Fotografie: Paulien van Beusekom
“Ik weet dat ze kunsthistorisch erfgoed is”, zeg ik tegen mijn 1-jarige dochter. “En dat jij er groot fan van bent.” Ze kijkt me serieus aan. “Ik weet dat je er knuffels en boekjes van hebt en dat je het hele repertoire uit je hoofd kent. Maar het zit me toch niet helemaal lekker.” Ik hoor haar zachtjes zuchten.
“Weet je nog, die ene aflevering in de dierentuin? Dat knorretje zegt dat ze het eng vindt om te gaan, vanwege alle wilde dieren? En dat nijntje haar dan verzekert dat alles goedkomt, omdat zij bij haar is? En dat ze knorretje vervolgens in de dierentuin totaal links laat liggen, omdat ze meer aandacht heeft voor die andere vriendinnetjes van haar?
En dat nijntje alleen opmerkt dat haar knuffelbeer weg is? Dat haar vriendin, die nogal angstig van aard is, ook helemaal alleen door de dierentuin zwerft, dat realiseert ze zich niet eens. Het is notabene vader pluis die haar daarop moet attenderen! En als knorretje de groep na een helse dag eindelijk heeft teruggevonden, is het nijntje die haar uitlacht als haar ijsje wordt gejat door een aap! Nou, dat vind ik dus ronduit asociaal. Volgens mij stijgt die main character energy nijntje behoorlijk naar de bol.
En die aflevering in dat kasteel… dat is gewoon buitensluiten, wat daar gebeurt. ‘Jij kan niet meespelen knorretje, want er is maar één koning en één koningin en dat zijn wij al’. En haar continu uitlachen omdat ze te klein is om dingen te zien.” Mijn dochter kijkt me inmiddels enkel nog met een schuin oog aan en neemt een hap van haar maisfinger.
“Ik vind het sowieso sneu voor knorretje. Wie zijn haar ouders eigenlijk? Ze is altijd bij haar tante, betje big. Heeft ze wel ouders? Ik bedoel: we weten allemaal wat er doorgaans met volwassen varkens gebeurt. Ik wil niks insinueren, maar het ziet er niet goed uit voor de ouders van knorretje. En voor knorretje zelf ook niet. Maar ja, haar huidige leven is ook niet alles, aangezien ze zich constant moet onderwerpen aan de bullying, gaslighting en emotionele chantage van nijntje pluis.”
“Het is niet dat ik nu hashtags als #freeknorretje en #justicevoorknorretje in het leven ga roepen, maar ik kan niet zeggen dat ik het heel onterecht zou vinden als iemand dat doet.” Mijn dochter kijkt nu alleen nog maar naar de televisie. Daar begint net een nieuw filmpje van haar harige, witte volksheld. “Tetteh”, roept ze blij. Dat is babytaal voor nijntje. Ze wijst enthousiast met haar kleine prutsvingertje naar de tv. De stem op de televisie kondigt de titel van de aflevering aan: “Waar is knorretje?” “Zie je, daar heb je het al”, sis ik tegen mijn dochter. “Maar jij wilde het niet geloven.” Ze zucht dieper dan ik haar ooit heb horen zuchten.
Tara (30) is moeder van dochtertje Rosie (1). Haar eerste boek met eerlijke verhalen over het ouderschap verschijnt begin 2025. Volg haar momlife tot die tijd via Instagram.com/tarastokdijk.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.