Yolanthe Cabau woont met zoon Xess (9) in Los Angeles. In deze column deelt ze haar ervaringen als single moeder en carrièrevrouw.
Lees verder onder de advertentie
Xess Xava is nu 9 en zit in die geweldige fase waarin fantasie geen grenzen kent. Hij stelt vragen over alles en droomt de meest bijzondere dingen. Soms filosofisch, soms grappig, en soms zo diepzinnig dat ik er zelf even over moet nadenken. Maar wat ik misschien nog wel het mooiste vind, is dat hij zijn dromen altijd met mij deelt.
Lees verder onder de advertentie
Die blik
Laatst kwam hij ’s ochtends de keuken in gelopen, nog half slaperig maar met die blik in zijn ogen die betekent dat er iets bijzonders was gebeurd. Terwijl ik zijn ontbijtje maakte, zei hij: “Mama, ik kon vliegen vannacht.” Ik keek op. “Oh ja?” “Ja. Niet met vleugels als een vogel, maar gewoon mijn eigen vleugels. Eerst ging het moeilijk, maar toen dacht ik: als ik het gewoon dóe, dan lukt het. En toen vloog ik echt. Ik zag jou ook, je stond op een berg en zwaaide naar me.” “En wat deed ik toen?” vroeg ik. Hij keek me aan alsof ik het antwoord al had moeten weten. “Je sprong natuurlijk. En toen kreeg jij ook vleugels.”
Lees verder onder de advertentie
”
Hij keek me aan alsof ik het antwoord al had moeten weten. “Je sprong natuurlijk. En toen kreeg jij ook vleugels
We vlogen samen over een eiland met zwevende rotsen en kronkelende wegen door de lucht. Maar in plaats van gewoon rond te zweven, stond er iets op ons te wachten: een gigantische racebaan waar we met zwevende motoren tegen elkaar raceten. Xess won natuurlijk, want hij wint altijd van mama.
Dromen bewaren
Later zaten we samen op de bank en probeerden we de droom te ontleden. “Misschien betekent het dat je soms gewoon moet springen,” zei ik. “Ja,” vulde Xess aan, “dan merk je vanzelf dat je kunt vliegen.” En die vond hij zo mooi, dat hij hem opschreef. Want sommige dromen zijn het waard om te bewaren.
Lees verder onder de advertentie
Eerder schreef Yolanthe over haar serie op Netflix en wat de opnames met haar deden. Lees die column hier.
Je kent ze wel: die vaders die hun kind zonder jas in de regen laten staan omdat ‘ie toch een sterke weerstand moet opbouwen. Of die vrolijk in slaap vallen terwijl hun peuter met een schaar aan de haal gaat.
Soms denk je alles perfect te hebben geregeld, totdat je een gigantische fout ontdekt als het al te laat is. Het overkwam Ilma met haar zorgvuldig voorbereide geboortekaartjes.
De tijd dat moeders automatisch thuis bleven bij de kinderen, terwijl vaders de kost verdienden, ligt ver achter ons. Sterker nog, steeds meer gezinnen kiezen ervoor dat beide ouders fulltime werken.
Tikkies krijgen voor minuscule bedragen, het gebeurt dus écht. Het overkwam Suzan, die hierdoor nooit meer normaal kan kijken naar haar nieuwe collega.
Niemand zit erop te wachten: muizen in huis! Of je nou als de dood bent voor de diertjes of het gewoon vies vindt, muizen in huis wil je niet. Salomé had ze toch.