Marielle (43) kocht met Tobias (46) een huisje aan het Markermeer om af en toe de stad te kunnen ontvluchten met zoons Lloyd (8) en Marlow (5). Ze vond er helemaal niets, en dat was precies de bedoeling.
“Toen ik een paar jaar geleden met Tobias het vakantiepark op liep om een huisje te bezichtigen, zei hij meteen: ‘Dit gaat ’m niet worden.’ Ik wist wat hij bedoelde: er stonden veel krotten. Het huisje waar we naar gingen kijken was een bende. Vies, bruin, verkleurde houten muren en een vloerbedekking vol vlekken. Ik wist het al, ik was al eerder gaan kijken. Het ging mij ook niet per se om het huisje; het ging mij om het uitzicht. Want als je naar buiten kijkt zie je alleen maar weilanden. Geen wegen, geen auto’s, alleen maar koeien, soms een tulpenveld. We zijn de stad gewend; ik dacht dat je in Nederland altijd wel iets zou zien dat het uitzicht belemmerde. Maar niet hier aan de Zuiderdijk. En daarom wist ik: deze plek moet ik hebben.
Ik wist Tobias te overtuigen: met alle ruimte in het huisje en buiten voor de kinderen, met het idee dat we het misschien zouden kunnen verhuren als we er zelf geen gebruik van maken, en met dat fantastische uitzicht. We zijn beiden interieurontwerpers, dus we konden wel door de rommel heen kijken. Met handschoenen aan trokken we alle vieze troep eruit en maakten we er onze eigen plek van, met onze eigen spullen, een platenspeler, speelgoed voor de jongens.
Als we ’s ochtends vanuit onze plek de prachtige weidse wolkenvelden boven het Markermeer en de weilanden zien hangen, voelt het echt alsof dit het enige huisje op de wereld is. En dan de tuindeuren open, kinderen naar buiten en koffie drinken op het gras. En verder… doen we daar niet zoveel. Ja, slapen. Ik slaap er veel, overdag ook. Buiten op het gras, of binnen op de bank in de zon, heerlijk. Dan weer koffie, een boekje. De kinderen vermaken zich altijd wel. Ze gaan beestjes zoeken of bouwen iets met stenen die ze daar vinden. ’s Avonds stoken we een fikkie. De kinderen op bed, wij een wijntje, vaak zetten we de popcornpan nog even op het vuur. En dan gewoon staren naar de sterren en luisteren naar het geknetter van het vuur.
Soms wandel of fiets ik over de dijk: aan de ene kant zie ik de weilanden, aan de andere kant alleen maar water, en ik daar dan tussen. Dat is echt fantastisch. In april kan ik er de bontgekleurde tulpenvelden zien – maar weinig mensen lijken te weten dat daar volop velden zijn, je ziet er amper toeristen. Hetzelfde geldt voor het strandje in de buurt van ons park. In de zomer zie ik vaak foto’s voorbijkomen van volle stranden. Dan kijk ik bij ons en dan zie ik drie man baantjes trekken. We zitten precies in een hoekje waar je net niet hoeft te zijn.
Er is hier dan ook niets; bij het meertje staat niet eens een ijskraam. Tobias vond dat in de eerste instantie nog een reden om hier niet te kopen, maar nu weten we dat het juist een voordeel is.
Het huisje heeft me zoveel gebracht. Dat begon al met het opknappen en klussen, dat gaf me veel energie. En die had ik toen ook wel nodig. Net daarvoor waren mijn ouders kort na elkaar overleden en werd onze jongste zoon geboren. Daarbij was ik niet blij op mijn werk. Een megavervelende, heftige burn-out volgde. In die tijd reed ik vaak ’s ochtends naar het huisje. Slapen in de zon, stilte, vogels en koffie, en einde middag weer naar huis.
In de laatste maanden van de burn-out, toen mijn energie en inspiratie weer terugkwamen, kreeg ik het idee om met meer huisjes aan de slag te gaan – ik wist immers hoe blij ik van dat klussen werd. Met een lening en de erfenis van mijn ouders kocht ik twee kavels op hetzelfde parkje, waarna ik me vol focuste op het ontwerp en de bouw van twee nieuwe huisjes. Het werd mijn medicijn om uit de burn-out te komen en daarna schoot het helemaal de andere kant op. Inmiddels heb ik vier huisjes en heb ik net weer grond gekocht op Goeree Overflakkee voor nog meer huisjes. Echt: het geeft me enorm veel voldoening, het is het leukste project ooit.
Lees ook
11x de leukste natuurhuisjes met kinderen >
Ik heb veel van de wereld gezien en nog steeds kan ik heel erg genieten van een andere cultuur, andere mensen, ander eten. Maar door onze huisjes heb ik ontdekt dat ook dit zo’n genietplek kan zijn. Toen we een keer achter ons huisje zaten, bedacht ik: voor een Australiër is dit uitzicht precies wat voor mij als Nederlander een uitzicht in Australië was.
Laatst was ik in mijn eentje in een van onze huisjes aan het klussen en ik deed tussendoor een dutje. Even later werd ik wakker met de zon op mijn gezicht. Ik opende mijn ogen, zag de dijk in de verte, er fietsten wat mensen langs. Ik was even kwijt waar ik was: ben ik op vakantie? Alles was stil, rustig en het voelde zo chill. Wacht even, dacht ik toen. Dit is mijn eigen huisje. En dit is gewoon Nederland.”
Van het land
Bij ’t Keetje haal ik lokale groente en fruit. Er is een fruittuin met kinderboerderij en een speeltuin.
hetkeetje.nl
Op stoom
In het leuke Hoorn vertrekt een stoomtram naar Enkhuizen en Medemblik. Kinderen krijgen een koffertje met opdrachtjes mee. Je rijdt langs weilanden en ziet mooie oude stationnetjes, heel bijzonder. Je kunt met de tram weer terug, maar er is ook een boot die naar het vertrekpunt vaart.
stoomtram.nl
Veilig zwemmen
Ons vakantiepark ligt op een paar minuten wandelen van een strandje. Het water is er maar een halve meter diep en het is er vaak erg rustig. Voor meer vertier zijn er ook strandjes waar je kunt eten, zoals Strandpaviljoen de Zoete Zee.
dezoetezee.nl
Persoonlijk
Onze huisjes zijn heel verschillend, maar ze zijn allemaal even persoonlijk. Ik zet er graag oude spulletjes van opa en oma in, en de kast staat vol met onze boeken. Voor kinderen ligt er genoeg speelgoed, maar het oogt niet als een kinderopvang: alles zit netjes in laatjes, zodat je er niet tegenaan hoeft te kijken als je zonder kinderen komt logeren. Gasten vragen van tevoren vaak om tips voor uitjes, maar meestal horen we achteraf dat ze het hele weekend in en om het huisje zijn gebleven.
airbnb.nl/users/show/5680826
Topservice
Bij restaurant Van Dis in Hoogkarspel lunchte ik vaak toen ik nog aan het klussen was. Vanbuiten is het net een kantoor, maar binnen is het heel gezellig, met een vintage sfeertje en goede service. Aanrader: de flammkuchen.
vandishoogkarspel.nl
Hippe tent
Rijksmagazijn Enkhuizen is een hippe tent met een fijn terras en een magnifiek uitzicht over de havens. Ik haal er vaak koffie, even zitten en genieten, en ga dan dwalen door het stadje.
rijksmagazijn.nl
En maar kijken
Bij Oost in Medemblik is een restaurantje in een tof monumentaal pandje. Je kunt vanaf de kade kijken naar bootjes die voorbij varen.
bijoost.nl
Dit reisverhaal staat in Kek Mama 07-2021.
Meer reisverhalen? Volg ons op Facebook.
Van extravagante thema’s tot dure locaties, het lijkt soms alsof de lat steeds hoger wordt gelegd voor kinderfeestjes. Maar wat doe je als je ineens zélf moet betalen voor het feestje waar je kind voor is uitgenodigd? Het overkwam Gina.
We vlogen het afgelopen jaar van de ene zwangerschapsaankondiging naar de andere. Hoog tijd om al het babynieuws op een rijtje te zetten: deze BN’ers verwachten een baby in 2025.
Een speeldagje bij een vriendin klinkt onschuldig, toch? Voor Brenda veranderde het in een dure les toen haar dochter Ellie per ongeluk een vaas omstootte. Wat volgde, was een Tikkie van 350 euro en een hoop gedoe.
Met de beste bedoelingen zet je jarenlang maandelijks braaf een bedrag opzij, om je kind een goede start te kunnen bieden. Om vervolgens je zoon op zijn achttiende verjaardag toegang te geven tot die spaarrekening en hij een jaar later geld komt vragen, omdat het op is.
Je kunt ze nog zo feilloos uit elkaar houden als ouders, maar als een tweeling iemand voor de gek wil houden dan is daar weinig tegen te doen.
Chiara dacht dat ze er vrede mee had om kerst alleen met haar eigen gezinnetje te vieren, maar nu het zover is wordt ze overmand door melancholie.
