Patrick van Rhijn (52) is schrijver van romans en freelance tv-redacteur. Hij woonde over de hele wereld en heeft vijf kinderen. Voor zijn columns put hij uit een oneindige bron van even herkenbare als opmerkelijke verhalen over het vaderschap.
Als freelancer hop ik nogal eens van project naar project en van de ene opdrachtgever naar de andere. Ik kom daarom regelmatig nieuwe mensen tegen. Ouders ook. Ouders die graag en vol trots over hun kinderen vertellen. En die naar elkaars gezinssituaties vragen. Vaak gaat het daarom tijdens de eerste gezamenlijke lunch in het bedrijfsrestaurant ongeveer zo:
“En, Patrick, jíj kinderen?”
“Zeker,” glimlach ik dan. Want ik weet wat er gaat komen. “Ik heb er vijf.”
“Wat?! Vijf?! Zo joh, jij hebt niet stilgezeten.”
Glimlachend schud ik van niet.
“En allemaal met dezelfde moeder?”
Weer schud ik mijn hoofd. “Vijf moeders.”
Even valt er nu een korte stilte. Tot de eerste zich hervindt.
“Serieus? Niet! Je maakt een grapje… Toch?”
“Zeker niet,” antwoord ik. “Ik heb vijf kids, bij vijf moeders.”
‘Opgetrokken wenkbrauwen, gegniffel, kreetjes van verwondering. Ik hoor in hun hoofden de hersenen kraken.’
Opgetrokken wenkbrauwen, gegniffel, kreetjes van verwondering. Ik hoor in hun hoofden de hersenen kraken. Wat een slet/Wat een held/Wat bijzonder/What the fuck?
“Maar,” zeg ik dan, “niets is wat het lijkt.”
“Hoe bedoel je?”
“Precies zoals ik het zeg… Een van de kids heeft bijvoorbeeld al twee moeders…” Om de verwarring wat te vergroten laat ik nu een korte stilte vallen. “Een goede vriendin van mij en haar toenmalige partner hadden een vurige droom; samen een kindje krijgen. Dus zochten ze een stoere, knappe, slimme, mooie, goedgebouwde man. Die konden ze niet vinden, dus toen vroegen ze mij maar. Ik heb een heel gaaf donorzoontje.”
“Owwww!” Gelach, waarin soms zelfs lichte opluchting doorklinkt. “Oké, maar dat is er een. En die andere vier?”
“Verder heb ik een heel mooie dochter van bijna 21. Daar heb ik ooit drie jaar in mijn eentje voor gezorgd. Tot ik de rechtszaak over haar verblijfplaats verloor, waarop ik mijn meisje – van toen vier – op het vliegtuig naar haar moeder in Zweden moest zetten. Daar ging mijn eerste roman over.”
Iets als Heftig! zegt dan standaard een van de nieuwe collega’s.
Lees ook: Moeder van acht kinderen: ‘In een groot gezin voedt iedereen elkaar op’
“Dan heb ik nog een heel leuke en heel erg puberende dochter van dertien en een zoon van elf die fulltime bij mij wonen. Met hun moeder, die een dorpje verderop woont in een piepklein huisje, heb ik een heel warme band, dus die is vaak bij hen. Dan dus mijn donorzoontje. Die is zeven, en dan heb ik nog een cadeauzoontje van vier die ook met zijn moeder in het buitenland woont. Die was niet gepland, maar diende zich zomaar aan, net op het moment dat ik mijn verkenning met zijn mam wilde verbreken.”
“Hè? / Dat meen je niet! / Rot op!” roept dan meestal iemand.
“Ja, ik ging bij haar langs om te vertellen dat ik niet samen verder wilde, maar zij was me voor en stelde dat ze zwanger was. In datzelfde gesprek. En dat ze het kindje no matter what zou gaan houden. Dussss… vijf kids. En vijf moeders.”
‘Mijn cadeauzoontje was niet gepland, maar diende zich zomaar aan, net op het moment dat ik mijn verkenning met zijn mam wilde verbreken.’
Op dit punt is iedereen stil aan tafel. “Soms gaat het zo in je leven,’ stel ik dan quasinonchalant. “Geld doet me niet zoveel, en toch voel ik me een ontzettend rijk mens. En jullie?” En dan is iedereen het er heel erg mee eens dat hun kinderen een mega verrijking van hun levens zijn (ook als ze dat stiekem niet zo voelen) en storten we ons gretig op onze broodjes kroket met mosterd.
Lees elke maand de mooiste verhalen, meest herkenbare columns en de leukste tips voor jou en je kids. Abonneer je nu op Kek Mama en krijg tot 45% korting.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.