van zijn toekomstige kinderen: ‘Ze zagen er strak en lichtjes zielloos uit’>
Zo gezegd zo gedaan. En eigenlijk zijn we vanaf dat moment nooit meer in hetzelfde bed gaan liggen, mijn ex en ik. Bijna meteen had mijn dochter van toen anderhalf jaar oud door dat haar babybroertje nu op mijn plek lag en ik boven. ‘Ik wil ook bij papa of mama slapen! Net als hij!’ jammerde ze dagenlang. En tja, slaapgebrek, twee kleintjes opvoeden, in een moment van zwakte stemde ik toe. En binnen een mum van tijd was dat de standaard. Onze zoon sliep bij mama en onze dochter bij mij. En als er nog iets van seksuele aantrekkingskracht over was tussen hun moeder en mij dan was die bij deze tot onder het vriespunt gedaald.
“We waren opgeslokt door de opvoeding en de buikkrampjes”
Nooit sliepen we meer samen, nooit meer intimiteit. We waren opgeslokt door de opvoeding en de buikkrampjes. Toen na een halfjaar die krampjes verholpen waren, was er van ‘ons’ niets meer over dan een soort broer-zus-status en enkele jaren later gingen we definitief uit elkaar.
‘O ja,’ zei ik tegen die vriendin. ‘Heftig he?’ ‘Ja,’ zei ze en ze nam een slok van haar theetje. Samen zaten we daar even en zwegen.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Doe jij als moeder het meest in huis? Van de kinderen naar school brengen tot de boel netjes houden? En merk je dat je partner niet altijd even enthousiast is om de handen uit de mouwen te steken? Het ligt niet aan hem, het ligt aan de sterren. Mannen met deze sterrenbeelden zijn namelijk luie […]
Het is de grootste angst van veel moeders in wording: dat de babynaam die je al jaren klaar hebt liggen voor je neus wordt weggekaapt. Het overkwam Vera. “Ik wist niet wat ik hoorde, had ze nou écht mijn babynaam gestolen?”
Actrice en influencer Gaby Blaaser vertelt in de nieuwste aflevering van 30 Minuten Rauw over het ziekteproces van haar moeder, die in het voorjaar van 2024 overleed aan vulvakanker. Met radio-dj Ruud de Wild praat ze over de stilte en schaamte rondom de ziekte en de noodzaak van zelfonderzoek.
Dolblij was Luuk (29) toen zijn schoonmoeder meteen te hulp sprong na de zware bevalling van Anouk, maar nu is zijn schoonmoeder niet meer weg te slaan uit het gezin. ‘Ik overdrijf niet als ik zeg dat ze elke dag even aanwipt.’
De kop is eraf! De eerste aflevering van het Sinterklaasjournaal met presentator Merel Westrik aan de cadeautjesdesk is een feit. Even wennen voor de vaste kijker of smaakt het naar meer voor de komende afleveringen? Dit vindt tv-kijkend Nederland van de nieuwe presentator.
Een pretecho is een bijzonder moment voor aanstaande ouders. Zeker als ze op dat moment ontdekken of ze een jongen of meisje verwachten. Toen Carmen (34) aan haar schoenmoeder vertelde dat ze weer oma zou worden van een kleindochter, had ze deze reactie nooit verwacht.