Beeld: Paulien van Beusekom
Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Je kind heeft ruzie met een klasgenootje op school. Je dochter heeft onenigheid met een meisje uit de buurt. Wat doe jij? Stuur je aan op een oplossing of geef je haar een knuppel mee om erop los te timmeren?
Dat laatste is wat ons land doet met Oekraïne. Klote hè, laat dat duidelijk zijn, ronduit klote wat die mensen in Oekraïne voor ellende over zich uitgestort krijgen. Al die doden en gewonden, al die kapotte gebouwen, al dat leed. Maar wie vrede wil stuurt geen wapens of een leger. Wie vrede wil stuurt een vredesmissie of iemand die aanstuurt op onderhandelen. Die probeert het op te lossen. Niet met oorlogstaal. Niet met angstzaaierij. Niet die propagandamachine die onze geesten moet voorbereiden op oorlog. Rot op. Nee, dat doe je met een goed zacht hart, met begrip en een luisterend oor voor zowel je zoon als het vriendje, met de beste intenties en een oneindige flexibiliteit van geest om het op te lossen en de angel eruit te halen en die jongetjes of meisjes weer met elkaar te kunnen laten spelen op het schoolplein. Of het wereldtoneel.
Niemand van de politieke elites die daar ook maar een poging toe heeft ondernomen. Sterker nog. De geesten worden klaargekneed voor meer ellende. Je zou bijna denken dat het ze goed uitkomt, oorlog.
Ik las me een paar dagen terug toch een smerig woord in de Telegraaf; sneuvelbereidheid. Een of ander instituut had wel even voor ons uitgevogeld dat de ‘sneuvelbereidheid’ onder onze bevolking is opgelopen tot 50%. Oftewel bijna de helft van de Nederlanders, zo willen ze ons laten geloven, wil zijn leven geven als Nederland nu in een regelrechte oorlog zou belanden. Nooit. Nooit zal ik mijn leven geven voor de plannen van een of andere politieke of economische elite. En dat van mijn kinderen ook niet. Ze gaan zelf maar daar in Den Haag, bij de EU, de NAVO, het WEF en weet ik waar ze nog meer bezig zijn hun oorlogstaal uit te kramen. Meer geld, meer wapens, meer mensen naar het front. Het is om boos en verdrietig van te worden.
Ben jij al klaar om jouw kind de oorlog in te zien vertrekken? Het kind dat je al vanaf zijn of haar geboorte gekoesterd hebt, die je hebt verzorgd toen het ziek was, die je naar school hebt gebracht en gevoed, op wie je ongerust hebt zitten wachten toen ie voor het eerst naar een schoolfeestje ging of in zijn eentje op de fiets naar een vriendinnetje. Dat geldt voor jou, maar dat geldt voor iedere ouder. Overal ter wereld. Oorlog is onzin. Oorlog is verdienen voor de grote bazen. Over de rug van onze kinderen. Opzouten. Ronduit opzouten.
“Ben jij al klaar om jouw kind de oorlog in te zien vertrekken?”
In een notendop is dit wat oorlog is: Soldaten die elkaar niet kennen en niet haten vermoorden elkaar en in diezelfde oorlog blijven de grote bazen die elkaar wel kennen en elkaar wel haten lekker op de achtergrond. Denk daar nog een extra keertje over na als je straks je kind weer uit school haalt.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.