Er ontglipt mij weleens wat geklaag over het moederschap. Te vaak, durf ik toe te geven, en daarom besloot ik de boel eens over een louter positieve boeg te gooien.
Een week lang hield ik een lijst bij van alle keren dat ik overvallen werd door een mazzeltje aangaande het moederschap. Een gelukje, een meevallertje, een genoegen. Eens kijken of dat wat verandering kon brengen in al dat gezanik van mij.
Het begon maandag gelijk met een enorme schijtluier bij de oppasoma. Een vlaai van de ergste substantie met de naarste geur. En ik hoefde er niks mee. Want het gebeurde onder het oog van de oppasoma. Gelijk een meevaller van de bovenste plank, vond ik. Het werd het eerste punt op mijn lijstje en ik kreeg de smaak te pakken. Nog geen 48 uur later bestond mijn lijst al uit de volgende gelukjes:
Naast een boel om over te klagen, bleek er ook best een boel geluk in het spel. Een hapje eten zonder tegenwerken, onverwachts een redelijke nacht slapen, allebei haar sokken heel de dag niet uitgetrokken: ik schreef het allemaal op en aan het einde van de week had ik een hele waslijst. ‘Het viel deze week best mee met de ziektekiemen’, durfde ik er zelf aan toe te voegen, ondanks mijn eeuwige angst om dingen te jinxen. Ik dacht mijn lijst daarmee te beëindigen voor de week, toen er plots een melding op mijn scherm verscheen. Het kwam van de ‘Oei, ik groei’-app. ‘Rosie heeft sprong 7 voltooid’, stond er. Ik bekeek het sprongenschema dat ik normaal gesproken liever mijd, omdat ik de neiging heb er nogal nerveus van te worden. En ja hoor… er bleek een hele sprong achter de rug, zonder dat we iets van de bijbehorende ellende gemerkt hebben. Hallelujah! Het kwam met koeienletters op de lijst.
Van stiekeme sprongen tot schijtluiers bij de oppas: het moederschap leek ineens een aaneenschakeling van geluksmomenten te zijn. De week erna ging ik op een herontdekte roze wolk door het leven. Tot op een dag mijn ontbijt naar boven kwam: buikgriep. Toch gejinxt, zuchtte ik. Plots verscheen er een melding op mijn scherm: een appje van de oppasoma. Ook ziek, dus ze kwam niet. Het moederschap bleek geen keten van geluk. Soms blijft een schijtluier je bespaard, en soms moet je er zelf mee dealen terwijl je tevergeefs kotsneigingen onderdrukt, zo leerde ik die dag. Misschien is dát wel het moederschap.
Tara (29) is moeder van dochtertje Rosie (11 maanden). Volg haar momlife via Instagram.com/tarastokdijk
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Slaap jij al jaren met lucide dromen over een volledige nacht doorslapen? Dan zou het zomaar eens kunnen dat jouw kinderen tot een van de sterrenbeelden behoren die bekendstaan als de slechtste slapers.
Suus (34) hoort ze wel fluisteren op het schoolplein. Of als ze binnenkomt op een kinderfeest. Want hoe goed ze het ook voorheeft met haar collega-ouders, die lijken haar adviezen niet op prijs te stellen.
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoontje (4,5) en dochter (1,5). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
Voor de open boeken en roddeltantes die privézaken met de hele stad delen is er niet veel verandert het afgelopen decennia. Hun stories lagen altijd al op straat. Alleen op zakelijk vlak was dat heel lang not done. Daar was de regel in het bijzijn van de baas: praat alleen over je werk en houd […]
Kinderen verzinnen de gekste dingen om ergens onderuit te komen. Vaak met hele slechte smoezen die je zo doorziet, maar soms zijn ze slimmer dan je verwacht. Zo dacht Sylvia maandenlang dat haar dochter naar paardrijles ging, maar dat was helemaal niet zo.