Fotografie: Mark Groeneveld
Yolanthe Cabau woont met zoon Xess (8) in Los Angeles. In deze column deelt ze haar ervaringen als single moeder en carrièrevrouw.
‘Ik zie je zondag om 10:00 uur in het bos bij de Paasrace, hè’, zei een vriendin tegen mij, toen ik net in Los Angeles was gesetteld. Paasrace? Toen ik naar LA verhuisde, had ik wel een idee bij Amerika. Dat alles groter en extremer zou zijn. Ja, de maaltijdporties zijn groot, bij feesten wordt er mega uitgepakt wat betreft versieringen en outfits en mensen zijn overdreven aardig. Maar ook elke feestdag wordt dus in extreme mate gevierd. Dat betekent dat met Kerst de hele stad, inclusief alle huizen, bomen en lantaarnpalen, in rode strikken wordt gehesen, met Thanksgiving struikel je bijna over alle kalkoenen die in supermarkten en buitenkraampjes wordt verkocht, en met Pasen, vind je overal XXL paaseieren en sta je op zondagochtend met je kind in het bos voor de Paasrace.
En nee, dit wordt niet georganiseerd door schoolouders die tuinstoeltjes en chocolade-eitjes bij elkaar verzamelen. Nee, het hele bos wordt volgebouwd met reusachtige springkussens, schmink kraampjes en heliumballonnen. Allemaal georganiseerd door de kerk. En iedereen is welkom, of je nu gelovig bent of niet.
Vergeleken met hoe ik vroeger Pasen vierde in Nederland, is het hier wel echt next level. Ik schilderde vroeger paaseieren op school, en liep een tocht door Hilversum met een Palmpasenstok als misdienaar. Niet echt te vergelijken met een heel stuk afgezet bos vol springkussens. Na de race kunnen kinderen springen op springkussens, zich laten schminken tot paashaas en paaseieren schilderen. Een hele happening dus. Tja, dat alles groot is in Amerika is een understatement. Ergens vinden Xess en ik dit helemaal leuk. Lekker uitpakken en wanneer het mogelijk is het leven groots vieren.
In ons Kek Mama magazine lees je de mooiste verhalen, herkenbare columns en de leukste fashion en lifestyle tips. Abonneer je nu voor slechts € 29,95 per jaar en ontvang de glossy als eerste op je deurmat.
Laurie (37) is orthopedagoog, opvoeddeskundige en moeder van zoons Dex (6) en Otis (2). Sinds dit jaar woont ze met haar gezin in Kaapstad. In haar column schrijft Laurie over haar ervaringen van het emigreren met twee jonge kinderen, het leven in Zuid-Afrika en de hoogtepunten en worstelingen van het ouderschap.
Is jouw partner altijd degene die je verrast met een romantisch gebaar? Een onverwacht cadeautje, een avondje fancy uiteten of zelfs een ontbijtje op bed. Sommige mannen lijken gewoon geboren voor romantiek. En ja hoor, je sterrenbeeld speelt daar zeker een rol in.
Soms staat het gewoon in de sterren geschreven: bepaalde moeders hebben een hart van goud, maar dat maakt ze soms ook net iets té lief. Ze willen alles en iedereen tevreden houden, maar vergeten daarbij zichzelf.
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Denk je als moeder punten te scoren door je uit te sloven met de broodtrommel van je kind, word je op de vingers getikt door de juf. Het overkwam Cara. “Ik moet het van de juf gewoon bij een boterham met kaas houden.”
Amelia (30) is getrouwd met Liam (36), moeder van Mees (6) en Lucy (4). Ze vertelt over haar leven met twee jonge kinderen en hoe ze alles (meestal) draaiende houdt. Deze keer vertelt ze hoe ze zich tijdens haar zwangerschap allergisch voelde voor haar man.