Fotografie: Mark Groeneveld
Yolanthe Cabau woont met zoon Xess (8) in Los Angeles. In deze column deelt ze haar ervaringen als single moeder en carrièrevrouw.
Misschien wel een van de meest gestelde vragen in mijn dm: of ik nog een tweede kindje wil.
Ik heb nooit een geheim gemaakt van mijn kinderwens. Een groot gezin is iets waar ik altijd al van droomde. Misschien ook wel omdat ik zelf uit een groot gezin kom met negen meiden en vier broers. Niet helemaal van deze tijd misschien, zo’n groot gezin, maar oh wat vond ik dat leuk als kind.
Chaotisch en druk was het zeker, maar er was altijd zo veel plezier en gezelligheid. Een dozijn aan broers en zussen om mee te lachen en tegelijkertijd het gevoel van een warme deken aan steun. Ik heb een hele hechte band met ze; het zijn mijn beste vrienden. Ook al zien we elkaar niet iedere dag en wonen we op verschillende plekken, we zijn altijd met elkaar verbonden, spreken elkaar dagelijks en zijn er altijd voor elkaar. Ik ben hier zo dankbaar voor.
Dat gevoel, die band en liefde, wilde ik ook creëren voor mijn eigen kinderen. Ik droomde altijd van een gezin met vijf kinderen. Die droom heb ik ergens wel laten varen nu, maar toch hoop ik om nog eens moeder te worden. Een of twee kindjes erbij lijkt me fantastisch. Ik zie daar wel een man bij. Alleen een kind opvoeden is heel bijzonder en mooi – de hechte band die je met je kind hebt – maar het is soms ook zwaar en eenzaam.
“Alleen een kind opvoeden is heel bijzonder en mooi, maar het is soms ook zwaar en eenzaam”
Ik zou het zo leuk vinden om het ouderschap met een papa te delen, samen een team te vormen en kleine momenten te delen zoals schooloptredens, het eerste tandje die eruit valt, het maken van een werkstuk of het uitzwaaien van je kind bij een schooluitje. Die momenten en gevoelens van trots, liefde en soms verdriet, zou ik zo graag delen. Dat doe ik nu ook met Xess zijn vader, maar het is toch anders wanneer je niet samen bent en op afstand van elkaar woont. Ik sta er hier wel alleen voor.
Lees ook – ‘Na de scheiding zocht ik hulp bij een psycholoog‘ >
Ik voel me gezegend met een kind als Xess. Hij is positief, lief, makkelijk en denkt altijd met mij mee. Met hem voelt het alsof mijn wereld al compleet is. Of ik toch ooit nog eens moeder mag worden? De tijd zal het leren..
We doen allemaal ons best, maar eerlijk is eerlijk: sommige moeders zijn nét een tikkie… intenser. Je weet wel, de moeders die bij elke nies al googelen of het kinkhoest is. De moeders die hun kind een helm willen opzetten om naar de speeltuin te gaan. Grote kans dat als je overbezorgd bent, je sterrenbeeld […]
Kijk, we maken allemaal weleens fouten als ouder. Het hoort erbij. Maar sommige gewoontes kunnen — als je ze keer op keer herhaalt — je kind echt schade toebrengen. Emotioneel. Mentaal. En op de lange termijn.
Je kind hoeft echt niet op zijn of haar vierde een businessplan te schrijven of knuffels te coachen met post-its op hun voorhoofd om later succesvol te worden.
Genoeg vrouwen doen het weleens: stiekem in zijn telefoon kijken. Niet omdat ze op zoek zijn naar ellende, maar omdat er iets wringt. Een gevoel. Iets wat niet helemaal klopt. Het overkwam Iris. En voor ze het wist, zat ze in zijn telefoon, op zoek naar antwoorden waar ze helemaal niet voor was.
Marloes (33) is redacteur bij Kek Mama en woont met vriend, peuter (4) en baby (11 maanden) in Arnhem. Ze schrijft in haar columns over hoe ze het hoofd boven water houdt in haar chaotische gezinsleven en de overgang van één naar twee kinderen. Deze week over de eerste schooldag
Sabrine (34) had duidelijke regels voor kraambezoek: handen desinfecteren, afstand houden en géén foto’s online. Maar haar schoonmoeder dacht daar heel anders over.