Eerste kerstdiner op school: ‘Een halfuur later belde zijn juf’
Het is spannend, zo’n eerste kerstdiner op school. En dan kan je kleine in al z’n enthousiasme de festiviteiten íets te ver door trekken.
Dat ik als moeder fulltime werk en soms in het weekend oppas vraag, levert al weken veel commentaar op. In die categorie heb ik er nog een: ga zonder man en kinderen op vakantie.
De afgelopen vier dagen zat ik op Ibiza met mijn vriendin. Zon, zee en rosé. Ik kan ’t iedereen aanraden. Los van Ibiza gaat het er met name om dat het volgens mij bijzonder goed is voor moeders om af en toe even níet te moederen. Mijn batterij is volledig opgeladen. Ik heb een ontspannen lijf en een ontspannen hoofd. Ik ben bijgetankt, bijgepraat en ik kan er weer tegenaan. Al 3,5 jaar ben ik moeder van een jongenstweeling. Hoe meer columns ik open en eerlijk schrijf over hoe ik het moederschap invul, hoe meer mij opvalt dat er op veel dingen nog stééds taboes rusten. Zoals dit onderwerp: je gezin achterlaten om zelf op vakantie te gaan, met een vriendin, of alleen. Zonder je kleine kinderen ver weg willen? ‘Wat een belabberde moeder, die zal wel meer van zichzelf houden dan van haar kinderen’. ‘Wat zielig voor jouw kinderen die achterblijven!’. Ik hoor de reacties al. Tegen diegenen die zich aangesproken voelen wil ik dit graag zeggen. Een uitgeruste moeder is een betere moeder. Ik heb weer puf voor de boekjes van Dikkie Dik, ik heb zelfs weer zin om broccoli te stomen. Ik heb mijn jongens gemist, natuurlijk. Maar ik kon wel voor het eerst in heel wat jaren goed nietsdoen en opladen. Fysiek, want ik lag dagen op een strandbed. En ook mentaal: even volledig de tijd hebben voor diepgaande gesprekken. Die niet over Everest van Paw Patrol gaan. De balans zoeken in het moeder zijn en het leven dat ik daarnaast leid, vind ik lastig. Ik kan niet zonder mijn kinderen maar ik kan ook niet 365 dagen per jaar ‘aan staan’. Daar word ik geen leuker mens van. Ik denk daarom dat het heel gezond is dat je die tijd met je vriendin, man, zus – of voor jezelf pakt. Zonder slabben, speelgoed en luiers. Natuurlijk wil ik geen weken van huis zijn. En natuurlijk denk ik bij elk blond koppie dat ik op het strand zie aan mijn eigen blonde jochies en krijg ik een heimweesteek in mijn buik als ik een foto van ze krijg geappt. Natuurlijk kus ik ze helemaal plat als ik thuiskom en vind ik het voorlopig weer helemaal genoeg geweest, met dat weggaan van thuis. Maar eens in de zoveel tijd doen wat je deed voordat je moeder werd, kan absoluut geen kwaad. Voor je kinderen zéker niet. Want weet je wat het mooiste van dit alles is? Dat mijn knullen lekker vier waardevolle dagen samen met hun vader hebben gehad. Papa maakte het ontbijt, papa zat met ze in de speeltuin, papa kookte, maakte grapjes en bracht ze naar bed. En daar is niets ‘zieligs’ aan.
View this post on Instagram