Elsa: ‘Ik schrok me kapot toen ik via de babyfoon zag wat de oppas deed’
De oppas in de gaten houden via de babyfoon, je kunt het eigenlijk niet maken. Toch deed Elsa het, en daar is ze achteraf gezien heel dankbaar voor.
Lisa van den Akker (33) is moeder van vier kinderen én hoofdredacteur van Kek Mama. Maandelijks schrijft ze een column over haar avonturen en gedachtes als moeder van een gezellig, maar ook chaotisch gezin.
“De laatste keer dat ik vlees at kan ik me niet bewust meer herinneren, het moment waarop ik besloot om geen vlees meer te eten net zo min, maar het moet rond mijn zesde zijn geweest.
Als dochter van een destijds vegetarische (en inmiddels veganistische) moeder lag de drempel voor mij vanzelfsprekend lager. Hoewel mijn vader lange tijd ook nog gewoon vlees at. Slavinken waar ik de rillingen van kreeg of tartaartjes waar nog bloed uit liep en waar mijn moeder dan vol afschuw naar keek. En draadjesvlees van mijn opa en oma waar ik voor mijn gevoel uren op moest kauwen.
We hebben het nu over ruim 25 jaar geleden, wat echt nog een andere tijd was voor vegetariërs. Voor vleesvervangers moest je naar de biologische winkel, waar dan alleen tofu in verschillende vormen en maten te vinden was. En in restaurants keken ze mijn moeder nog meewarig aan als ze om iets vegetarisch vroeg. Negen van de tien keer kreeg ze een omelet en één keer kreeg ze zelfs een bord met een berg aardbeien. Als diner.
De afgelopen decennia is er dus echt sprake geweest van een vegetarische revolutie. En de laatste jaren zelfs van een veganistische. Van mijn vriendinnen is de helft ongeveer vegetarisch of veganistisch en de rest eet zeker een paar dagen per week vegetarisch.
‘Eén keer kreeg ze zelfs een bord met een berg aardbeien’
Mijn man eet vrijwel nooit vlees, mijn kinderen eten vrijwel nooit vlees en mijn moeder runt een veganistische catering. Je kunt dus wel zeggen dat mijn wereldbeeld misschien iets anders is dan de werkelijkheid en mijn vegetarische bubbel klapte dan ook ongenadig toen ik het Jeugdjournaal keek.
Hoewel ik met een half oog zat te kijken, stond ik opeens volledig aan toen ik hoorde dat een derde van de kinderen nog nooit vegetarisch had gegeten. Nog nóóit. “Niet dat ik weet”, zei een meisje schouderophalend. En een andere jongen zei: “We zijn gewoon heel erg gewend aan vlees eten.”
De helft van de kinderen blijkt ongeveer twee dagen per week vegetarisch te eten. En slechts één op de dertig is vegetariër. Noem me wereldvreemd, maar ik vond dit echt weinig. Blijkbaar valt er nog een hoop te winnen, ook bij de toekomstige generatie.
‘Blijkbaar valt er nog een hoop te winnen, ook bij de toekomstige generatie’
‘Hoe kan dat?’ riep ik naar de televisie. Als we nog 30 jaar geleden leefde, zou ik het begrijpen. Ik lust geeneens tofu. Maar er is zoveel te koop tegenwoordig. Vlees eten is gewoon écht niet meer nodig. Want even terugkijkend naar mijn eigen jeugd. Het vlees dat ik wél lekker vond, waren knakworstjes en kroketten. Dingen die ik nu gewoon weer eet, maar dan vegetarisch, en geloof me, net zo lekker.
Neem nou de vegetarische kroket, niet van echt te onderscheiden. Dat zou in mijn ogen de ‘gewone kroket’ moeten worden en dat je bij de snackbar specifiek moet vragen naar een vleeskroket. Grappig genoeg gaan mijn kinderen daar al vanuit. Die vroegen laatst met grote ogen toen we ergens op visite waren, zijn die kroketten met vlees?! En mijn vegetarische hart maakte een sprongetje.
Kijk, dat is de generatie die we moeten opvoeden. Een generatie die net zoveel liefde en respect voelt voor onze hond Lizzy als voor de koeien en varkens in de wei.”
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.