Fotografie: Mark Groeneveld
Yolanthe Cabau woont met zoon Xess (7) in Los Angeles. In deze column deelt ze haar ervaringen als single moeder en carrièrevrouw.
Ichi-go ichi-e. Een Japanse idioom dat staat voor het koesteren van het onherhaalbare moment. Ik las het in een gedicht en moest gelijk denken aan een belangrijke herinnering uit mijn jeugd. Ik denk dat iedereen wel een bepaalde herinnering heeft die hij of zij met zich meedraagt als steun in het leven.
Ik ben opgegroeid met het Christendom, ben gedoopt, heb de communie en het vormsel gedaan en ben nog altijd gelovig. Ondanks dat ik het niet eens ben met alle aspecten die in de Bijbel staan, voel ik me diep verbonden met het geloof en de wijze levenslessen die het ons meegeeft.
Toen ik zeven jaar oud was, was ik misdienares in de kerk op zondag. Thuis hadden we een zware week achter de rug. Mijn moeder, alleenstaand, met 13 kinderen, probeerde alles draaiende te houden. Dit was zwaar voor haar. Maar ook als kinderen hadden we het niet makkelijk. We waren gevlucht uit Spanje en droegen verdriet en trauma’s met ons mee. In die week heb ik veel verdriet gezien bij mijn familie.
“We waren gevlucht uit Spanje en droegen verdriet en trauma’s met ons mee”
De kerk was voor mij een plek van warmte en hoop. Toen ik die zondag in de kerk ging bidden, voelde het alsof een deken van warme liefde over mij heensloeg. Ik keek omhoog naar het glas in lood waar de zon doorheen kwam. Het voelde alsof God tot me sprak, bij me was en me de liefde gaf die ik nodig had. Alsof hij zei: “Het komt goed. Met je familie, met jou. Ik ben hier. Ook al heb je geen vader, ik ben hier.” Dat moment vergeet ik nooit meer. Ik deed in mijn gebed een belofte om me voor altijd vast te houden aan de verbintenis die op dat moment voelde en dat ik voor altijd mocht leunen op dit gevoel van warmte en kracht.
Of je nu gelovig bent of niet, gelooft in het universum of in helemaal niks. Soms zijn het de kleine momenten die ons kracht geven. Een mooi moment dat ons laat lachen. Een liefdevolle ervaring die ons warmte geeft of de woorden van een ander die ons moed inspreken. Houd je vast aan de mooie momenten in het leven. Misschien klinkt het zweverig of dramatisch, maar so be it. Als het maar werkt, toch?
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Hij kwam er niet via de geijkte paden, maar via een affaire. Maar dat maakt het zoontje van Sarah er zeker niet minder gewenst om.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag
We doen allemaal ons best, maar eerlijk is eerlijk: sommige moeders zijn nét een tikkie… intenser. Je weet wel, de moeders die bij elke nies al googelen of het kinkhoest is. De moeders die hun kind een helm willen opzetten om naar de speeltuin te gaan. Grote kans dat als je overbezorgd bent, je sterrenbeeld […]