Patrick (52) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Oké, wat vind jij? Een goede vriend en ik hadden van de week een stevige discussie over zijn nieuwe liefde en al gauw liepen de gemoederen hoog op. Hij heeft op Tinder namelijk een knappe vrouw met jonge kinderen aan de haak geslagen. Helemaal verliefd. Alleen, zij heeft nog niet zo lang geleden de relatie met haar ex verbroken en ze gaat nog zo goed om met hem dat ze, in het belang van hun kinderen en om met z’n allen tijd door te brengen, soms nog bij elkaar in bed slapen.
Zonder seks of intimiteit, heeft ze die vriend verzekerd, maar voor de kinderen om langzaam te wennen en omdat ze het voor de kinderen stom vindt dat papa, als hij er is, op de bank moet slapen. Momenteel verblijft hij vaak bij vrienden, want hij heeft nog geen eigen huis. En omdat haar bank niet heel groot is en zijn benen flink uitsteken, slaapt hij als hij als ze bij elkaar zijn dus naast haar.
Mijn vriend wordt daar alleen zo stikjaloers en onzeker van dat hij ruzie met zijn nieuwe liefde maakt en haar zelfs verboden heeft nog met haar ex in een bed te liggen. Ook als daar helemaal niets gebeurt. Ik vind dat dus dom en het begin van het einde van zijn nieuwe liefde. Die vriend en ik stonden dus zo recht tegenover elkaar qua mening dat we besloten het onderwerp maar even te laten rusten.
“Hij is zo jaloers en onzeker dat hij haar verboden heeft om nog met haar ex in een bed te liggen”
Ondertussen maalde het de afgelopen dagen door in mijn hoofd, want ik vind: als je nieuwe geliefden bent en de omstandigheden zijn zo dat die ex (nog) geen plek heeft om te slapen anders dan bij jou en de kinderen, het prima is dat je bij elkaar onder de lakens kruipt. Dat is elkaar vertrouwen omdat je geliefden bent.
Lees ook – Patricks goede voornemen: ‘Meer uitgelachen worden door mijn kinderen’ >
Ik wil graag geloven in elkaar blind kunnen vertrouwen als ik met iemand een liefdesavontuur aanga. Al gaat mijn partner met haar beste vriend, een collega of een ex op vakantie of een weekendje weg, naar een feestje of wat dan ook, wie ben ik dan om te twijfelen aan hun intenties? Dat heet toch liefde? Vertrouwen geven en niet meteen ‘het ergste’ denken. Natuurlijk maak je er van tevoren afspraken over. In de ene relatie is monogamie heel belangrijk en in de andere niet. Dat stel je samen af.
En als je grote problemen hebt je partner te vertrouwen is dat in zo’n geval dan niet vooral een kwestie van ‘zo de waard is vertrouwt hij zijn gasten’? Als je zelf opgewonden raakt van een vertrouwd lijf naast je en je twijfelt of je jezelf in bedwang kunt houden en dus eigenlijk geen vertrouwen hebt je eigen gedrag in zo’n situatie dan zul je je nieuwe partner wellicht ook niet vertrouwen.
En als je slechte herinneringen hebt aan vorige geliefden die misschien wel de afgesproken regels aan hun laars lapten, wil dat niet zeggen dat iedereen dat doet. Hoe mooi als je een nieuwe liefde ontmoet en je geeft diegene de ruimte om – voor de kinderen – nog die verbinding te maken met je ex en zo een warme liefdevolle situatie voor iedereen te creëren? Ik wens het iedereen toe.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.