Beeld: Paulien van Beusekom
Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Ik heb van de week een app gedownload die uitrekent hoe mijn kinderen er over tien jaar uitzien. Ik schrok me rot. Ze leken sprekend, alleen dan echt tien jaar ouder. En ook al zagen ze er strak en lichtjes zielloos uit met al die perfecte haren en kleding en kleuren, ik geloofde deze blik in de toekomst meteen.
Van AI of artificial intelligence moet ik niet zoveel hebben. De wereld hoeft van mij niet gerund te worden door computers en niet alles hoeft a la minuut beschikbaar te zijn in de knapste of slimste vorm. Doe mij maar gewoon de gebrekkige menselijke vorm met zijn rimpels en beperkingen en een kilootje meer of minder. Op een dag, als de kinderen het huis uit zijn, trek ik me terug in een computerloze bubbel en ziet niemand mij ooit meer. Geen tv, geen wereldnieuws, geen gedoe over genderneutraal of politieke spelletjes van een stapeltje narcisten met eigen agenda’s in Den Haag, Brussel of waar dan ook. Maar gewoon mijn tuintje, mijn naasten en een paar diertjes waar ik mijn dagen mee vul.
Lees ook – Patrick: ‘Gaat die angst om je kinderen ooit over?’ >
Voor nu heb ik via de kinderen, voor mijn werk als tv-redacteur of zoals nu met het schrijven van een
column te maken met computers, maar doe mij liever een boek dat ik kan vastpakken of een gesprek
waarbij je elkaar in de ogen kijkt in plaats van een zoom-meeting. Mijn kids groeien op met computers als een soort tweede huid. Voor de twee die bij mij wonen heb ik geprobeerd ze zo lang mogelijk computer- en mobielloos op te voeden. Totaal mislukt. Die mobieltjes zitten aan hun handen vastgeplakt en ik zie ook wel dat het iets sociaals is voor hen. Ze hebben er, heel anders dan toen ik opgroeide, 24/7 contact mee met vriendjes en vriendinnetjes.
Ik snap dat dat anders is nu en dat dit hun standaard is en die gun ik ze. Hun blikken van ’Pap, ben je
klaar met je gezeik en kan ik nu door snappen met Klaasje, Pietje of Chantal hier?’ begrijp ik ook en toch blijf ik me verzetten tegen mobieltjes aan tafel tijdens het eten of het oprukken van de technologie in ons dagelijks leven. Ik breek er mijn hoofd over hoe ik hen al dat simpele moois dat overal om ons heen is kan laten zien en ontdekken. En ja, ik hoor ook wel dat ik steeds meer klink als mijn eigen vader, afschuwelijk. Maar als we in de auto zitten en er is een waanzinnig mooie wolkenlucht te zien van fel oranje, blauw en roze en ik wil hen erop wijzen, trekken ze nog net een wenkbrauw op bij wijze van ‘Ik heb het gezien… boeien,’ en dat is het dan. Geen verwondering, geen ohh’s en aah’s, maar een glimlach over iets dat er zich op hun schermpjes afspeelt.
“Ik klink steeds meer als mijn eigen vader; afschuwelijk!”
Ik keek naar die artificial foto’s van mijn jonkies over tien jaar en ik werd een beetje triest en hoopvol
tegelijk. Laat me genieten van hoe ze nu zijn en als nieuwe tijdskinderen gaan ook zij hun ontwikkeling wel maken, ook zonder al die schermpjes en input. Heb vertrouwen, het komt wel goed met die schatjes. Die app heb ik dan ook gedelete. Doe mij maar the real thing.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Doe jij als moeder het meest in huis? Van de kinderen naar school brengen tot de boel netjes houden? En merk je dat je partner niet altijd even enthousiast is om de handen uit de mouwen te steken? Het ligt niet aan hem, het ligt aan de sterren. Mannen met deze sterrenbeelden zijn namelijk luie […]
Actrice en influencer Gaby Blaaser vertelt in de nieuwste aflevering van 30 Minuten Rauw over het ziekteproces van haar moeder, die in het voorjaar van 2024 overleed aan vulvakanker. Met radio-dj Ruud de Wild praat ze over de stilte en schaamte rondom de ziekte en de noodzaak van zelfonderzoek.
Het is de grootste angst van veel moeders in wording: dat de babynaam die je al jaren klaar hebt liggen voor je neus wordt weggekaapt. Het overkwam Vera. “Ik wist niet wat ik hoorde, had ze nou écht mijn babynaam gestolen?”
De kop is eraf! De eerste aflevering van het Sinterklaasjournaal met presentator Merel Westrik aan de cadeautjesdesk is een feit. Even wennen voor de vaste kijker of smaakt het naar meer voor de komende afleveringen? Dit vindt tv-kijkend Nederland van de nieuwe presentator.
Het wordt al een tijdje geroepen, maar nu lijkt het toch echt te gaan gebeuren: (bijna) gratis kinderopvang voor werkende ouders. Dat maakte het kabinet gisteren bekend.
Dolblij was Luuk (29) toen zijn schoonmoeder meteen te hulp sprong na de zware bevalling van Anouk, maar nu is zijn schoonmoeder niet meer weg te slaan uit het gezin. ‘Ik overdrijf niet als ik zeg dat ze elke dag even aanwipt.’