Een tweeling; allemaal hartstikke enig, tot ze peuters zijn en niet meer willen slapen. Ik ben kapot.
Elke avond ben ik zeker 2 uur bezig met mijn jongens naar bed brengen. Peuters kunnen als de besten tijd rekken als het bedtijd is, nietwaar? ‘Mama, de maan aan!’. Maanlampje aan. ‘Mama, dorst!’. Beker water naast hun bed. ‘Mama, Dikkie Dik!’. We lezen nog één verhaaltje. ‘Mama, kus!’. Nog allebei drie kussen. ‘Mama, zingen!’. ‘Twinkel, twinkel, kleine ster…’. ‘Mama, maan uit!’. Maanlampje weer uit. Tot zover niets bijzonders aan ons naar bed-brengen-ritueel. Maar dan begint het gedonder. Ik ga naar beneden en hoor ze nog vrolijk verder spelen. Lachen. Klieren. Met hun vrachtwagens op hun bed rijden en alle konijnen en dekens door de kamer slepen. Ik ga weer naar boven en spreek ze streng toe. ‘Nu is het écht bedtijd, jongens!’. Het helpt niet. Dit herhaalt zich zo nog een keer of drie, vier. Soms moet ik er natuurlijk ook om lachen. Maar soms is het gewoon erg veel streng moeten doen en dat dan alsnog niemand luistert. En dan ben ik dus twee uur verder en is het half tien. Weg is je avond voor jezelf en ja, de kinderen zijn veel te laat gaan slapen waardoor ze morgenochtend moe zijn. Vreselijk. Vermoeiend, ook. Iets wat je niet kent voordat je peutermoeder bent, want je denkt misschien dat het eerste babyjaar het zwaarst is wat slapen betreft… Nou, nee. Deze leeftijd is veel pittiger.
Maar ja, wat kan ik er aan doen? Ze uit elkaar halen helpt ook niet. Een paar nachten had ik de bedjes uit elkaar gezet en sliepen ze op aparte kamers. Wat gebeurde er? Ze gingen naar elkaar roepen en gooiden tennisballen bij elkaar in de kamer en vonden dat enorm grappig. Dus ook dat helpt niet. Het irritante is: als mijn man ze naar bed brengt, luisteren ze vaak heel braaf en zijn ze binnen tien minuten stil. Hoe dan? Hij kijkt me dan verbaasd aan en maakt zo’n opmerking als: ‘Nou ik snap niet waar jij je altijd druk om maakt met dat naar bed brengen, hoor’. Het liefst wurg ik hem dan, maar ja, toch de vader van mijn kinderen hè.
Soms kan ik dan ook echt even niets anders dan zuchten, huilen of klagen. Dan ben ik ook gewoon moe en klaar met het avondspitsuur ná een volle werkdag en dan sta je wéér om 21 uur nog een stout kind uit een racebaan te plukken. Het moederschap zit vol verrassingen en uitdagingen, zullen we maar zeggen. Maar weet je wat misschien wel het ergste is? Als Daaf en Bodi dan godsamme eindelijk lekker slapen en het is stil boven, word ik opeens zelf onrustig. Dan ga ik dus – ja echt, al 3 jaar lang – bij hun bedjes kijken om te zien of ze wel lekker liggen en of ze nog wel ademen. En dan… ga ik op de bank beneden naar alle foto’s en filmpjes van die dag kijken. Dat is pas vreselijk, toch? Eerst zeuren omdat ze maar niet gaan slapen, en dan slapen ze… En dan mis ik ze. Ik zal wel een moeder zijn. Tessa Heinhuis (32) is moeder van een tweeling, Bodi en Daaf (3). Ze woont samen met haar zoons en man Billy in Bussum en is hoofdredacteur van Mama Magazine.
View this post on Instagram
Is jouw partner altijd degene die je verrast met een romantisch gebaar? Een onverwacht cadeautje, een avondje fancy uiteten of zelfs een ontbijtje op bed. Sommige mannen lijken gewoon geboren voor romantiek. En ja hoor, je sterrenbeeld speelt daar zeker een rol in.
Van eenhoorns tot Elmo en van Paw Patrol tot prinsessen. Elke peuter komt in een fase waarin hij of zij enthousiast wordt van specifieke dingen. Daarom delen we iedere week een leuke peuterpassie van onze lezers, want soms zijn ze wel héél bijzonder.
Of je kind nu een echte fijnproever of een kieskeurige eter is, het menu van je kleintje kan een enorme zoektocht zijn. Wat eet een dreumes op een dag? En hoeveel eet een peuter nou écht? Wij geven je een realistisch kijkje in de keuken van andere ouders. Deze week het menu van Pippa.
Dat het ouderschap zwaar is, zal weinig moeders verbazen. Maar wist je dat meer dan 1 op de 4 moeders tijdens het voeden in slaap valt? Begrijpelijk? Absoluut. Maar ook risicovol, zeggen experts tegen Parents. Zo houd je volgens hen jezelf én je baby veilig.
Er zijn soms schoonmoeders die graag hun eigen plan trekken. Zo ook de schoonmoeder van Anjelica. Ze had duidelijk gemaakt dat alléén haar vriend bij de bevalling mocht zijn, maar raad eens wie er opdook? “Ze was stilletjes de ziekenhuiskamer ingeslopen.”
Je kent het misschien wel. Je kind heeft geen zin in school en doet er alles aan om thuis te blijven. En dus worden er soms originele smoesjes bedacht. Al spant de zoon van Sara de kroon: hij verstopte haar autosleutels.