Fotografie: Olga Esser
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over: traktaties maken.
De peuter werd vier, dus het was tijd om afscheid te nemen van de kinderopvang en tijd voor de volgende grote mijlpaal: naar de basisschool. Bij afscheid horen natuurlijk traktaties. Hoewel traktaties officieel zijn afgeschaft op onze opvang, omdat de traktaties afgelopen jaar meer op een goodiebag van een Friends of The Brand-event leken (iykyk) dan op iets lekkers om op te eten voor peuters. Maar door veel commentaar van ouders, is er nog een overgangsjaar gaande waarin ouders zelf mogen bepalen of ze iets willen trakteren of niet.
Ik ben zelf voorstander van het afschaffen van traktaties, omdat het inderdaad weinig meer met een traktatie te maken heeft. Wat is een kindertraktatie? In mijn ogen is dat iets kleins en lekkers om uit te delen aan je vriendjes en daarna meteen samen op te eten tijdens het vieringsmoment. Een doosje rozijntjes, een cakeje of een fruitspiesje en dus niet een Paw Patrol of Peppa Pig verrassingspakket vol met plastic prul van de Action wat thuis in de hoek belandt.
Lekker tegenstrijdig gingen mijn vriend en ik nu tóch een traktatie maken. Voor deze mijlpaal vond ik het toch wel leuk als mijn dochter haar trotse uitdeelmoment kon ervaren. Ik ben ook niet tegen traktaties als het klein en bescheiden wordt gehouden, maar meer tegen de over-the-top het moet altijd meer, beter en groter zijn dan de vorige trakatie. Ik kocht doosjes met rozijntjes en nijntje memo blaadjes die we erop plakten. Voor en achter, zodat het een 3D-nijntje werd met daarin een doosje rozijntjes. Misschien vonden anderen het basic of saai, maar ik vond het er leuk en gezellig uitzien. En welke peuter is nou niet fan van nijntje en rozijntjes? Het gaat erom dat zij het leuk vinden toch?
Maar toen kwam toch de perfectionist in mij omhoog: wat voor tekst moet erop? Als redacteur vond ik dat ik een leuke, originele tekst erop moest schrijven om het afscheid van mijn dochter aan te kondigen. Ik ging googelen voor inspiratie en verloor me hier volledig in. Ik vond teksten als ‘Deze prinses zwaait gedag, omdat ze naar de basisschool mag!’ (traktatie: kroontje), ‘Ik piep er tussenuit’ (traktatie: snoepmuisje) en veel ‘Aju paraplu’s’ (met een mini parapluutje – wat je vroeger in een tropische cocktail kreeg).
Hoe meer teksten ik las, hoe warmer ik het kreeg. Wat voor tekst kon ik bedenken bij een Nijntje-hoofd? Ik ben toch tekstschrijver, het moet wel iets origineels en grappigs zijn. Had ik net de lat eindelijk een keer wat lager gelegd, moest hij toch opeens weer omhoog voor de tekst. Was de traktatie wel leuk genoeg en niet té eenvoudig? Totdat mijn vriend ontnuchterd zei: ‘Voor wie schrijven we die tekst er eigenlijk op? Ze kunnen nog niet eens lezen! Doen we het nou voor de vriendjes of wil je indruk maken op hun ouders of op Instagram?’ Daar sloeg hij precies de spijker op de kop en ik begon te lachen.
Want ja, voor wie doen we het nu eigenlijk? Waarom zat ik mij uit te sloven voor kinderen die nog niet eens kunnen lezen? Ik had toch zeker nog genoeg andere dingen te doen, dan mij druk maken of onze traktatie wel origineel en grappig genoeg was? Daarbij ben ik aan het proberen om mijn perfectionistische kant in het moederschap wat te minderen. Dit was het uitgelezen moment om dat te proberen. En dus werd het simpel maar doeltreffend: Bedankt voor het spelen! Groetjes aan je voetjes (de signature-afscheid-quote van mijn dochter).
Ik bespaarde mezelf dat ik tot ver in de nacht bezig zou zijn met traktaties door te gaan voor: goed is goed genoeg. Mijn dochter had een superafscheid mede door de lieve leidsters die haar in het zonnetje hadden gezet en dat is uiteindelijk wat telt: een blije dochter én geen oververmoeide moeder
Meer columns lezen van Marloes? Lees dan ook: dit is waarom ik een feministische moeder ben.
Ga voor me-time met Kek Mama Magazine!
Kinderen worden wild als ze hem zien, maar toch ziet Neerlands bekendste tv-bioloog zichzelf niet voortplanten. In weekblad Story vertelt hij waarom er geen kleine Freekjes komen.
Steeds meer ouders kiezen voor stoere, genderneutrale namen die klinken alsof ze net zo goed op een voetbalvader of een oude rock-‘n-rollplaat hadden kunnen staan. Maak kennis met de dadcore babynamen.
Het zijn Goede Tijden voor Jasmine Sendar. De soapactrice (47) is namelijk in verwachting van haar tweede kindje. Dit blijde nieuws maakt ze bekend met foto’s op Instagram.
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (7) en Otis (2). Sinds vorig jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Jelka van Houten (46) leidt samen met haar partner Henry van Loon (42) een bruisend, samengesteld gezin. Met twee kinderen uit een eerder huwelijk en een dochtertje dat ze samen kregen, is het thuis vaak een georganiseerde chaos.
Soms kom je er niet uit in je eentje en kun je wel wat advies gebruiken. Elke dinsdag vertelt een lezeres over haar dilemma.