‘Ik ben het type dat zich in stilte ergert aan alles en iedereen in de ochtend’

Sanne Akkerman

1 februari, 2023 - 06:29

Leestijd: 3 minuten

Laat ik er maar geen doekjes om winden: ik ben een moeder met een ochtendhumeur. Nee, ik loop heus niet de hele ochtend te tieren of te mopperen. Ik ben juist het type dat zich in stilte ergert aan alles en iedereen, zodra ik ‘de luiken open heb’.

“Kan die baby zich niet even amuseren?”

Aan kinderen die veel te ingewikkelde vragen stellen bij het ochtendgloren, of die gelijk als een tornado door het huis sjezen. En wat te denken van een wederhelft die ’s ochtends op zijn dooie gemak zijn teennagels gaat knippen. (Sowieso het feit dat hij wél fluitend z’n bed uit springt!) En dan een baby die zich niet even twee minuten op de douchemat kan amuseren zodat ik rustig mijn oksels kan wassen. O ja, en mijn koffie die te langzaam uit het apparaat sijpelt, bloedje irritant.

Ochtendhumeur

Ik ben gek op mijn bengels, maar in de ochtend verdraag ik bijzonder weinig. Gek genoeg had ik daar vroeger helemaal geen last van. Mijn moeder, een op en top ochtendmens, trommelde ons zelfs in het weekend op tijd het bed uit. Dat deed me niks. Trouwens, als ik tegenwoordig een goeie nacht heb gedraaid gaat het nog steeds wel prima. Maar ja, slapen met een baby van zes maanden, je kent het wel… En dus kom ik ’s ochtends totaal verrot mijn bed uit. Voor de kinderen overigens redelijk te verbergen, voor mijn man beduidend minder. Ik kreeg regelrechte wurgneigingen toen ie laatst om zeven uur meende te moeten beginnen over mijn arsenaal aan tassen en dat hij zich daar behoorlijk aan begon te storen. “Dan steek je ze toch lekker in de hens?!” beet ik hem toe. “Koop anders gewoon een eigen huis waar alles naar jouw idiote maatstaven is opgeruimd!!!” blèrde ik verder. Ik schrok er zelf van.

Lees ook – Zó slaapt je baby de nachten snel door >

Emoties aan de haal

Ik begin pas op te leven als de dag op gang gekomen is, als ik het wéér heb gered om de kinderen op tijd op school af te leveren en de rommel van de ochtend aan kant is. Meestal trek ik dan de conclusie dat mijn emoties weer met me aan de haal zijn gegaan. En steevast beloof ik mezelf plechtig het niet weer zover te laten komen. Maar als ik de volgende morgen mijn ogen opendoe, is de plechtige belofte van de dag ervoor verdwenen als sneeuw voor de zon. Dit artikel staat in Kek Mama 02-2023, verkrijgbaar in de winkel vanaf 31 januari. Met een abonnement op Kek Mama geniet je van mooie voordelen: *Goedkoper dan in de winkel *Lees elke maand als eerst Kek Mama *Gratis verzonden Abonneer je nu en betaal slechts €4,19 per editie.