Sanne: ‘In een maand tijd zijn hier meer spullen verdwenen dan in een gemiddelde goochelaarsshow’

Sanne Akkerman Beeld: Nine IJff
Sanne Akkerman
Sanne Akkerman
Leestijd: 3 minuten

Sanne is bekend van haar sketchvideo’s op haar Instagramkanaal @laviesanne. Ze is moeder van James (9), Isé (6) en Amélie (2).

Lees verder onder de advertentie

Hoe kinderen het toch presteren om aan de lopende band hun spullen kwijt te raken, blijft voor mij een raadsel. In een maand tijd zijn hier meer spullen verdwenen dan in een gemiddelde goochelaarsshow: een tennisracket, een vriendenboekje, een fietssleutel en een broodtrommel verdwenen compleet van de aardbodem.

Lees verder onder de advertentie

Tablets tussen de bank gedrukt

Kunnen mijn man en ik nog zo hameren op het terugleggen van spullen op een vaste plek, veel effect lijkt het niet te hebben. Puntje bij paaltje vind ik de schooltassen tóch weer op de buggy gekwakt, tablets tussen de kussens van de bank gedrukt en haarbanden als vrolijke decoraties aan de boekenplank gehangen.

Lees verder onder de advertentie

Kinderen blijven het bovendien ook altijd zo vreemd vinden dat ik niet precies weet waar ze hun meuk hebben laten slingeren. “Mama, waar zijn mijn oorbellen? Je weet wel, die met die roosjes?” Vraagt mijn dochter dan. Alsof ik een tabblad in mijn hoofd open kan klikken met de locaties van al hun spullen. Meestal antwoord ik met iets voor de hand liggends als: “Nou meisje, waar je ze hebt uitgedaan.”

Standje onweer

Deze keer sta ik bij school en zie ik mijn zoon zonder jas en met z’n gezicht op standje onweer op me af lopen. Ik heb alweer zo’n donkerbruin vermoeden wat er aan de hand is… En ja hoor, hulpeloos deelt ie mee dat zijn nieuwe jas spoorloos is verdwenen. Hij was gaan voetballen, vond het te warm, deed zijn jas uit, legde hem naast het doeltje en toen poef! Weg was ie. Ik zucht. “Die jas had je nog geen week hè James.” Hij haalt zijn schouders op. “We kunnen toch even gaan zoeken binnen?” Er zit inderdaad niks anders op.

Lees verder onder de advertentie

Ik heb alweer zo’n donkerbruin vermoeden wat er aan de hand is…

Fluorescerende strepen

We checken luizenzakken, grutten door de bak met gevonden voorwerpen, vragen het aan de conciërge en speuren zelfs nog op andere verdiepingen om te kijken of daar ergens een verdwaalde zwarte jas op de grond zwerft. Geen resultaat. Ook de dagen erna komt de jas niet boven water. Dan kan ik het niet langer uitstellen: er moet toch een nieuwe komen.

Lees verder onder de advertentie

Ik kies voor een exemplaar met de meest felgroene capuchon en fluorescerende strepen die ik kan vinden. Net als ik met koeienletters JAMES aan de binnenkant aan het schrijven ben, komt James naast me staan: “Mam, heb jij heel toevallig mijn gymtas gezien?” Pfff… sommige dingen veranderen ook nooit. 

Meest bekeken