Nu heb ik het al niet zo op groepslessen an sich, maar groepslessen in de sportschool zijn dan toch wel het toppunt van misère.
Lees verder onder de advertentie
De combinatie van andere mensen en tegelijkertijd sporten – het is wat. Er is altijd één Expert die heel erg vooraan staat, dichtbij de spiegel, naast de juf of meester. Die kan het. Nee nee, sterker nog: die vindt het léuk.
Ik puf me door de zogeheten – jawel ik ken de termen inmiddels – ‘Jumping Jacks’, ‘Grapevines’ en ‘Squats’ heen, terwijl ik vanbinnen vloek waarom ik überhaupt ben gegaan vandaag. Dat binnensmonds vloeken valt minder op door het zweet dat van m’n tomatenhoofd af gutst en het feit dat ik naar adem moet happen om te overleven, dat dan weer wel.
Wie.
Doet.
Dit.
Voor.
De.
Lol.
Vervolgens is er ook altijd iemand die vragen stelt: “Hoe kan ik mijn buikspieren nog beter aanspannen?”. “Kan ik dit ook thuis oefenen?”. Ik lig intussen gekreukeld in een ‘Downward Dog’ en ik denk aan wat ik zo zal halen als toetje als beloning. Een reep Tony? Of anders haal ik een appeltaartje. Niet vergeten dat de vers geklopte slagroom ergens anders staat.
Ik doe een wijze poging tot ‘Lunges’, maar ik wiebel te veel, waardoor het praktischer is om gewoon even stil te staan. Nog een vaste klant: De Fanatiekeling die nét even een hupsje en een sprongetje extra doet. ‘Gewoon, lekker, je weet wel, tussen de oefeningen door, hup-hup, vlug-vlug, kunnen we verder? Ik heb energieeeee ja-ja-ja en ik ben zooooo fit-fit-fit!’ Zo iemand. Niet zo goed als De Expert, maar fanatieker dan goudenmedaillewinnaars zelf. Ik wil zo iemand, zij het met mijn blik, graag vermoorden. Maar dat mag niet tijdens een ‘Zonnegroet’, dat snap ik zelf ook wel.
De gewichten worden er door de medemensen in mijn groep vrolijk bij gehaald en volgens de klok zijn we 17 minuten bezig. Het criterium van De Groepsles is: je kunt niet zomaar stoppen en óók niet als je bijna sneuvelt. Geen longen meer hebt. Je benen niet voelt. Je je moeder spontaan mist. De Lenige Spriet naast mij ligt alweer languit op de yogamat te ‘Side-Planken’, een been in de lucht, welja, nog een arm erbij – met het gemak alsof ze op de bank een zak chips ligt te eten. Goed idee. Welke smaak zal ik zo halen? Bolognese? Of toch die spicy chili’s?
Nee. Op groepslessen heb ik het niet zo.
Tessa Heinhuis (32) is moeder van een tweeling, Bodi en Daaf (3). Ze is hoofdredacteur van Mama Magazine en schrijft over het eerlijke moederschap.
Je kent het wel: je doet even snel een boodschap en tegen de tijd dat je thuiskomt, is er een klein drama ontstaan. Maar dit keer geen omgekieperd pak melk of een kleuter die zijn knuffel kwijt is. Nee, er is ingebroken! Of toch niet?
Slaap jij al jaren met lucide dromen over een volledige nacht doorslapen? Dan zou het zomaar eens kunnen dat jouw kinderen tot een van de sterrenbeelden behoren die bekendstaan als de slechtste slapers.
Suus (34) hoort ze wel fluisteren op het schoolplein. Of als ze binnenkomt op een kinderfeest. Want hoe goed ze het ook voorheeft met haar collega-ouders, die lijken haar adviezen niet op prijs te stellen.
Heather (33) is redacteur bij Kek Mama en moeder van een zoontje (4,5) en dochter (1,5). Haar columns zijn een mix van herkenbare momenten, hilarische situaties en kleine overwinningen in het moederschap.
Voor de open boeken en roddeltantes die privézaken met de hele stad delen is er niet veel verandert het afgelopen decennia. Hun stories lagen altijd al op straat. Alleen op zakelijk vlak was dat heel lang not done. Daar was de regel in het bijzijn van de baas: praat alleen over je werk en houd […]
Kinderen verzinnen de gekste dingen om ergens onderuit te komen. Vaak met hele slechte smoezen die je zo doorziet, maar soms zijn ze slimmer dan je verwacht. Zo dacht Sylvia maandenlang dat haar dochter naar paardrijles ging, maar dat was helemaal niet zo.