Beeld: Paulien van Beusekom
Patrick (53) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en
heeft vijf kinderen. Voor zijn column put hij uit een oneindige bron van even herkenbare
als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Een tijdje geleden schreef ik dat ik een vriendin zou helpen bij haar laatste kans om een kindje te krijgen. Het was geen gemakkelijke beslissing, maar gaandeweg kreeg ik steeds meer twijfels en heb ik me teruggetrokken als donor. Dat was geen makkelijk besluit, want voor haar is het vijf voor twaalf. Ik lag er ’s nachts wakker van. Wat als ze door mij haar droom om moeder te worden niet ziet uitkomen? Ik zou mezelf dan niet meer in de spiegel kunnen aankijken.
Ze is 42 en gaat voor haar laatste kans op het moederschap. En ondanks dat ik haar dat uit de grond van mijn hart gun, kon ik er zelf toch niet mee doorgaan. Zoiets kun je alleen doen als alle gevoelslichten op groen staan. Dat stonden ze aanvankelijk ook, maar na een paar maanden doneren zijn er één of twee op rood gesprongen. Dan moet je eerlijk zijn, naar haar en ook naar jezelf. Ik hikte er al een paar weken tegenaan om het haar te vertellen. Hoe vertel je überhaupt zoiets? Hoe zou ze reageren? Zou door mijn besluit haar mogelijkheid om haar droom uit te laten komen compleet vervliegen?
“Zou door mijn besluit haar mogelijkheid om haar droom uit te laten komen compleet vervliegen?”
Toen we weer even bij elkaar kwamen om de voortgang te bespreken, vertelde ze dat ze nog eens had geïnformeerd bij een kliniek en dat ze daar tóch in aanmerking kwam om via een traject zwanger te raken. Door haar leeftijd dacht ze lang dat ze daar al te oud voor was ‘en,’ zo zei ze ‘dat traject wilde ze ook graag proberen’. Dat was het moment dat ik haar vertelde dat ik inmiddels ook sterk geloofde dat dat voor haar de meest geschikte weg was en dat er na twee keer doneren liever geen derde keer zou komen van mij.
Lees ook – Patrick riep in een vlaag van verstandsverbijstering tegen zijn puber: ‘Als je over gaat, koop ik een fatbike voor je!’
Er was namelijk iets anders dan de eerste keer dat ik donor werd voor een vriendin. Het onregelmatige karakter, het wekenlang stand-by staan (ze was nogal onregelmatig in haar cycli), en daarnaast thuis alle ballen hooghouden met de fulltime zorg voor mijn kinderen en mijn kneiterdrukke werkagenda. Ik kon wel dénken en voelen dat ik het doneren er ook nog bij kon hebben, maar in de praktijk voelde dat na twee maanden steeds meer als een last.
Zij liet me het profiel van een donor zien uit Denemarken die ze zou kunnen kiezen en met een diepe opluchting dat haar kansen op haar droom nog springlevend waren, gaf ik haar een innige knuffel. Ik was dankbaar voor haar en opgelucht voor mezelf.
Nu is ze in het proces via een vruchtbaarheidskliniek en wacht ik met heel mijn hart op de dag dat ze me een berichtje stuurt dat ze zwanger is. Dat zou een groot cadeau zijn.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Als ouder doe je er alles aan om je kind veilig te houden. Maar helaas heb je dat niet altijd zelf in de hand. Lina’s ergste nachtmerrie werd werkelijkheid: haar zoon verdween van de opvang. De redder? Zijn GPS tracker.
Ah, Harry Potter! Die magische wereld waar iedereen – van kinderen tot volwassenen – zich in kan verliezen. Maar voordat je je mini-me introduceert aan Zweinstein, rijst de vraag: op welke leeftijd is dat eigenlijk een goed idee? Want hoewel het eerste boek begint met een elfjarige Harry die nog geen vlieg kwaad doet (behalve […]
Een treinrit kan een spannend uitje zijn. Niet alleen voor je kind, maar ook voor jou als ouder. Denise (36) nam haar vijfjarige dochter voor het eerst mee met de trein, maar dat avontuur liep anders dan verwacht.
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (7) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Janna (28) probeerde samen met haar vriend Ward (29) een polyamoureuze relatie. Wat eerst een spannend idee leek en een volgende stap naar ultieme vrijheid, betekende uiteindelijk het einde van hun relatie.
Een moeder die haar dochter de vrije hand geeft om haar op te maken, dat kan niet misgaan, toch? Oja, toch wel. Lauren weet er alles van, die kreeg namelijk een kunstwerk van permanente marker op haar huid.